Η επανάσταση βουίζει παντού. Εδώ είναι η έκφραση μιας ιδέας, και εκεί το αποτέλεσμα μιας ανάγκης, συχνότερα είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού των αναγκών και των ιδεών που παράγονται αμοιβαία και ενισχύουν οι μεν τις δε. Στερεώνεται στις αιτίες του κακού ή χτυπάει κοντά, είναι συνειδητή ή ενστικτώδης, είναι ανθρωπιστική ή βάναυση, γενναιόδωρη ή στενά εγωιστική, αλλά αυξάνεται πάντα και επεκτείνεται.
Η ιστορία προελαύνει λέγοντας ότι: είναι άχρηστο λοιπόν να παραπονεθεί κάποιος για τις διαδρομές που αυτή επιλέγει, δεδομένου ότι αυτές οι διαδρομές έχουν δημιουργηθεί από όλη την προηγούμενη εξέλιξη.
Αλλά η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και δεδομένου ότι δεν θέλουμε να παραμείνουμε αδιάφοροι και παθητικοί θεατές στην ιστορική τραγωδία, δεδομένου ότι θέλουμε να συμβάλουμε με όλες τις δυνάμεις μας για να καθορίσουμε τα γεγονότα που φαίνονται σε μας ευνοϊκότερα στο σκοπό μας, πρέπει να έχουμε ένα κριτήριο για την αξιολόγηση των γεγονότων που παράγονται, και ειδικά στην επιλογή της θέσης που θα καταλάβουμε στον αγώνα. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: έχουμε μιλήσει πολύ για αυτό το αξίωμα. Στην πραγματικότητα, είναι ο καθολικός οδηγός της συμπεριφοράς. Κάποιος θα μπορούσε να πει καλύτερα: κάθε σκοπός έχει τα μέσα του. Είναι απαραίτητο να επιδιωχθεί η ηθική στο σκοπό, τα μέσα καθορίζονται μοιραία.
Ο σκοπός όσο καθορίζεται συνειδητά ή από ανάγκη, το μεγάλο πρόβλημα της ζωής είναι να βρεθούν τα μέσα που, σύμφωνα με τις περιστάσεις, οδηγούν στην βέβαιη και χωρίς κόστος επίλυση. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος επιλύει ότι το πρόβλημα εξαρτάται, από τον άνθρωπο, εάν ένα άτομο ή ένα συμβαλλόμενο μέρος φθάνει στο σκοπό του, εάν θα είναι χρήσιμο στο σκοπό του ή θα εξυπηρετήσει, χωρίς να το θέλει , τον εχθρό. Το μυστικό των μεγάλων ατόμων και των μεγάλων κομμάτων, τα οποία έχουν αφήσει τα σημάδια τους στην ιστορία είναι η εύρεση των καλών μέσων. Το τέλος του Ιησουϊτισμού είναι, για τους μυστικιστές η δόξα του Θεού για άλλους, η δύναμη της κοινωνίας. Κατά συνέπεια πρέπει να δοκιμάσουν να καθοδηγήσουν τις μάζες, να τις τρομοκρατήσουν για να τις καθυποβάλουν.
Ο στόχος του Ιακωβινισμού και όλων των αυταρχικών συμβαλλόμενων μερών , που πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, είναι να επιβάλουν τις ιδέες τους στη μάζα των λαϊκών ανθρώπων. Πρέπει λοιπόν να παρθεί δια της βίας η δύναμη, να υποταχτούν οι μάζες και να δεθεί η ανθρωπότητα στο κρεβάτι του Προκρούστη των συλλήψεών τους. Όσον αφορά μας, πιστεύουμε άλλο πράγμα: ο στόχος μας είναι πολύ διαφορετικός, κατά συνέπεια τα μέσα μας πρέπει να είναι πολύ διαφορετικά. Δεν παλεύουμε για να πάρουμε τη θέση των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών του σήμερα, και δεν αγωνιζόμαστε για το θρίαμβο μιας αφαίρεσης. Δεν είμαστε όπως εκείνος ο ιταλός πατριώτης που είπε: "Δεν μας νοιάζει εάν όλοι οι Ιταλοί λιποθυμούν από την πείνα, υπό τον όρο ότι η Ιταλία να είναι μεγάλη και λαμπρή!»
Ούτε όπως εκείνος ο σύντροφος που αναγνώρισε ότι δεν τον ένοιαζε αν σφαγιαζόντουσαν τα τρία τέταρτα των ανθρώπων, υπό τον όρο ότι η ανθρωπότητα θα ήταν ελεύθερη και ευτυχής. Θέλουμε την ευδαιμονία για τα άτομα,...
Μερικά μέλη, αρθρογράφοι της εφημερίδας “Ο Φίλος του Λαού”, φίλοι και υποστηρικτές της οργάνωσης ”Οι Φίλοι του Ντουρρούτι”
Jaime Balius. Δημοσιογράφος. Πρώην φοιτητής Ιατρικής, από μεσοαστική οικογένεια. Αντιτάχθηκε στη δικτατορία Πρίμο ντε Ριβέρα και από τότε αναμείχθηκε στη CNT και τη FAI. Τακτικός αρθρογράφος της “Solidaridad Obrera” στο διάστημα 1935-1936. Συγγραφέας της μπροσούρας “Octubre Catalan!” η οποία ασχολείται με την εξέγερση του Οκτώβρη του 1934 στην Καταλωνία και που διαφημίστηκε αρκετά στην “Solidaridad Obrera”. Αρθρογράφος επίσης και της εφημερίδας “Idea” της σκληροπυρηνικής αναρχικής περιοχής Bajo Llobregat. Γραμματέας της οργάνωσης “Οι Φίλοι του Ντουρρούτι” και διευθυντής της εφημερίδας της “Ο Φίλος...
Ο Rudolf Berner (Rube ή Frank Tireur) γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1907 στο Skovde της δυτικής Σουηδίας από μια μικρή αγροτο-εργατική οικογένεια με πολλά παιδιά. Παρακολούθησε το σχολείο και έμαθε την τέχνη του ελαιοχρωματιστή.
Το 1931 πήγε στην Udevalla, όπου εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής σε σκάφη. Εκεί συνάντησε κάποιον που πουλούσε τις αναρχικές συνδικαλιστικές εφημερίδες «Brand» και «Arbetaren». Η ανάγνωση της «Brand» ενήργησε ως αποκάλυψη γι’ αυτόν. «Κάτι μέσα μου μού έλεγε αυτό που πάντα σκεφτόμουν ακριβώς, αλλά που δεν μπορούσα ποτέ να το αρθρώσω ως τότε», θυμόταν αργότερα ο ίδιος. Στη...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018