ΜΕΡΟΣ Ι
Ο Γαλλο-Πρωσικός πόλεμος του 1870-71
Τα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας είναι αξεδιάλεχτα μπλεγμένα με τα γεγονότα του γαλλο-πρωσικού πολέμου του 1870-71. Ο πόλεμος με την Πρωσία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1870 από τον αυτοκράτορα Louis Napoleon Bonaparte [Ναπολέων Γ’] και ήταν αποτέλεσμα των γαλλικών ανησυχιών για την διαφαινόμενη ένωση της Γερμανίας σε ένα ενιαίο κράτος. Η γαλλική διπλωματία ενίσχυε από καιρό τις χωριστικές τάσεις ορισμένων νοτιογερμανικών κρατιδίων, αλλά ήταν φανερό ότι η ταχύτατη οικονομική ανάπτυξη των γερμανικών κρατιδίων με επίκεντρο την Πρωσία θα οδηγούσε στην ένωση.
Ο πόλεμος κηρύχθηκε στις 2 Αυγούστου 1870 και οι στρατιωτικές εξελίξεις ήταν ταχύτατες. Από τις 4 Αυγούστου τα γαλλικά στρατεύματα έχουν τις πρώτες συντριπτικές ήττες. Στις 18 Αυγούστου ο κύριος όγκος των γαλλικών στρατευμάτων πολιορκείται στο Metz, ενώ η στρατιά του MacMahon πολιορκείται στο Sedan από τις 27 Αυγούστου μέχρι και την κατά διαταγή του αυτοκράτορα συνθηκολόγησή της στις 2 Σεπτέμβρη. Οι αιχμάλωτοι αγγίζουν τον αριθμό των 90.000, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο αυτοκράτορας.
Η είδηση της συνθηκολόγησης φτάνει την ίδια μέρα στο Παρίσι και προκαλεί αναβρασμό. Γίνεται έκτακτη σύγκληση του νομοθετικού σώματος του Παρισιού. Το πρωί της 4ης Σεπτέμβρη, το πλήθος εισβάλλει στο Παλαί Μπουρμπόν, όπου το κοινοβούλιο συζητά τις εξελίξεις. Απαιτεί την ανατροπή του Αυτοκράτορα και το σχηματισμό δημοκρατικής κυβέρνησης.
Με πρωτοβουλία του Λεόν Γκαμπετά, το μεγαλύτερο τμήμα της Εθνοσυνέλευσης μετακινείται στο Δημαρχείο του Παρισιού. Εκεί, σε μια θυελλώδη συνεδρίαση, με την παρουσία χιλιάδων λαού μέσα και έξω από το κτίριο, οι βουλευτές αποφασίζουν:
1) Κατάργηση της μοναρχίας και εγκαθίδρυση της δημοκρατίας [στις 4 του Σεπτέμβρη]
2) Δημιουργία κυβέρνησης “Εθνικής Άμυνας”
3) Δημιουργία Εθνοφρουράς
Η κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας βρίσκεται υπό την καθοδήγηση των αστών δημοκρατών [Gambetta, Ferry, Favre κα], ενώ η Εθνοφρουρά αποτελείται κυρίως από ένοπλους μικροαστούς και εργάτες. Η δημιουργία της Εθνοφρουράς είναι κομβικό σημείο για τις μετέπειτα εξελίξεις.
Η πολιορκία
Χωρίς ουσιαστικό εμπόδιο, ο Πρωσικός στρατός φτάνει μπροστά στο Παρίσι στις 19 του Σεπτέμβρη. Τέλος Σεπτέμβρη ουσιαστικά αρχίζουν να πολιορκούν το Παρίσι. Οι στερήσεις των κατοίκων του μετατρέπονται σε λιμό. Σε 3.600 ανθρώπους την εβδομάδα [κυρίως γέρους και παιδιά] υπολογίζονται τα θύματα του λιμού το μαύρο χειμώνα του 1870-71 στο Παρίσι.
Τα χρόνια πριν τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο, το χάσμα πλούσιων και φτωχών είχε γίνει τεράστιο στην γαλλική πρωτεύουσα. Οι εντεινόμενες με τον καιρό κακουχίες, η έλλειψη τροφής, οι στρατιωτικές αποτυχίες και ένας βομβαρδισμός της πόλης από τα πρωσικά στρατεύματα, οξύνουν τη δυσαρέσκεια των εργατών και των μικροαστών. Η μεγαλοαστική τάξη ζητάει την άνευ όρων ειρήνη και σαμποτάρει την άμυνα ενώ οι εργάτες και οι μικροαστοί τάσσονται υπέρ του “λαϊκού πολέμου μέχρις εσχάτων”, όπως λέγεται, και προβάλλουν αιτήματα τόσο υπέρ της δημοκρατικής διακυβέρνησης όσο και σοσιαλιστικά. Οι Δήμοι του Παρισιού και άλλων γαλλικών πόλεων είναι στην κορυφή των διεκδικήσεων.
Στις 28 του Γενάρη η κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας υπογράφει ανακωχή με τους Πρώσους. Πρόκειται για πλήρη συνθηκολόγηση και προβλέπει παράδοση των οχυρών και διάλυση του τακτικού στρατού. Ανάμεσα στους όρους της ανακωχής περιλαμβάνεται και η είσοδος των Πρώσων στην...
Εισαγωγικό σημείωμα
Ο Ελευθεροτεκτονισμός και γενικά οι «μυστικές» εταιρείες την εποχή που ήταν στην ακμή του το κοινωνικό ζήτημα, αν και αστικές ενώσεις συχνά συμμάχησαν με τις «νηστικές» δυνάμεις του προλεταριάτου στην προσπάθεια για την χειραφέτηση ή έστω την ανατροπή των αυτοκρατοριών και των Βασιλέων τους. Η σχέση αυτών των δυο δυνάμεων αρκετές φορές την περίοδο αυτή συνέκλιναν επαναστατικά ενώ από την ανάπτυξη των αστικών δημοκρατιών απέκλιναν αισθητά για να καταλήξουν μόνο θεωρίες συνομωσίας. Η συμμετοχή των Ελευθεροτεκτόνων και η δέσμευση τους για πιο κοσμικές κοινωνίες ήταν αυτή που έφερε το σχίσμα μεταξύ της Γαλλικής στοάς η οποία...
- Yavor Tarinski
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Τον Απρίλιο του 1919, στην πόλη Ντούπνιτσα γεννήθηκε ένας από τους σημαντικούς και πιο δραστήριους Βούλγαρους αναρχικούς του 20ού αιώνα - ο Τρεντάφιλ Μαρουλέφσκι.
Από νεαρή ηλικία ήταν πολιτικά ενεργός. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχει σε μια αντάρτικη ομάδα κατά της μοναρχοφασιστικής εξουσίας στη χώρα. Μετά το 1944, με τη εγκαθίδρυση της "λαϊκής εξουσίας" του ΚΚΒ, ανέλαβε εκπαιδευτικό έργο και προώθησε ενεργά τις ιδέες του αναρχισμού, μια δράση για την οποία καταπιέστηκε από τις αρχές και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Βουλγαρία το 1948. Κατέφυγε στο Παρίσι, όπου συνέχισε να είναι πολιτικά ενεργός.
Πέθανε το 2009 και ετάφη στο...
- Βραζιλία: Antonio Filgueira Vieytes, Ο εργατικός διεθνισμός ανατρέπει την πατριωτική συκοφαντία!
- 20 Απρίλη 1914 - Η Σφαγή του Ludlow
- 1898: Η “Les Temps Nouveaux” για την Αυστραλία
- Βραζιλία: Λαϊκή κινητοποίηση κατά της πείνας στο Santos
- Αγρινιώτικος επιτάφιος
- Ο συνθέτης και ερμηνευτής του αναρχικού τραγουδιού Martín Castro
- Ο Καστοριάδης και οι επαναστατημένοι φοιτητές του ’68
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
