Alexandre Skirda

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

29 Νοεμβρίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• ιστορία

Δεδομένου ότι ο Nestor Makhno είναι μια μάλλον οικεία φιγούρα, θα δώσουμε αντ' αυτού μερικές βιογραφικές λεπτομέρειες σχετικά με τον Piotr Arshinov (πραγματικό όνομα, Marin). Ήταν μαθητευόμενος κλειδαράς: η επαγγελματική του ζωή είχε ξεκινήσει ως σιδηροδρομικός στην Ανατολική Ουκρανία. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών, το 1904, συμπαθούσε τη σκέψη της μπολσεβίκικης παράταξης του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν αντάξια της επαναστατικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν τότε η χώρα, και έτσι έγινε ελευθεριακός κομμουνιστής. Ο ένοπλος αγώνας μέσω της αντίστασης στην αδυσώπητη καταστολή από τους μπράβους του τσάρου ήταν τότε στην ημερήσια διάταξη: έτσι, σε ηλικία μόλις εννέα εφήβων, στις 23 Δεκεμβρίου 1906 ανατίναξε ένα κτίριο που στέγαζε μέλη μιας αστυνομικής τιμωρητικής αποστολής. Αρκετοί κοζάκοι αξιωματικοί και χωροφύλακες έχασαν τη ζωή τους στα συντρίμμια. Λίγο αργότερα, στις 7 Μαρτίου 1907, πυροβόλησε δημοσίως με το περίστροφό του το αφεντικό του σιδηροδρομικού εργαστηρίου του Αλεξαντρόφσκ, ο οποίος ήταν υπεύθυνος όχι μόνο για την καταπίεση των εργατών τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και για το γεγονός ότι είχε καταγγείλει 120 από αυτούς κατά τη διάρκεια των απεργιών και των εξεγέρσεων του 1905 και του 1906 (περίπου εκατό από αυτούς είχαν καταδικαστεί είτε σε θάνατο είτε σε καταναγκαστικά έργα). Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά ο Arshinov κατάφερε να αποδράσει κάτω από απίστευτες συνθήκες, χάρη στη βοήθεια των συντρόφων του, και συνέχισε τις δραστηριότητές του. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά για μια ακόμα φορά, κατάφερε να αποδράσει ξανά.. Χωρίς να πτοείται, συνέχισε τον ακτιβισμό του, διακινώντας λαθραία όπλα και αναρχική βιβλιογραφία από την Αυστρία. Συνελήφθη το 1910, αλλά κατάφερε, χάρη σε μια ευτυχή συγκυρία και χάρη στην επιδέξια χρήση μιας σειράς ψευδωνύμων, να διαφύγει από τις υποψίες σε σχέση με ορισμένες από τις τρομοκρατικές του ενέργειες και καταδικάστηκε απλώς σε πολιτική δουλεία στις φυλακές Butyrky της Μόσχας. 1 Εκεί, γνώρισε τον Μάχνο και οι δυο τους δημιούργησαν σταθερούς δεσμούς φιλίας και ανέπτυξαν τις ίδιες ιδέες. Αποφάσισαν μάλιστα ότι κάποια μέρα θα εξέδιδαν μια ελευθεριακή κομμουνιστική θεωρητική επιθεώρηση, η έλλειψη της οποίας ήταν οδυνηρά αισθητή εκείνη τη στιγμή.

Ο Φεβρουάριος του 1917 άνοιξε τις πύλες των φυλακών για τους επιζώντες από εκείνες τις ηρωικές ημέρες. Ο Arshinov παρέμεινε στη Μόσχα και ασχολήθηκε εντατικά με το έργο της τοπικής Αναρχικής Ομοσπονδίας. Κατά την παραμονή του στην πόλη τον Μάιο-Ιούνιο του 1918, ο Μάχνο ζήτησε αμέσως από τον Arshinov να επιστρέψει στην Ουκρανία, όπου θα μπορούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα ως ομάδα. Έφτασε πίσω στις αρχές του 1919 και ανέλαβε αμέσως μια σημαντική θέση στην πολιτιστική επιτροπή του μαχνοβίτικου κινήματος, φροντίζοντας, μεταξύ άλλων, για την έκδοση της εφημερίδας των εξεγερμένων. Έμεινε στο κίνημα μέχρι τα τέλη του 1920 και στη συνέχεια του ανατέθηκε να γράψει την ιστορία του. Εκτέλεσε την παραγγελία αυτή -όχι χωρίς δυσκολίες, καθώς χρειάστηκε να ξαναγράψει την αρχή του βιβλίου του τέσσερις φορές, αφού το αρχικό χειρόγραφο είχε κατασχεθεί από την Τσέκα κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων έρευνας- ενώ ζούσε υπόγεια στη Μόσχα. Έφτασε στο Βερολίνο με παράνομα μέσα, εξέδωσε εκεί το βιβλίο του και βυθίστηκε στις δραστηριότητες των εξόριστων Ρώσων...

Περισσότερα …