Σύντομη βιογραφία του José Salamé Miro, Ισπανού αγωνιστή που έδρασε τη Γαλλία και την Ισπανική Επανάσταση.
Ο José Salamé Miro γεννήθηκε το 1920 στο χωριό Vinebra της Tarragona Καταλονίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Βαρκελώνη. Ο πατέρας του ήταν σαμαράς και συμπαθών προς την CNT, συμμετέχοντας στο Ελευθεριακό Αθήναιο (libertarian ateneo) της γειτονιάς. Ο Jose ήταν σε μια παιδική χορωδία, αλλά όταν μεγάλωσε άρχισε να κλίνει προς τις αναρχικές ιδέες. Έγινε μέλος της CNT και της Ελευθεριακής Νεολαίας (FIJL). Πήρε μέρος στα γεγονότα στις 19 Ιούλη 1936 στη Βαρκελώνη και ήταν παρών στο θάνατο του Francisco Ascaso κατά την επίθεση στο στρατόπεδο Atarazanas.
Πήρε μέρος στη Φάλαγγα Durruti λέγοντας ψέματα για την ηλικία του, μιας και στην πραγματικότητα ήταν μόνο 16, αλλά καθώς ήταν σωματώδης είπε ότι ήταν παραπάνω. Πολέμησε στο μέτωπο της Σαραγόσα και μετά από μερικούς μήνες ενώθηκε με την Φάλαγγα Ascaso στη βόρεια Αραγονία, όπου πολέμησε μαζί με τα εξαδέλφια του. Το 1938, με την επιβολή της στρατιωτικοποίησης των πολιτοφυλακών, ξαφνικά του εμπιστεύτηκαν θέση υπολοχαγού υπό κομμουνιστή διοικητή. Πήρε έτσι μέρος στη μάχη του Έβρου τον Νοέμβρη του 1938 που είχε ως αποτέλεσμα 30.000 νεκρούς και από τις δύο πλευρές.
Προς το τέλος του εμφυλίου, τραυματίστηκε στο πρόσωπο και στο χέρι κοντά στη Χουέσκα. Στις 6 Φλεβάρη 1939 μπήκε στη Γαλλία πεζή και τα τραύματά του χειροτέρευσαν. Μετά από μια επείγουσα εγχείρηση στο Περπινιάν, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Vannes και μετά κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Agde στο διάστημα Απρίλη-Σεπτέμβρη 1939.
Από το 1942 εργάστηκε σε αγροτικές εργασίες στην περιοχή Orleans, αλλά επιστρατεύτηκε αναγκαστικά από ένα ναζιστικό πρακτορείο εργατών με την επωνυμία Todt, και εργάστηκε στην κατασκευή μιας βάσης υποβρυχίων στο Μπορντό και μετά στην κατασκευή του Ατλαντικού Τείχους στο Lorient, όπου επέζησε από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων.
Όταν τα τμήματα του στρατηγού Leclerc εισήλθαν στο Παρίσι στις 24 Αυγούστου 1944, ο José και οι σύντροφοί του από την CNT πικράθηκαν από το γεγονός ότι αρκετοί Ισπανοί αναρχικοί που είχαν συμμετάσχει στις γραμμές των ελεύθερων γαλλικών ενόπλων δυνάμεων αρνήθηκαν να τους δώσουν όπλα ώστε να οργανώσουν ένοπλη εξέγερση, με τη δικαιολογία ότι της στρατιωτικής πειθαρχίας!
Μετά την απελευθέρωση, ο José εργάστηκε ως ηλεκτρολόγος στο Παρίσι μέχρι το 1948. Αλλά τότε υπερασπίστηκε κάποιους Άραβες εργάτες και είχε προβλήματα. Ο εκπρόσωπος της σταλινικής CGT στο χώρο εργασίας του κυκλοφόρησε φήμες ότι ήταν πράκτορας των φρανκιστών, ένα ψέμα που χρησιμοποιήθηκε συχνά τότε από τους σταλινικούς εναντίον Ισπανών εξόριστων εργατών, αναρχικών και μελών του POUM.
Την ίδια περίοδο, ο José συνάντησε τη Renée Desvaux, η οποία εργαζόταν ως γραμματέας και δραστηριοποιείτο από τη δεκαετία του 1930 στο κίνημα των ξενώνων για νέους (Auberges de Jeunesses) όπου οι ελευθεριακοί είχαν επιρροή. Εκεί η ίδια είχε συναντήσει την Madeleine Bossiere με την οποία έγιναν στενές φίλες όπως και του συζύγου της δεύτερης Roger. Η Renée παντρεύτηκε τον José το Δεκέμβρη του 1948.
Στο μεταξύ, το...
: η εξέλιξη του εργατικού κινήματος και το παρισινό τμήμα της Α’ Διεθνούς. Οι αναμνήσεις των Κομμουνάρων, οι ιστορικές καταγραφές, οι έρευνες αρχείων, η επιβεβλημένη σιωπή από τη μεριά της εξουσίας, αλλά και οι μετέπειτα αναλύσεις για την Παρισινή Κομμούνα, ιδιαίτερα εκείνες που ασχολούνται με τους πρωταγωνιστές και τις ιδεολογικές αποχρώσεις που εξέφρασαν, στοιχειοθετούν μια διαλεκτική και ενίοτε αντιφατική βιβλιογραφία, που αγωνιά να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που συνοδεύουν τον μύθο της Παρισινής Κομμούνα εδώ και 140 χρόνια. Πώς προέκυψε η Κομμούνα; Γιατί τον Μάρτη του 1871 και όχι το φθινόπωρο του 1870; Ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές της;...
Red Libertaria de Buenos Aires (Ελευθεριακό Δίκτυο Μπουένος Άιρες)*
Εισαγωγή
Από τα τέλη του 2001 και τις αρχές του 2002, τμήματα της εργατικής τάξης της Αργεντινής εισήγαγαν μια ασυνήθιστη εμπειρία στον αγώνα τους. Την κατάληψη εργοστασίων και την απαρχή της παραγωγής χωρίς τα αφεντικά. Στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, με την ανεργία στα ύψη, την πτώχευση αρκετών εταιρειών και τεράστιες περικοπές, χιλιάδες εργαζόμενοι αυτο-οργανώθηκαν για να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους.
Οικονομική και πολιτική κρίση
Στο διάστημα 1997-2001 σημειώθηκε μια αρκετά σοβαρή οικονομική κρίση στην Αργεντινή η οποία επηρέασε αποφασιστικά τις εξουσιαστικές δυνάμεις. Η κρίση αυτή πυροδότησε, επίσης,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018