Χρέος μας να θυμόμαστε αυτά που στιγμάτισαν την γειτονιά μας , αυτά που δημιούργησαν την κουλτούρα μας , αυτά που ανήκουν στο κομματι του πολιτισμού μας που πολλοί δεν ξέρουν …
Μια ιστορία που έμεινε και παραμένει στο περιθώριο. Αλλά ήταν η πιο σημαντική λαϊκή κινητοποίηση στην Ελλάδα σε λιγότερο από εφτά χρόνια από το τέλος του εμφυλίου. Και τρομοκράτησε την άρχουσα τάξη της εποχής γιατί ήταν σημάδι ότι η ιστορία δεν τέλειωσε με τη νίκη της στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας. Δυο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1958, η ΕΔΑ αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα.
Έτσι επέλεξαν την τακτική της αποσιώπησης του συμβάντος.
«Η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο στις 14 Μαΐου 1956. Δυο ακόμα σπίτια υφίστανται καθίζηση. Ανάστατοι οι κάτοικοι της Ανθούπολης αρχίζουν να συγκεντρώνονται σε μικρές ομάδες. Στις 10 το βράδυ η καμπάνες της Αγίας Μαρίνας χτυπούν και καλούν τον κόσμο σε γενική κινητοποίηση. Συγκεντρώνονται περίπου 5 χιλιάδες. Οι αγανακτισμένοι κάτοικοι της Ανθούπολης κατευθύνονται προς τις εγκαταστάσεις των λιγνιτωρυχείων και ειδικά εκεί όπου βρίσκεται ο πύργος με τους ανελκυστήρες. Εκείνη την ώρα σχολάει η απογευματινή βάρδια και δεν υπάρχουν άλλοι εργάτες στις στοές. Η μόνιμη φρουρά των χωροφυλάκων δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει.
Με πανιά ποτισμένα με πετρέλαιο πυρπολούν τις ξύλινες εγκαταστάσεις ενώ ανατινάζουν με δυναμίτη τα τσιμεντένια χτίσματα. Είναι στιγμές που φωτιά υψώνεται στα 100-150 μέτρα και είναι ορατή από χιλιόμετρα μακριά. Όλη η πόλη αναστατώνεται. Σε πολλές γειτονιές της Αθήνας αρχίζουν να χτυπούν κι εκεί οι καμπάνες.
Οι ενισχύσεις των χωροφυλάκων που φτάνουν εσπευσμένα από τους Άγιους Αναργύρους , τη Νέα Ιωνία, τα Νέα Λιόσια και τη Νέα Φιλαδέλφεια αποκρούονται με πέτρες. Η κυβέρνηση πανικοβάλλεται. Επί τόπου φτάνουν ο διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών Γεωργίου και ο διοικητής της Γενικής Ασφάλειας Ρακιντζής με νέες ενισχύσεις: 300 χωροφύλακες από το Σύνταγμα Μακρυγιάννη με πολεμική εξάρτηση, κράνη και βραχύκαννα όπλα και 680 αστυφύλακες αλλά και ασφαλίτες και άλλους τραμπούκους.
Οι αστυνομικοί, καθώς τα οχήματά τους δεν επαρκούν, παίρνουν εντολή να φτάσουν στο Περιστέρι με όποιο μέσο μπορούν: ΙΧ, φορτηγά ακόμα και λεωφορεία της γραμμής!
Ίλη τεθωρακισμένων της αστυνομίας αναλαμβάνει τη φύλαξη των γραφείων της εταιρίας στα οποία φυλάσσονται μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών υλών καθώς υπήρχαν πληροφορίες ότι οι εξεγερμένοι κατευθύνονταν προς τα εκεί.
Ενώ οι συμπλοκές συνεχίζονται οι χωροφύλακες αρχίζουν να πυροβολούν στον αέρα για να απομακρύνουν τον κόσμο. Ρίχνονται πάνω από 500 σφαίρες αλλά οι εξεγερμένοι δεν πτοούνται. Από τις συμπλοκές με την αστυνομία τραυματίζονται και μεταφέρονται στο Σταθμό Α Βοηθειών οι Κ. Τσίτος 30 χρόνων, Ν. Καραβανάς 16 χρόνων και Ευσταθία Μαναρακοπούλου 20 χρόνων.
Η φωτιά στις εγκαταστάσεις συνεχίζεται. Οι Ανθοπουλιώτες καταφέρνουν να εξουδετερώσουν τις πυροσβεστικές αντλίες που προσπαθούν να πλησιάσουν. Η πρώτη από αυτές καταστρέφεται ολοσχερώς. Τελικά η κατάσβεση της φωτιάς ξεκίνησε στις 3 το πρωί και ολοκληρώθηκε περίπου στις 5 το πρωί. Είχαν όμως καταστραφεί ολοσχερώς οι επίγειες εγκαταστάσεις των λιγνιτωρυχείων.
Η χωροφυλακή συλλαμβάνει πάνω από 40 άτομα ως πρωταίτιους της εξέγερσης. Τελικά κρατούνται οι Δημ. Καραγιάννης, Παν. Κασουρίδης, Νικ. Βασιλείου, Π. Πουρναράς, Αχιλ. Δημητρακόπουλος, Η. Κατσιβέλης, Νικ. Ελευθερίου, Αιμίλιος Σταματιάδης, Παν. Καρέλας, Γαρυφαλιά Κορωναίου, Σωτηρία Κορωναίου,...
Είναι εντυπωσιακό πώς ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού κινήματος εξακολουθεί να αναπαράγει δηλώσεις και κείμενα της υποτιθέμενης «επαναστατικής» κομμουνιστικής οργάνωσης Μπορότμπα από τη περιοχή του Ντονμπάς, παρ' όλες τις αποδείξεις για την ακρο-συντηρητική κατεύθυνσή της (μέχρι και στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει μία καταγγελία κατά της Μπορότμπα που την έχουν υπογράψει 20 αριστερές και αντιεξουσιαστικές οργανώσεις της Ουκρανίας [1]). Είχα κάνει παλιότερα ένα ποστ πάνω σε αυτό το ζήτημα[2], αλλά εδώ θα παραθέσω μερικά στοιχεία ακόμα. Η Μπορότμπα είναι εκφραστής του ακρο-συντηρητικού εθνο-μπολσεκιβισμού, και ως τέτοια διαχρονικά συνεργάζεται σχεδόν αποκλειστικά με ομάδες και οργανώσεις του χώρου της άκρας δεξιάς.
Χαρακτηριστικό...
Το 1917, εκτός από την Ένωση Επαναστατών Αναρχικών-Κομμουνιστών του Βλαδιβοστόκ στην παραθαλάσσια περιφέρεια, υπήρχαν αρκετές άλλες ομάδες - η Ελεύθερη Ένωση Επαναστατών Κομμουνιστών Αναρχικών Νικόλσκ-Ουσουρίας (Nikolsk-Ussurian) ”Ψωμί και Θέληση" και η Ελεύθερη Ένωση Επαναστατών Κομμουνιστών Αναρχικών Khabarovsk "Ψωμί και Θέληση".
Μια τέτοια ομοιότητα στα ονόματα υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιας ομοσπονδίας/ένωσης της Άπω Ανατολής. Το Γραφείο της Ένωσης του Khabarovsk είχε επίσης συστήσει/οργανώσει έναν εκδοτικό οίκο που εξέδιδε αναρχική βιβλιογραφία.
Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως, η φράση "καταστρέφω" είναι πιο κατάλληλη για ομοιοκαταληξία από το μεταγενέστερο σοβιετικό “καταστρέφω".
*Πηγή: Овсянников Сергей.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018