- Casa del Pueblo Gijón
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Τον Γενάρη του 1925 κυκλοφόρησε στο Παρίσι το πρώτο τεύχος του περιοδικού «La Révolution Proletarienne» («Η Προλεταριακή Επανάσταση»), με υπότιτλο «Revue monthly syndicaliste communiste» («Μηνιαία Συνδικαλιστική Κομμουνιστική Επιθεώρηση»). Αργότερα θα έχει τον υπότιτλο «Revue Syndicalista Révolutionnaire» («Επαναστατική Συνδικαλιστική Επιθεώρηση») και θα είναι διμηνιαία.
Δημιουργημένη από τον Pierre Monatte, αυτή η έκδοση, πιστή στο πνεύμα και το γράμμα της Χάρτας της Αμιένης, κρατήθηκε μακριά από την επιρροή των πολιτικών κομμάτων και από κρατικές και εργοδοτικές παρεμβάσεις.
Αν και δεν όχι ειδικά αναρχική έκδοση, αρκετοί ήταν οι ελευθεριακοί που εργάστηκαν στην έκδοση, όπως οι Louis Mercier, Nicolas Faucier, Robert Louzon –ο οποίος ήταν αρχισυντάκτης– Jean de Boe, Roger Lapeyre, Jacques Mesnil και άλλοι.
Άλλοι συντελεστές ήταν οι Georges Airelle, Paul Barton, Maurice Chambelland, F. Charbit, Maurice Dommanget, Jean Duperrey, JP Finidori, R. Guillore, Roger Hagnauer, Marcel Martinet, Cécicle Michaud, Joseph Peyra, Alfred Rosmer, Boris Lime, M. Και άλλοι.
Το περιοδικό σταμάτησε την κυκλοφορία του στις 10 Αυγούστου 1939, μετά την έκδοση 300 τευχών, αλλά επανεμφανίστηκε το 1947 και συνέχισε την κυκλοφορία του με διακοπές, μέχρι το 2007.
Να σημειωθεί ότι από το 1956 το περιοδικό είχε την υποστήριξη της Ένωσης Συνδικαλιστών (Union of Trade Unionists) που προσπάθησε να ανασυντάξει όλους ανεξαιρέτως τους συνδικαλιστές αγωνιστές, ανεξάρτητα από το σε ποιο συνδικάτο ανήκαν, με στόχο τη διατήρηση του συνδικαλισμού χωρίς καμία παρέμβαση κάποιας κάστας, κόμματος ή του Κράτους.
*Πηγή: Casa del Pueblo Gijón. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
...- People’s History of Australia
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Σαν σήμερα, 18 Γενάρη 1912, εκατοντάδες εργαζόμενοι στο τραμ του Μπρίσμπαν απολύθηκαν επειδή φορούσαν κονκάρδες των συνδικάτων στη δουλειά, πυροδοτώντας μια μαζική γενική απεργία σε όλη την πόλη. Μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο, ο έλεγχος του Μπρίσμπαν είχε περάσει σχεδόν ολοκληρωτικά στα χέρια των απεργών εργαζομένων και μόνο η βαριά αστυνομική καταστολή, σε συνδυασμό με κινήσεις συνδικαλιστικών αξιωματούχων και πολιτικών του ALP (Εργατικού Κόμματος) για τερματισμό της απεργίας, επέτρεψε την αποκατάσταση του κυβερνητικού και εργοδοτικού ελέγχου.
*Πηγή: People’s History of Australia.
...- Emilio Crisi
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Στις 15 Ιανουαρίου 1912 στο σπίτι του Juan Romero μια ομάδα εργαζομένων στα διυλιστήρια και τους σιδηροδρόμους, μεταξύ των οποίων ήταν οι Zenon Cabral, Julio Conde, Alvarez, Depino, Roman, τα αδέρφια Antuña, Araguez, Moncamp και Caballero, αποφάσισαν να ιδρύσουν το Club (Λέσχη) 1η Μάη.
Αλλά επειδή ήδη υπήρχε οργάνωση με αυτό το όνομα, αποφασίστηκε να μεταονομασθεί σε και ονομάστηκε Embarcadero (Apoblaura) Cordoba και Rosario, μετά Nacional και τελικά σε Argentino de Rosario.
Εκατόν έντεκα χρόνια μεγαλείου και προσπαθειών έχουν ήδη μείνει στην ιστορία.
Let's go Salaito!!!
...- Nelly Roussel: Από τις πρώτες φεμινίστριες συγγραφείς
- Richard Curlewis: Ο Αυστραλός υπέρμαχος του εργατικού ελέγχου
- Ο Jim Munro και το κίνημα των ανέργων (Unemployed Workers Movement) στην Αυστραλία τις δεκαετίες 1920 και 1930
- Αργεντινή: 46 χρόνια από τη σφαγή της Margarita Belen
- Αυστραλία - Ben Hall: Ο επαναστάτης gentleman
- Αυστραλία: Η κατάληψη του ανθρακωρυχείου Nymboida από τους εργάτες
- Ιστορικό σημείωμα για τη συμμετοχή Μαύρων Αμερικανών στην Ισπανική Επανάσταση
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
