Η παρακάτω επιστολή που συντάχθηκε από τον Ελιζέ Ρεκλύ απευθυνόταν στους συντάκτες της εφημερίδας la Huelga General της Βαρκελώνης, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να απευθύνεται σε κάθε νεότερο αναρχικό/αντιεξουσιαστή.
Προς τους συντάκτες της la Huelga General στη Βαρκελώνη
Βρυξέλλες, 4 Δεκ. 1901.
Aλληλογρ. III:238-240.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Έχουμε μια βαθιά ριζωμένη συνήθεια να μεγαλοποιούμε τόσο τις δυνάμεις μας όσο και τις αδυναμίες μας. Κατά τη διάρκεια επαναστατικών περιόδων, φαίνεται πως οι περισσότερο μικρές μας ενέργειες έχουν ανυπολόγιστα μεγάλες συνέπειες. Από την άλλη πλευρά, σε περιόδους στασιμότητας, αν και μπορεί να είμαστε εξολοκλήρου αφιερωμένοι στο έργο μας, όλη η ζωή μας φαίνεται άγονη και άχρηστη, και μπορεί ακόμη να αισθανόμαστε παρασυρμένοι από τους ανέμους της αντίδρασης.
Τι πρέπει να κάνουμε τότε προκειμένου να διατηρήσουμε το πνευματικό μας σθένος, την ηθική μας ενέργεια, και την πίστη μας στον καλόν αγώνα;
Έρχεστε σε μένα ελπίζοντας να αξιοποιήσετε την πολύχρονη εμπειρία μου με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Έτσι, ως μεγαλύτερος σας δίνω την εξής συμβουλή:
Μην φιλονικείτε ή ασχολήστε με προσωπικές επιθέσεις. Ακούστε τα επιχειρήματα των άλλων ανθρώπων πριν προβάλετε τα δικά σας. Μάθετε πώς να παραμένετε σιωπηλοί και να σκέφτεστε. Μην προσπαθείτε να κερδίσετε σε μια λογομαχία εις βάρος της δικής σας ειλικρίνειας.
Μελετάτε με σύνεση και επιμονή. Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αφοσίωση που φτάνει στο σημείο να διακινδυνεύεται η ζωή κάποιου δεν είναι οι μόνοι τρόποι προκειμένου να υπηρετηθεί μια υπόθεση. Είναι ευκολότερο να θυσιαστεί η ζωή κάποιου από το να γίνει όλη η ζωή του ένα παράδειγμα για τους άλλους. Η συνειδητή επαναστατικότητα δεν είναι μόνο ενός ανθρώπου μόνο συναίσθημα, αλλά και λογικής, για την οποία κάθε προσπάθεια να προωθήσουμε τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη στηρίζεται σε ακριβή γνώση και εκτενή κατανόηση της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, και της βιολογίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να ενσωματώσει τις προσωπικές του ιδέες στο ευρύτερο πλαίσιο των ανθρωπιστικών επιστημών, και διατηρείται στον αγώνα απ’ την τεράστια δύναμη που κερδίζει μέσα από την πλατιά του γνώση.
Αποφύγετε την υπερεξιδίκευση. Oύτε με τις πατρίδες ούτε με τα κόμματα [ni aux patries aux partis]. Μην είστε ούτε Ρώσοι, Πολωνοί ούτε Σλάβοι. Να είστε μάλλον, άνθρωποι της αλήθειας, απαλλαγμένοι από κάθε σκέψη ιδιαίτερων συμφερόντων, και από σπεκουλαδόρικες ιδέες σχετικά με τη φύση των ανθρώπων, είτε Κινέζων, Αφρικανών, είτε Ευρωπαίων. Ο πατριώτης καταλήγει πάντοτε να μισεί τον ξένο, και χάνει την αίσθηση της δικαιοσύνης που άναψε κάποτε τον ενθουσιασμό του.
Μακριά απ’ όλα τα αφεντικά, τους ηγέτες, και εκείνους που αντιμετωπίζουν τη γλώσσα σαν να ήταν Αγία Γραφή. Απορρίψτε τέτοια ειδωλολατρία και δώστε αξία στα λόγια ακόμη και των πιο στενών σας φίλων ή του σοφότερου καθηγητή μονάχα για την αλήθεια που θα βρείτε σ’ αυτούς. Εάν, αφού έχετε ακούσει, έχετε ακόμα κάποιες αμφιβολίες, στραφείτε μέσα σας και επανεξετάστε το θέμα προτού πάρετε την τελική απόφαση.
Έτσι θα πρέπει να απορρίψετε κάθε αυθεντία, αλλά και να τρέφετε ένα βαθύ σεβασμό για όλες τις αληθείς πεποιθήσεις. Ζήστε τη δική σας ζωή, αλλά επιτρέψτε...
Ο Σταύρος Καλλέργης πρωτοστάτησε στην οργανωμένη έκφραση των σοσιαλιστικών ιδεών στην ελληνική κοινωνία τη δεκαετία του 1890 διεκδικώντας για το «έθνος των πτωχών, πασχόντων εργατών […] την πλήρη ισότητα, αδελφότητα και πραγματικήν ελευθερίαν», δηλαδή την «απαλλαγήν παντός πάσχοντος εκ της περί της αύριον μερίμνης». Ο οργανωτής του πρώτου εορτασμού της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα το 1893, διέθεσε απλόχερα την περιουσία του για τις ανάγκες του κινήματος, συνελήφθη και φυλακίστηκε, κατέφυγε στη Γαλλία, συγκρούστηκε με το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και με τους συντρόφους του, γνώρισε διαδοχικές διαψεύσεις και εσωτερικούς διχασμούς. Στις αρχές του 20ού αιώνα επέστρεψε στη γενέτειρά του,...
Το 1932, οι υποστηρικτές του φασιστικού κόμματος Union Nationale (Εθνική Ένωση) που είχε αρχηγό τον Georges Oltramare, προγραμμάτισε δημόσια συγκέντρωση για τις 9 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, στο Salle Communale Plainpalais της Γενεύης ενάντια στους σοσιαλιστές ηγέτες Nicole και Dicker.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα κάλεσε αντισυγκέντρωση. Φοβούμενη επεισόδια, η Conseil d’ Etat (η ελβετική κυβέρνηση) κάλεσε το στρατό. Στάλθηκε δύναμη 610 στρατιωτών στους οποίους ειπώθηκε ότι στη Γενεύη επρόκειτο να ξεσπάσει. Τα όπλα οπλίστηκαν. Στρατιώτες για τους οποίους υπήρχαν υπόνοιες ότι θα συναδελφώνονταν με τους διαδηλωτές δεν στάλθηκαν.
Την περίοδο αυτή, το 1929-1930, η κατάσταση ήταν δύσκολη...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018