Γεννήθηκε στο Reus το 1841 και πέθανε στη Βαρκελώνη το 1915.
Κάτοικος της Μαδρίτης από πολύ μικρή ηλικία, σπούδασε μηχανικός οδοποιίας και αυτό τον οδήγησε σε όλη τη χώρα. Εμπλέκεται στην εξέγερση των ομοσπονδιακών το 1869 και αναγκάζεται να εξοριστεί. Ενώ βρισκόταν στην εξορία έκανε τη γνωριμία με τον Μπακούνιν και προσχώρησε στη Συμμαχία του στη Γενεύη (Ιανουάριος 1870).
Επιστρέφοντας στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 1870, συμμετείχε ενεργά στις προσπάθειες της Διεθνούς στη Μαδρίτη (προήδρευσε στην πρώτη δημόσια συνεδρίασή της), κατέλαβε τη θέση του γραμματέα προπαγάνδας και βοήθησε σημαντικά στην έκδοση της εφημερίδας “La Solidaridad” (Η Αλληλεγγύη).
Το 1876 μετακόμισε στη Βαρκελώνη και ασχολήθηκε με θέματα τοπικής κουλτούρας, λαογραφίας και αθλητισμού- συνεργάστηκε επίσης με σημαντικές ελευθεριακές επιθεωρήσεις (όπως “Tramontana”, “El Productor”, “Acracia” κ.ά), ιδίως με μια σειρά άρθρων για τη μετανάστευση, ιδίως τη δεκαετία του 1880.
Υπέρμαχος της οργάνωσης, το 1889 εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι οι αναρχικοί της έδιναν τόσο λίγη σημασία. Στα τελευταία του χρόνια έχασε ένα χέρι (1909) και εγκατέλειψε το επάγγελμά του για να γίνει λογοτεχνικός συντάκτης ενός εκδοτικού οίκου της Βαρκελώνης.
Με υψηλή μόρφωση, έγραψε πολλά για διάφορα θέματα και δημοσίευσε πολλά βιβλία στα καστιλιάνικα και καταλανικά (συμπεριλαμβανομένων σχολικών βιβλίων). Συγγραφέας των βιβλίων “A las madres” (Sabadell 1877) και “El catolicismo y la cuestión social “(Sabadell 1886).
*Πηγή: Miguel Iñiguez, A HISTORICAL ENCYCLOPAEDIA OF SPANISH ANARCHISM (Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια του Ισπανικού Αναρχισμού). Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
...
Η ζωή του Antonio Ortiz είναι απλά ανυπέρβλητη. Πρόκειται για έναν προλετάριο από τη Βαρκελώνη, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια από εκείνες τις εργατικές συνοικίες που ήταν τα προπύργια του αναρχισμού. Σε ηλικία 11 ετών, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο επειδή ο πατέρας του έχει ένα εργατικό ατύχημα. Γίνεται μαθητευόμενος ξυλουργός.
Σε ηλικία 14 ετών είναι μέλος της CNT, η οποία μόλις υιοθέτησε τη δομή του Ενιαίου Συνδικάτου (προαπεικόνιση του βιομηχανικού συνδικαλισμού) και στη συνέχεια συνδικαλίζει το 90% των οικοδόμων της πόλης. Ολοκληρώνει τις σπουδές του τη νύχτα, σε ελευθεριακά σχολεία.
Στα 25 του γίνεται επικεφαλής του...
Ο συγγραφέας μιας πρόσφατης διατριβής για τον αναρχικό ατομικισμό, Gaetano Manfredonia, μας δίνει έναν πολύ ωραίο ορισμό του κύριου χαρακτηριστικού αυτής της εποχής:
Η ατομική πρωτοβουλία, η ελεύθερη συμφωνία, ο ελεύθερος κομμουνισμός, η προπαγάνδα με την πράξη, ο αυθορμητισμός της επαναστατικής δράσης, τέτοιες ήταν οι βασικές ιδέες του ιδεολογικού προφίλ του αναρχισμού κατά τη δεκαετία του 1880, και όλες παρέπεμπαν στο αυτόνομο άτομο ως φορέα του κοινωνικού μετασχηματισμού. 1
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ποιες και πώς θα μπορούσαν να είναι οι σχέσεις μεταξύ αυτών των "αυτόνομων ατόμων"; Σχεδόν ανύπαρκτες, διότι δεν υπήρχε καμία ομοσπονδία, κανένας σταθερός σύνδεσμος, παρά μόνο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018