Melbourne Anarchist Communist Group*
Βρισκόμαστε βαθιά μέσα σε μια επικίνδυνη κρίση, μια κρίση τόσο μαζική, που υπάρχουν λίγα μέσα με τα οποία μπορούμε να καταπολεμήσουμε, να μετριάσουμε και να επιβιώσουμε από τα παγκόσμια καταστροφικά κλιματικά γεγονότα. Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν με αυξανόμενη κανονικότητα και αγριότητα. Η καπιταλιστική τάξη και η κυρίαρχη ελίτ της μας πουλάνε ένα ψέμα ότι εμείς φταίμε που βρισκόμαστε σε αυτή την κρίση εξαιτίας των ατομικών επιλογών που κάνουμε και ότι είναι η συσσώρευση αυτών των επιλογών που δημιουργούν αέρια του θερμοκηπίου. Οι καταστροφές συνεχίζουν να κλιμακώνονται και εμείς χάνουμε.
Η κυρίαρχη ιδεολογία της εξατομικευμένης ευθύνης έχει οδηγήσει σε παγκόσμια παθητικότητα μπροστά στην επικείμενη παγκόσμια οικολογική και κοινωνική κατάρρευση. Η παθητικότητα οδηγεί στο να κατηγορούμε τους άλλους για το πρόβλημα και να ζούμε με την ελπίδα ότι κάποιος άλλος θα το διορθώσει. Καθώς οι κυβερνήσεις διαφωνούν για ανούσιους στόχους μηδενικών εκπομπών, κλωτσώντας το κουτάκι πιο κάτω στο δρόμο, πληρώνουν τις εταιρείες παγκοσμίως για να εξορύξουν περισσότερα ορυκτά καύσιμα και να επιταχύνουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Οι στατιστικές είναι σαφείς ως προς το πώς βρεθήκαμε σε αυτό το χάος. Το Carbon Majors, μια βάση δεδομένων που διαχειρίζεται η μη κερδοσκοπική δεξαμενή σκέψης Influence Map, παρακολούθησε 122 από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου, φυσικού αερίου, άνθρακα και τσιμέντου στον κόσμο για να ποσοτικοποιήσει τις λειτουργικές εκπομπές που συνδέονται με την παραγωγή και τις εκπομπές από την καύση ή τη χρήση των προϊόντων τους. Η βάση δεδομένων Carbon Majors εντόπισε επίσης τις σωρευτικές εκπομπές από το 1854 έως το 2022 αυτών των 122 εταιρειών. Διαπίστωσαν ότι είναι υπεύθυνες για το 72% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 από ορυκτά καύσιμα και τσιμέντο από το 1751. Επιπλέον, το 70% αυτών των παγκόσμιων εκπομπών CO2 μπορεί να αποδοθεί σε μόλις 78 εταιρικές και κρατικές οντότητες παραγωγής.
Δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη στο κοινοβούλιο για να δράσει. Στην Αυστραλία, οι αρνητές του κλίματος υποστηρίζουν τώρα την δαπανηρή και επικίνδυνη πυρηνική ενέργεια που παράγει απόβλητα που παραμένουν θανατηφόρα για έως και 200.000 χρόνια. Οι πιο "προοδευτικοί" καπιταλιστές είναι, ως επί το πλείστον, αφιιερώνονται με μισή καρδιά στα σχέδιά τους και εξίσου αφοσιωμένοι στον από πάνω προς τα κάτω σχεδιασμό και τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Τα έργα τους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας επιβάλλονται απ' έξω, αντί να καθοδηγούνται από την κοινότητα, και αποτελούν εύκολη λεία για τους ακτιβιστές της δεξιάς που προωθούν κακόπιστες αντιδράσεις. Επιδοτούν τα ηλεκτρικά οχήματα αντί να προχωρήσουν σε ένα πραγματικά βιώσιμο σύστημα μεταφορών όπου το ιδιωτικό αυτοκίνητο θα καταλαμβάνει μια μικρή υπολειμματική θέση.
Η ευρύτερη στροφή προς τις μπαταρίες γίνεται χωρίς να αντιμετωπίζονται οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξορυκτικής βιομηχανίας, οπότε οι ζημιές από την εξόρυξη άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου πρόκειται να αντικατασταθούν από τις ζημιές από την εξόρυξη νικελίου και λιθίου. Στον αγώνα μεταξύ των διαφόρων φατριών του κεφαλαίου, η διάσωση του κόσμου από την κλιματική αλλαγή έρχεται σε δεύτερη μοίρα πίσω από τη συνεχή μεγιστοποίηση του κέρδους και τη διατήρηση του ελέγχου των καπιταλιστών.
Ο καπιταλισμός είναι ένα ταξικό σύστημα. Ένα σύστημα που βλέπει μια μικρή κυρίαρχη καπιταλιστική ελίτ να έχει τον έλεγχο από τη μια πλευρά και τη μάζα του λαού να ελέγχεται από την άλλη, αποκομμένη με τη βία από τον έλεγχο της δικής της παραγωγικής εργασίας. Αυτοί οι άνθρωποι, η συντριπτική πλειοψηφία, η εργατική τάξη, έχουν ένα μέσο επιβίωσης, να εργάζονται για τους καπιταλιστές με μισθούς για να αγοράζουν τα μέσα για να ζήσουν. Η κυριαρχία της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης διασφαλίζεται από την εξουσία του κράτους, το οποίο υπάρχει ακριβώς γι' αυτόν τον σκοπό. Η πολύ πραγματική απειλή για την υγεία και την ασφάλεια όλων των εργαζομένων οφείλεται στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές αρνούνται οποιαδήποτε λύση που θα επηρέαζε αρνητικά τα συμφέροντά τους.
Οι πόλεμοι για το κλίμα σημαίνουν ταξικό πόλεμο!
Ο αγώνας μας πρέπει να είναι παγκόσμιος. Τα συμφέροντά μας είναι τα ίδια με όλων των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Όλοι αντιμετωπίζουμε την καταστροφή που προκαλεί ο καπιταλισμός. Η εργατική τάξη δεν έχει χώρα: έχουμε έναν ολόκληρο πλανήτη. Εμείς, οι εργαζόμενοι, πρέπει να δράσουμε γρήγορα για να αποτρέψουμε το αναπόφευκτο της καταστροφής αν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν. Αυτό σημαίνει να διεκδικήσουμε τη συλλογική μας δύναμη για να παραλύσουμε την καπιταλιστική μηχανή της καταστροφής.
Στο χώρο εργασίας έχουμε τη δυνατότητα να ενεργούμε για τον εαυτό μας, χωρίς να αναθέτουμε τον έλεγχο στους καπιταλιστές πολιτικούς. Και είναι στο χώρο εργασίας που έχουμε τη δυνατότητα να αφαιρέσουμε την εξουσία από τους καπιταλιστές και να την ασκούμε εμείς οι ίδιοι. Στον αγώνα για τον άμεσο στόχο της επιβίωσης, θα θεωρήσουμε απαραίτητο να τερματίσουμε τον καπιταλισμό και να εδραιώσουμε τη συλλογική μας ελευθερία. Καταργώντας το σύστημα του κέρδους, μπορούμε να συμβιβάσουμε την απαίτηση για την παραγωγή των αγαθών και των υπηρεσιών που είναι απαραίτητες για μια πολιτισμένη ζωή με την ανάγκη να ζούμε βιώσιμα μέσα στο φυσικό μας περιβάλλον. Πρέπει να έχουμε μια δίκαιη μετάβαση για όλους, είτε πρόκειται για τους εργαζόμενους στις βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων, είτε για τις τοπικές κοινότητες που βρίσκονται σήμερα στα όρια της βιωσιμότητας, είτε για οποιονδήποτε άλλον. Έχουμε έναν κόσμο να σώσουμε - και έναν κόσμο να κερδίσουμε.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
*Αγγλικό πρωτότυπο εδώ: https://melbacg.au/the-climate-wars-mean-class-war/ Μετάφραση Ούτε θεός Ούτε Αφέντης
