Σύντομη βιογραφία του Γάλλου αναρχικού και αγωνιστή εργάτη André Nedelec.
André «Dede» Nedelec γεννήθηκε το 1926 και πέθανε στις 15 Οκτώβρη 2000, λίγες μέρες πριν τα 75α του γενέθλια και μετά από μακρόχρονη αναπηρία. Μέχρι το τέλος διατήρησε αξιοσημείωτη διαύγεια και επέδειξε συνεχές ενδιαφέρον για το ελευθεριακό κίνημα.
Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Organisation Pensee Bataille (OPB – Οργάνωση Σκέψη και Αγώνας), μια τάση στο εσωτερικό της Federation Anarchiste (FA - Αναρχική Ομοσπονδία) μαζί με τον Georges Fontenis.
Η όλη διαμάχη και συζήτηση για την OPB συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας – ήταν η μυστική αυτή ομάδα, η οποία κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο της FA, δόλια και αδιάλλακτη που εξέτρεψε την FA από τους στόχους της ή ήταν προσπάθεια των πιο ενεργών μελών της FA να επαναεπιβεβαιώσουν την ταξική πάλη καθώς και τις οργανωτικές βάσεις του αναρχισμού;
Ο Nedelec ήταν από τους ιδρυτές της εργοστασιακής αναρχικής ομάδας Groupe Makhno (Ομάδα Μάχνο), στο εργοστάσιο της Renault στο Boulogne-Billancourt. Το 1949, μετά από αρκετές απεργίες και στάσεις εργασίας στο εργοστάσιο αυτό συναντήθηκε με τον Gilbert Devillard. Ο Devillard ήταν μέλος της Ομάδας «Σάκκο και Βαντζέτι» της FA, η οποία δραστηριοποιείτο στο 5ο και 60 διαμερίσματα του Παρισιού. Αποφάσισαν να πουλούν την εφημερίδα της FA «Le Libertaire» («Ο Ελευθεριακός») στις πύλες των εργοστασίων και στις εισόδους των σταθμών του μετρό στο Billancourt και Marcel-Sembat.
Υπήρξε, όμως, σθεναρή αντίσταση από τους σταλινικούς οι οποίοι νόμιζαν ότι το εργοστάσιο ανήκει σ’ αυτούς. Να αναλογιστούμε ότι ήταν η περίοδος που ο σταλινισμός θριάμβευε στη Γαλλία εφόσον το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αποσπάσει 25% στις εκλογές.
Πουλούσαν περίπου 100 αντίτυπα της εφημερίδας σε εβδομαδιαία βάση και τότε αποφάσισαν να μετακινηθούν στο Quartier Latin, όπου γίνονταν συνελεύσεις τα Σαββατόβραδα για τη συγκρότηση μιας εργοστασιακής ομάδας. Δύο Ισπανοί σύντροφοι, της ίδιας σχεδόν ηλικίας – γύρω στα 25-26 – οι οποίοι ήσαν πριν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Argeles (όπου κρατούνταν πρόσφυγες από την φρανκική Ισπανία), ενώθηκαν μαζί τους. Κατά τη διάρκεια μια απεργίας στη Renault που κράτησε ένα μήνα, το 1950, πουλούσαν τη «Le Libertaire» στις πύλες του εργοστασίου κάτω από αρκετά δύσκολες συνθήκες. Έβγαζαν για πώληση μια μικρή ποσότητα εφημερίδων, αλλά έκρυψαν άλλα αντίτυπα στα scooters τους, καθώς τα καθάρματα του Κομμουνιστικού Κόμματος τριγυρνούσαν συχνά στην περιοχή και πολλές φορές είχαν υπερασπιστεί τον εαυτό τους από τις βίαιες επιθέσεις τους. Στο τέλος, όμως, οι συνδυασμένες ενέργειες της διεύθυνσης της Renault και των σταλινικών τους ανάγκασαν να σταματήσουν την πώληση της εφημερίδας εκεί.
Ο Nedelec συνέχισε να είναι ενεργό μέλος της FA, η οποία μετονομάστηκε σε Federation Communiste Libertaire (FCL – Κομμουνιστική Ελευθεριακή Ομοσπονδία).
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αλγερία φυλακίστηκε, μετά από μια επίθεση κάποιων στα γραφεία των ακροδεξιών (Poujadists). Την περίοδο αυτή, η FCL οδηγήθηκε στην παρανομία και η «Le Libertaire έκλεισε από τις αρχές, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αντιμετωπίσει διάφορες δυσκολίες. Με την «εξαφάνιση» της...
Πες μου το όνομά σου και απο ποια οργάνωση είσαι.
Είμαι ο Νιντάλ Tahrir από τη Black Flag (Μαύρη Σημαία) μια μικρή ομάδα αναρχοκομμουνιστών στην Αίγυπτο.
Ο κόσμος παρακολουθεί την Αίγυπτο και επίσης οργανώνει δράσεις αλληλεγγύης. Εντούτοις, λόγω του ότι το Διαδίκτυο έχει διακοπεί οι πληροφορίες αυτές είναι δύσκολο να βρεθούν. Μπορείς να μου πεις τι συνέβη στην Αίγυπτο την περασμένη εβδομάδα; Ποια είναι η προοπτική σας;
Η κατάσταση στην Αίγυπτο είναι πολύ κρίσιμη αυτή τη στιγμή. Ξεκινήσαμε με ένα κάλεσμα για μια ημέρα οργής εναντίον του καθεστώτος Μουμπάρακ στις 25 Ιανουαρίου. Κανείς δεν περίμενε ότι ένα τέτοιο κάλεσμα μπορεί να...
Η γενική στρατηγική σε θέματα μετανάστευσης και εργασιακών συνθηκών, σε κυβερνητικό επίπεδο, που θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης-Αφρικής, στις 7 και 8 Δεκεμβρίου στη Λισσαβόνα, παρουσιάζεται με μια αρκετά σαφή μορφή: Επιχειρείται η πρόσδεση στο νεοφιλελεύθερο άρμα οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) είτε διεθνείς είτε από τις ευρωπαϊκές και αφρικανικές χώρες, ώστε να επιδιωχθούν μια σειρά στρατηγικών συνεργασιών.
Αυτό που επιδιώκεται πάνω απ’ όλα, είναι ένα πρότυπο ανάπτυξης εν είδει «φιλανθρωπίας» για την Αφρική, μια πολιτική που ξεχνά τις κρατικές υποσχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ενίσχυση της Αφρικής που εκφράζεται σε κάθε Σύνοδο Κορυφής, τα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018