Alexandre Skirda

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

26 Δεκεμβρίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης της αναρχικής σκέψης και της αναρχικής οργανωτικής και κοινωνικής πρακτικής, επιλέξαμε να επικεντρωθούμε σε τρεις χώρες -τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Ισπανία- οι οποίες μας έκαναν εντύπωση αποτελώντας, ιστορικά, γόνιμο έδαφος για τον αναρχισμό. Επιπλέον, πρόκειται για σχετικά γνωστά παραδείγματα. Τώρα, για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα μας, θα έπρεπε να ασχοληθούμε και με το αναρχικό κίνημα, το οποίο κατά καιρούς υπήρξε πολύ ισχυρό σε ορισμένες στιγμές της ιστορίας, σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Κίνα, η Κορέα, η Ιαπωνία, το Μεξικό, η Αργεντινή με τη FORA. για να μην αναφέρουμε και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δεν ήταν εφικτό, λόγω έλλειψης χώρου και χρόνου. (Θα έπρεπε να έχουμε γράψει ένα βιβλίο δεκαπλάσιο σε έκταση από το παρόν.) Επιπλέον, αποφύγαμε να σχολιάσουμε υπερβολικά τα γραπτά και τις στάσεις που παραθέσαμε -τα περισσότερα από τα οποία είναι ελάχιστα γνωστά και όχι εύκολα προσβάσιμα- για τους ίδιους ακριβώς λόγους, και αφήνουμε στον αναγνώστη να καταλήξει χωρίς βοήθεια στις απαραίτητες κριτικές απόψεις. Και όλα αυτά εξαιτίας των περιορισμών που έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας.

Ένα σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί σχετίζεται με τη χρήση μιας ελαστικής ορολογίας, η οποία ενίοτε είναι χρονολογημένη από ιστορική άποψη και ενίοτε ακρωτηριασμένη στη μετάφραση, διότι ακριβή ισοδύναμα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα. Η καθαρά αναρχική ορολογία δημιουργεί επίσης προβλήματα. Ο "αναρχικός" και ο "ελευθεριακός", δύο συνώνυμα της ίδιας περίπου χρονιάς -από το 1840-1850- είναι κοινά αποδεκτά: από την άλλη πλευρά, όσον αφορά τον "αναρχικό κομμουνιστή" και τον "ελευθεριακό κομμουνιστή" -επίσης σύγχρονοι όροι, από το 1876 και το 1881- επιλέξαμε να προτιμήσουμε τον δεύτερο, που σημαίνει τόσο την "κοινή ιδιοκτησία όσο και την ελεύθερη κομμούνα", έναντι του πρώτου, που έχει γίνει αόριστα ισοδύναμος με τον "αναρχο-μπολσεβίκο". Είναι σαφές ότι ο όρος "κομμουνισμός" έχει διαστρεβλωθεί από τους Μπολσεβίκους, οι οποίοι, ωστόσο, δεν τον υιοθέτησαν παρά πολύ αργά, το 1918, αλλά το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για την "επανάσταση", το νόημα της οποίας έχει κατακρεουργηθεί ολοκληρωτικά. Η βέλτιστη ακρίβεια είναι επιθυμητή, γιατί τα μπερδέματα ή οι παρεξηγήσεις μπορούν να προκαλέσουν πραγματικές τραγωδίες, αν σκεφτεί κανείς το παράδειγμα του "σοβιέτ", πόσο μάλλον της "σοβιετικής εξουσίας", “γλυκαντικά” που χρησιμοποίησε ο Λένιν για να εγκαθιδρύσει την ολοκληρωτική δικτατορία του. Δεν πρέπει να παίζει κανείς με τις λέξεις γιατί μπορούν να σκοτώσουν: αυτό είναι ένα από τα μαθήματα που πρέπει να πάρει κανείς από εκεί. Πρέπει να επενδύονται ή να επανεπενδύονται με την αρχική τους σημασία.

Για τους αναρχικούς, ορισμένες λέξεις είναι ταμπού, και δικαίως: λέξεις όπως "αρχηγός", "κόμμα", "κέντρο" και "κράτος". Άλλες είναι, κατά την εκτίμησή μας, λανθασμένα εφαρμοσμένες: Ειδικά ο "Μαρξισμός", ο οποίος εξισώνεται συστηματικά με τον Λενινισμό-Σταλινισμό, ενώ εφαρμόζεται κυρίως σε οικονομικές αναλύσεις και, αυστηρά μιλώντας, στη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία πριν από το 1914. Ο "μπολσεβίκος" χρησιμοποιείται τακτικά αντί του "ιακωβίνου" ή του "μπλανκιστή". Η "πολιτική" λαμβάνεται με την πολιτικάντικη σημασία της, ενώ συχνά θα έπρεπε να διαβάζεται με την αριστοτελική σημασία της "πολιτικής ζωής". Η "εξουσία" έχει γίνει συνώνυμο της κεντρικής εξουσίας και του κράτους,...

Περισσότερα …