Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

14 Νοεμβρίου 2011

Ο ιστορικός του αναρχικού κινήματος Paul Avrich πέθανε στη Νέα Υόρκη το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου 2006 μετά από μια μακροχρόνια ασθένεια.

Καταγόταν από εβραϊκή οικογένεια από την Οδησσό και βρέθηκε στη θέση να σπουδάσει στην ΕΣΣΔ ως αποτέλεσμα της επίσκεψης του Νικήτα Χρουστσόφ στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1959, όπου, ανάμεσα στ’ άλλα, ενέκρινε και τις ανταλλαγές μεταξύ φοιτητών. Και ήταν κατά τη διάρκεια της παραμονής του αυτής στην ΕΣΣΔ, που ενώ εργαζόταν πάνω στη διατριβή του με τίτλο «Η Ρωσική Επανάσταση και οι Εργοστασιακές Επιτροπές» (που δημοσιεύτηκε το 1961), που ο Paul αποκάλυψε την εξέγερση της Κροστάνδης και το ρόλο των αναρχικών στην επανάσταση του 1917.

Τα επόμενα χρόνια έμελλε να φέρει στο φως της δημοσιότητας διάφορες ιστορικές εργασίες βασισμένες στις πληροφορίες που αποκόμισε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην τότε ΕΣΣΔ. Οι εργασίες του αυτές αν και αμφισβητούμενες από διάφορους, ήταν πρωτοποριακές.

Επρόκειτο, επίσης, μέσα από τα έργα του να εισαγάγει μια προηγουμένως άγνωστη, αλλά μόνιμη, αγάπη και αίσθηση αλληλεγγύης προς τους αναρχικούς ως ανθρώπους, παρά ως αγωνιστές. Και αυτά τα αισθήματα ήταν που επιδίωξε να διδάξει στους σπουδαστές του στο Queens College στη Νέα Υόρκη στη διάρκεια της ενεργού του ζωής, παρά την αρχική αντίθεση της διεύθυνσης του πανεπιστημίου. Η ανάπτυξη και προώθηση της ιστορικής έρευνας για τον αναρχισμό στις ΗΠΑ είναι κάτι που χωρίς αμφιβολία το χρωστάμε «στις αγαπητές ιστορίες του θείου Paul». Και, πράγματι, δεν αγάπησε τίποτα περισσότερο από το να παροτρύνει και να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να μιλήσει, και δεν ήταν της γενιάς που είχε μάθει να συνδυάζει την Ιστορία, την Κοινωνιολογία και την Ανθρωπολογία.

Μπορούσε, επίσης, να διαβάσει χωρίς οποιαδήποτε δυσκολία τις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών και των γίντις (εβραϊκών), κάτι που έδωσε στην εργασία του ένα συγκεκριμένο βάθος. Έχοντας εξετάσει τους Ρώσους αναρχικούς, άρχισε να εργάζεται πάνω στην ιστορία του αναρχικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίζοντάς την σε διάφορες θεματικές ενότητες: πρώτα την Voltairine de Cleyre, έπειτα τα σύγχρονα σχολεία που εμπνεύστηκαν από τον Francisco Ferrer, την τραγωδία του Σικάγου του 1886, την περιπέτεια των Sacco και Vanzetti, τους Εβραίους αναρχικούς στις ΗΠΑ, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Η τελευταία σημαντική εργασία του ήταν η συλλογή διακοσίων συνεντεύξεων που πάρθηκαν σε μια περίοδο τριάντα ετών, μια συλλογή που αποτελεί «μια πηγή ασύγκριτης αξίας για τους μελλοντικούς ερευνητές... Αλλά η προφορική ιστορία δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη συμβατική ιστορία, η οποία πρέπει να επιβεβαιωθεί από τα γραπτά έγγραφα... Οι μνήμες έχουν συχνά χάσματα και μπορεί να γίνουν λάθη», όπως έγραψε ο ίδιος στην εισαγωγή της εργασίας αυτής με τον τίτλο «Anarchist Voices» («Αναρχικές Φωνές») όπου περιλαμβάνονται εκατοντάδες σημειώσεις καθώς και ένα τεράστιο ευρετήριο. Με την εργασία αυτή επέτρεψε σε όλους αυτούς τους «ανώνυμους» αγωνιστές να αποφύγουν να μείνουν στη λήθη, ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε αναρίθμητες άλλες παρόμοιες εργασίες.

Ο Paul Avrich ήταν πιστός φίλος του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας για τον Αναρχισμό (CIRA – στη Λοζάννη της Ελβετίας) και συνέβαλε γενναιόδωρα στη χρηματοδότησή του και στη συγκρότηση των συλλογών που στεγάζονται εκεί (μάλιστα, μετά από μια από τις...

Περισσότερα …