Your name

Αναρχική Παρέμβαση

20 Σεπτεμβρίου 2013

Vodka (CapitalTerminusCollective – CTC)

Αποτελεί εκτυφλωτική αντίφαση μεταξύ πραγματικοτήτων του να προτείνεται ότι η δημοκρατία, η πραγματική και αληθινή δημοκρατία, μπορεί να συνυπάρξει στο εσωτερικό ή παράλληλα με ένα οικονομικό σύστημα όπως ο καπιταλισμός. Οι δύο αυτές έννοιες βρίσκονται, στην πραγματικότητα, στα δύο άκρα αντίθετα του όλου φάσματος όσον αφορά την ανθρώπινη απελευθέρωση: ενώ η αληθινή δημοκρατία είναι η ενδυνάμωση της κοινωνίας ως συνόλου ώστε να ενεργήσει από κοινού για δικαιοσύνη και αμοιβαιότητα προς όφελος όλων, ο καπιταλισμός είναι η δημιουργία ολοκληρωτικών οργάνων, περιβάλλοντος και συνεπειών που χρησιμεύουν στην ενίσχυση των ανισοτήτων σε βάρος μας, σαν να είναι κανονικές και απαραίτητες σε μια υπό διατεταγμένη κοινωνία. Είναι οι δύο αυτές έννοιες που έχουν οδηγηθεί αναγκαστικά και αφύσικα στη συνύπαρξη, κάτι που έχει επιφέρει το χάος της σημερινής κοινωνίας.

Στην παρούσα ανθρώπινη ιεραρχία είμαστε διαιρεμένοι με βάση έξι πρωταρχικά σημεία διαίρεσης: διαχωριζόμαστε πρώτα απ’ όλα σε σχέση με το φύλο, διαχωρισμός που ακολουθείται από τη φυλή, την εκπαίδευση, την τάξη, την ηλικία, και τη θρησκεία. Θα συζητηθεί εδώ το πιο προσιτό θέμα σε μας, ο ταξικός διαχωρισμός, αλλά πρέπει να δηλωθεί σαφώς και να συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι ο ταξικός διαχωρισμός ασκεί συντριπτική επίδραση πάνω σε όλα τα άλλα ήδη δηλωμένα σημεία διαίρεσης.

Αρχίζοντας, ο καπιταλισμός (σε αντιδιαστολή με μια αληθινή δημοκρατική, παράλληλη κοινωνία) τοποθετεί τους πόρους της γης στα χέρια λίγων, αναγκάζοντας κατά συνέπεια το άτομο να υποβληθεί σε μισθωτή δουλεία προκειμένου να ικανοποιήσει τις πρώτες ανάγκες της επιβίωσής του, όπως τα τρόφιμα, τη στέγη, τον επαρκή ιματισμό, το νερό, την πρόσβαση στην υγεία και την ιατρική φροντίδα καθώς επίσης και την εκπαίδευση ή την πληροφόρηση. Έτσι λοιπόν, ο καπιταλισμός υπαγορεύει και ελέγχει τη ζωή μας σε μεγάλη έκταση, τι τρώμε, ποιοι είναι οι γείτονές μας, την ποιότητα του νερού που πίνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε, ποια υφάσματα φοράμε, σε ποιον παρέχεται κάτω του μετρίου υγειονομική περίθαλψη και ποιος θα έχει πρόσβαση στην «ανώτερη εκπαίδευση» (εάν υπάρχει).

Κατά συνέπεια, όταν οι επιλογές στήριξης της ζωής μας και επιδίωξης της ευτυχίας μας είναι περιορισμένες και βασίζονται στους οικονομικούς πόρους που κερδίζουμε μέσω της αναγκαστικής εργασίας μας, κάποιος μπορεί να αντικρίσει την πλάνη πίσω από την αποκαλούμενη δημοκρατία τους. Η αποκαλούμενη δημοκρατία τους είναι η θεσμοποιημένη επιβολή μιας τάξης σκλάβων με την εγκαθίδρυση μιας εξάρτησης του ενός από τον άλλον που δεν τελειώνει ποτέ, ώστε να αποκτήσουμε τα τρόφιμα που εύκολα μπορούμε εύκολα να καλλιεργήσουμε μόνοι μας, τα ενδύματα που εύκολα μπορούμε να ράψουμε ή τα μαθήματα που μπορούμε να μάθουμε μέσω της πραγματικής εμπειρίας της ζωής που είναι και ο αληθινός μας δάσκαλος.

Ούτε θα έπρεπε να εξαρτιόμαστε από ένα εύπιστο οικονομικό σύστημα για τα τετραγωνισμένα μας κιβώτια (σπίτια), όταν οι πόροι της γης θα έπρεπε να είναι διαθέσιμοι στον καθέναν να χτίσει όπως επιθυμεί, περιορισμένος μόνο από την κοινή αίσθηση και τη φαντασία. Έτσι, όπως μπορούμε να δούμε, μέσα σε μια καπιταλιστική οικονομική δομή η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει. Οι άνθρωποι δεν επιλέγουν από μόνοι τους να είναι φτωχοί, είναι...

Περισσότερα …