Ένας σύντροφος στη Νέα Νότια Ουαλία (της Αυστραλίας), γράφοντας στον Κροπότκιν για προτάσεις και συμβουλές
“Όπως ίσως γνωρίζετε, το εργατικό κίνημα στην Αυστραλία έχει προοδεύσει σημαντικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ή πέντε χρόνων. Ο λόγος, πιστεύω, έγκειται στο αυξημένο τράνταγμα του μυαλού των ανθρώπων μέσω των τελευταίων απεργιών εδώ καθώς και στην Αγγλία και την Αμερική. Το Εργατικό Κόμμα εδώ υπέστη το μεγαλύτερο κακό στις τελευταίες τρεις μεγάλες απεργίες, ωστόσο η σημασία αυτών των απεργιών ως παράγοντας εκπαίδευσης του μυαλού των ανθρώπων δεν μπορεί να αγνοηθεί -. π.χ. άμεσα αποτελέσματα της ήττας της Απεργίας των Λιμενεργατών ήταν ο σχηματισμός Εργατικών Εκλογικών Ενώσεων σε όλη τη Νέα Νότια Ουαλία, και η αποστολή τριάντα τεσσάρων - μελών των Εργατικών στη Βουλή: αποτέλεσμα της περσινής απεργίας στο Σίρερ του Κουίνσλαντ ήταν η αρχή του κινήματος της Νέας Αυστραλίας για το οποίο γράφω.
Το Κίνημα Νέα Αυστραλία είναι μια πρόταση σε όλους τους υγιείς και νοήμονες άνδρες και γυναίκες να φύγουν από την Αυστραλία και να πάνε σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της Νότιας Αμερικής, και εκεί να εγκαθιδρύσουν Συνεργατικούς Οικισμούς σε Σοσιαλιστικές αρχές. Η ιδέα του κινήματος αυτού προήλθε από τον κ. Lane, εκδότη της καλύτερης σοσιαλιστικής εργατικής εφημερίδας στο Κουίνσλαντ. Τρεις αντιπρόσωποι του Συλλόγου είναι προς το παρόν στην Αργεντινή (S.A.), αναζητώντας εκεί το καλύτερο έδαφος για τον οικισμό, και έχουν ήδη βρει μια θέση γι' αυτό στις όχθες του ποταμού Νίγηρα. Στην Αυστραλία έχουμε πέντε ή έξι αντιπροσώπους, του κ. Lane συμπεριλαμβανομένου, οργανώνοντας ομάδες σε διάφορα μέρη της χώρας, και το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο από ό,τι αναμενόταν. Έχουμε ήδη 5 έως 600 μέλη, και η πρώτη παρτίδα των εποίκων αποπλέει για την Αργεντινή κάποια στιγμή μέσα στο Γενάρη.
Μπορεί να φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι ενώ χιλιάδες άνθρωποι μεταναστεύουν κάθε χρόνο από διάφορα μέρη του κόσμου για την Αυστραλία – το λεγόμενο Παράδεισο της δουλειάς - θα έπρεπε να βρεθούν άνθρωποι στην Αυστραλία πρόθυμοι να αφήσουν πίσω τη χώρα που έχουν βοηθήσει να γίνει ένα έθνος και να πάνε σε μια ξένη χώρα η οποία, ίσως, δεν είναι καλύτερη από την Αυστραλία. Αλλά αυτό δεν είναι περίπτωση του τύπου “είναι καλύτερα εκεί όπου δεν είμαστε.” Υπάρχουν περισσότεροι από ένας λόγοι γιατί θα ήταν καλύτερο να εγκαθιδρύσουμε τον οικισμό στην Αργεντινή αλλά εγώ θα αναφέρω μόνο έναν: η καπιταλιστική αντιπαλότητα θα ήταν πολύ ισχυρή εδώ στην Αυστραλία. Το κεφάλαιο εδώ οργανώνεται ισχυρότερα από ό,τι ποτέ πριν· κυβερνά τις Κυβερνήσεις εδώ. Και πάλι το μότο των Σοσιαλιστών είναι “η γη είναι η πατρίδα μου, και θα δράσουμε μέχρι να το πετύχουμε. Δεν θα έχουμε καμία διάκριση είτε σε εθνικότητες είτε σε θρησκείες. Όλοι οι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι – υπό την προϋπόθεση ότι είναι φυσικώς και ηθικώς υγιείς, και δεν φοβούνται να εργάζονται ή να σκέφτονται.”
Στο οποίο ο Κροπότκιν απαντά:
Το γεγονός ότι οι άνδρες και οι γυναίκες, που έχουν κάνει την Αυστραλία αυτό που είναι, είναι αναγκασμένοι να μεταναστεύσουν, λέει πολλά από μόνο του. “Φτιάξτε τη γη, γίνετε η κοπριά που την καθιστά παραγωγική, χτίστε τα κέντρα του πολιτισμού που την καθιστούν πολύτιμη – και φύγετε!” Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της σύγχρονης καπιταλιστικής διαχείρισης. Το ίδιο εδώ, το ίδιο στους αντίποδες – πάντοτε το ίδιο!
Κάθε φορά που βλέπω άνδρες και γυναίκες ενέργειας, επιχειρηματικού πνεύματος και πρωτοβουλίας, να αρχίζουν παρόμοιες αποικίες, λυπάμαι Γνωρίζετε πόσο η Ρωσία έχει χάσει τα καλύτερα στοιχεία της, εκείνους που είχαν την ικανότητα να είναι δυσαρεστημένοι και να εξεγείρονται ενάντια στις...
Του Χανς Μάνγκους Εντσεσμπέργκερ
Αυτοί οι ογδοντάρηδες βλέπουν με ανάμικτα συναισθήματα την αναγέννηση των ιδεών τους στον παρισινό Μάη και αλλού. Σχεδόν όλοι δούλεψαν με τα χέρια τους. Πολλοί απ΄αυτούς πηγαίνουν ακόμα και σήμερα κάθε μέρα στο γιαπί και στο εργοστάσιο.
Περισσότερο όμως δουλεύουν σε μικρές μονάδες. Με μια αρκετή δόση περηφάνιας διαπιστώνουν πως δεν εξαρτώνται από κανέναν, οτι κερδίζουν ακόμα μόνοι το ψωμί τους. Κάθε ένας απ΄αυτούς είναι ειδικός στο επάγγελμά του. Τα συνθήματα για την «κοινωνία των διακοπών», οι ουτοπίες της τεμπελιάς τούς είναι ξένες. Στα μικρά τους διαμερίσματα δεν υπάρχει τίποτα περιττό. Κατανάλωση και φετιχισμός των ειδών...
Του Ντίτερ Σίλερ
Πριν από 80 χρόνια δολοφονήθηκε ο Έριχ Μύζαμ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Οράνιενμπουργκ. Λογοτέχνης, αναρχικός και αντιφασίστας.
Το πρωινό της 28ης Φεβρουαρίου 1933 ήθελε να μεταβεί στην Πράγα. Με κόπο βρέθηκαν τα χρήματα για το εισιτήριο. Η βαλίτσα ήταν έτοιμη. Ο συγγραφέας και αναρχικός πίστευε ότι μπορούσε να εκτιμήσει τι τον περίμενε στο κράτος του Χίτλερ. Ο Έριχ Μύζαμ (Erich Mühsam) δεν ήθελε να καταδικάσει τον εαυτό του στην παθητικότητα-και αυτό σήμαινε πως θα συνέχιζε τον αντιφασιστικό αγώνα στο εξωτερικό.
Μια εβδομάδα νωρίτερα είχε μιλήσει σε συνέλευση μελών από την τοπική οργάνωση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018