Κριτική/παρουσίαση της άριστης νέας βιογραφίας του Mark Leier, με τίτλο «Bakunin.: The Creative Passion», Thomas Dunne Books.
Επιτέλους! Μια βιογραφία του Μπακούνιν από κάποιον που ξέρει για πιο πράγμα γράφει. Έχω απελπιστεί από καιρό από την παντελή άγνοια και την έλλειψη κοινής λογικής όταν ακαδημαϊκοί και διάφοροι άλλοι προσεγγίζουν τον αναρχισμό, ιδιαίτερα τον Μπακούνιν. Είτε πρόκειται για άγνοια είτε για κακοβουλία, φαίνεται ότι όλοι αυτοί σκοπεύουν να παραποιήσουν τις ιδέες και τη ζωή του Μπακούνιν. Ο Leier αντικρούει τέτοιες απόπειρες και θέτει ευθέως το όλο αντικείμενό του. Και το κάνει αυτό με μια φυσική κλίση και γνώση, κάνοντας το βιβλίο του αρκετά αξιόλογο.
Ανεπίσημα, αν και πληροφορημένος, ο Leier παρουσιάζει μια άριστη εισαγωγή στη ζωή και τις ιδέες του Μπακούνιν. Ακόμη και ο μεγαλύτερος «οπαδός» του Μπακούνιν (και παραδέχομαι ότι είμαι τέτοιος!) θα βρει κάτι νέο ή ενδιαφέρον στην εργασία του Leier. Ο απολογισμός της ζωής και των ιδεών του Μπακούνιν είναι πλούσιος σε λεπτομέρειες και κατανόηση και του αναρχισμού και των κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων της εποχής που έζησε ο Μπακούνιν.
Ο Leier παρουσιάζει μια εικόνα των πρώτων χρόνων του Μπακούνιν, βασισμένη στις πιο πρόσφατες έρευνες, παρουσιάζοντας τη διανοητική του ανάπτυξη στο εσωτερικό των ρωσικών ριζοσπαστικών κύκλων, δείχνοντας το σημαντικό του ρόλο σε αυτούς καθώς επίσης και την πρόωρη δέσμευσή του όσον αφορά την ισότητα των γυναικών. Περιγράφει τις δραστηριότητες του Μπακούνιν στην επανάσταση του 1848, καθώς και την περίοδο των φυλακίσεών του από τις πολυάριθμες μοναρχίες ολόκληρης της Ευρώπης καθώς την εξορία του από τον τσάρο. Η δραπέτευση του Μπακούνιν από τον τόπο εξορίας του και η επιστροφή του στην επαναστατική πολιτική φέρνει τον αναγνώστη στην περίοδο της Α’ Διεθνή και τις συγκρούσεις με τον Μαρξ.
Συνεχίζοντας, ο Leier παρουσιάζει μια άριστη επισκόπηση και τον όλο διάλογο για τις ιδέες του Μπακούνιν και πώς αυτές αναπτύχθηκαν και μπόλιασαν τον επαναστατικό αναρχισμό. Παρουσιάζει, επίσης, μια περίληψη των απόψεων του Μπακούνιν για το κράτος, τον καπιταλισμό, την εξουσία, τη θρησκεία και το μαρξισμό, βασιζόμενος, κυρίως, στην πρόσφατη έκδοση CD-ROM με συλλογή έργων του Μπακούνιν στη γαλλική γλώσσα (είναι πραγματικά καιρός για μας, ως κίνημα, να το μεταφράσουμε αυτό το CD-ROM και να το δημοσιεύσουμε στα αγγλικά) αρχίζοντας κατά προτίμηση όταν ο Μπακούνιν έγινε αναρχικός στη δεκαετία του 1860.
Όλα όσα παρουσιάζονται στο βιβλίο δείχνουν μια ικανοποιητική κατανόηση του λόγου του Μπακούνιν καθώς επίσης και κατανόηση του ιστορικού και κοινωνικού πλαισίου στο οποίο αυτός αναπτύχθηκε και αρθρώθηκε. Επιπλέον, αποδεικνύει τη συνάφειά του με το σήμερα, δείχνοντας έτσι ότι πρέπει να γίνει περισσότερη μελέτη του έργου του Μπακούνιν και όχι μόνο από ιστορική περιέργεια. Οι ιδέες του, όπως τονίζει ο Leier, είναι- όπως πάντα - τόσο συναφείς με το σήμερα.
Ωστόσο, έχω μερικούς δισταγμούς: Η χρήση αναφορών στην λεγόμενη pop-culture ίσως κάνει το βιβλίο προσιτό σε διάφορους αναγνώστες, αλλά, δυστυχώς, το κάνει «παλιομοδίτικο». Η κριτική του Μπακούνιν για την Παρισινή Κομμούνα δεν αναπτύσσεται επαρκώς ούτε παρατίθενται προσθήκες με την κριτική και τις απόψεις στο ζήτημα αυτό άλλων αναρχικών. Δεδομένου ότι...
O αναρχισμός είναι μια έκφραση της πάλης ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, μια γενίκευση των εμπειριών και των αναλύσεων των εργαζόμενων για το τι είναι λάθος στο παρόν σύστημα και μια έκφραση των ελπίδων και των ονείρων μας για ένα καλύτερο μέλλον.
O αναρχισμός είναι μια έκφραση της πάλης ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, μια γενίκευση των εμπειριών και των αναλύσεων των εργαζόμενων για το τι είναι λάθος στο παρόν σύστημα και μια έκφραση των ελπίδων και των ονείρων μας για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτή η πάλη υπήρχε πολύ προτού ονομαστεί αναρχισμός, όμως το ιστορικό αναρχικό κίνημα (ομάδες...
Εν μέρει το αναρχικό κομμουνιστικό κίνημα στα τέλη δεκαετίας του '70 και στις αρχές του ‘80 στις ΗΠΑ και τον Καναδά ήταν ως επί το πλείστον μια σύνθεση αναρχοκομμουνισμού και αναρχοσυνδικαλισμού. Οι αρχικές μας προσπάθειες είχαν να κάνουν με ένα σπάσιμο κάθε δεσμού με την λεγόμενη «αντι-κουλτούρα», τον αναρχισμό που δεν αναφερόταν καν στην ταξική πάλη καθώς και τον αντι-οργανωτικό αναρχισμό.
Οι προσπάθειες αυτές βρήκαν την έκφρασή τους στη συγκρότηση της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Βόρειας Αμερικής (ACF, 1978-1982. Το ντοκουμέντο Αρχών και Στόχων της ACF βρίσκεται στο http://www.anarco-nyc.net/history/history8.html).
Δημοσιεύουμε αυτό το ιστορικό backgound για να συμβάλουμε στην κατανόηση της προέλευσης...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018