Με αφορμή μια βιβλιοκριτική
Αν και το κείμενο αυτο γράφτηκε στις 11/6/2007 (δημοσιεύτηκε τότε στον παγκόσμια πολυγλωσσικό αναρχικό κομμουνιστικό δικτυακό τόπο http://www.anarkismo.net), αισθάνομαι ότι τα όσα αναφέρονται εξακολουθούν να ισχύoυν και γι’ αυτό το αναδημοσιεύω.
Στο τεύχος 10 (Β’ Περίοδος - Μάρτης 2007) της (πρώην πλέον) εφημερίδας της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης (ΕΣΕ) «Επί τα Πρόσω», δημοσιεύτηκε τετρασέλιδη κριτική σε τρία βιβλία που κυκλοφόρησαν το τελευταίο διάστημα από ισάριθμους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα, με αντικείμενο την ιστορία του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου και της Επανάστασης. Τα βιβλία αυτά είναι του Anthony Beevor «Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος 1936-1939» από τις εκδόσεις Γκοβόστη, του Gabriel Ranzato «Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος» από τις εκδόσεις «Κέδρος» και της Helen Graham «Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος - Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε» από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» ως ένθετο στην εφημερίδα «Το Βήμα». Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τα επιχειρήματα που τέθηκαν στην εν λόγω κριτική από το συγγραφέα της, αλλά μόνο για το βιβλίο του Beevor που του έχω ρίξει μια ματιά στην αγγλική του έκδοση καθώς και για το βιβλίο της Graham, για το οποίο το μόνο που έχω να πω είναι ότι απλώς αποτελεί το πλέον κάκιστο «πόνημα» από όσα έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς και έχουν τεθεί στη διάθεση του ελληνόγλωσσου αναγνωστικού κοινού. Αγνοούσα, πάντως, το βιβλίο του Ranzato.
Ωστόσο, πέρα από την κριτική και την κυκλοφορία των βιβλίων αυτών στην ελλαδική αγορά, αισθάνομαι ότι εγείρεται ένα τεράστιο ζήτημα και αυτό είναι η αναρχική ιστοριογραφία ή, τουλάχιστον, η σχετική εκείνη βιβλιογραφία, όχι μόνο για την ιστορία του Ισπανικού Εμφυλίου και της Επανάστασης, αλλά γενικότερα για κάθε πτυχή της ιστορίας του διεθνούς αναρχικού επαναστατικού κινήματος από τις απαρχές μέχρι και την παρούσα φάση του. Είναι, δηλαδή, το τεράστιο και κρίσιμο –κατά τη γνώμη μου– ζήτημα της αναρχικής ιστορικής έρευνας. Αλλά δίνοντας ως παράδειγμα την ιστορία του ισπανικού αναρχικού κινήματος και το αποκορύφωμά του, την περίοδο 1936-1939, νομίζω ότι θα μπορούσα να προχωρήσω στο θέμα μου.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι από αναρχικής πλευράς υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία, ειδικά στην ισπανική γλώσσα, αποτελούμενη από βιβλία, λευκώματα, περιοδικά, μονογραφίες, χειρόγραφα, φωτογραφίες, αφίσες καθώς και οπτικοακουστικό υλικό, σχετικά με την Ισπανική Επανάσταση, αλλά και με όλη σχεδόν την ιστορία του ισπανικού αναρχικού κινήματος πριν την Επανάσταση. Ο τεράστιος αυτός πλούτος συνωστίζεται σε ράφια ή μη των αναρχικών ιστορικών και ερευνητικών ινστιτούτων και αρχείων στην Ισπανία, στα αρχεία της CNT και άλλων ελευθεριακών οργανώσεων καθώς και σε Αναρχικά Αρχεία και Ερευνητικά Ινστιτούτα ανά τον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά, το αναμφισβήτητο γεγονός είναι και παραμένει ότι ούτε καν το ένα δέκατο από αυτή την τεράστια βιβλιογραφία δεν έχει μεταφραστεί και κυκλοφορήσει σε άλλες γλώσσες, ειδικά στην αγγλική. (Δεν γνωρίζω για τη γαλλική ή την ιταλική) Ειδικά για την ιστορία της Ισπανικής Επανάστασης στη διαθέσιμη βιβλιογραφία στην αγγλική γλώσσα, παρ’ ότι έχουν εκδοθεί έργα άμεσα συμμετεχόντων σε αυτή, οργανώσεων και μεμονωμένων προσώπων (όπως της ομάδας «Οι Φίλοι του Ντουρρούτι» ή του Χοσέ Πεϊράτς, του Μιγκέλ Γκαρσία, του Αμπέλ Παζ, του Γκαστόν Λεβάλ, του Αουγκουστίν Σούχυ, του Χουάν Γκομέζ Κάζας, του Αντόνιο Τελέζ και...
Το πλήρες όνομά του ήταν Αngel Pestana Nunez (και μερικές φορές το συναντάμε ως Αngel Pestanya στην καταλάνικη γλώσσα).
Γεννήθηκε στις 15 Φλεβάρη 1886, στην Ponferrada της Leon Καταλωνίας.
Προερχόμενος από αρκετά φτωχή οικογένεια, αναγκάστηκε να εργασθεί από πολύ μικρός για να κερδίζει τα προς το ζην και εκπαιδεύτηκε ως ωρολογοποιός.
Φυλακίστηκε για 15 χρόνια στο Sestao για τη συμμετοχή του σε μια πολιτική διαδήλωση. Μετά από ταξίδια στη Βόρεια Αφρική και τη Γαλλία, ο Pestana επέστρεψε στην Καταλωνία και δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο αναρχικό κίνημα. Έγινε μέλος της CNT και...
Γ.Μ ΛΑΪΚΙΣΤΗΣ
Τρίτη 8 Ιουλίου 2008
« Ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι εκατό φορές καλύτερο από ένα δεσποτικό και μοναρχικό καθεστώς» - Μιχαήλ Μπακούνιν
Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 100 χρόνια, δηλ. περίπου το 1975, που αρχίζουν να ξαναμπαίνουν στην ελληνική κοινωνία τα ζητήματα της άμεσης δημοκρατίας, του κοινωνικού και πολιτικού αποκεντρωτισμού και του κοινοτισμού.
Από τότε που ειπώθηκαν αυτά από τον Μπακούνιν, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Σε πολλές περιπτώσεις το δημοκρατικό πολίτευμα κατάντησε να είναι χειρότερο και από το δεσποτικό. Αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα ενώ παραμένει στην κοινωνική του βάση ολιγαρχικό, εμφανίστηκε και εμφανίζεται με δύο εκδοχές.
Η μία...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018