Σύντροφοι και συντρόφισσες (χειροκροτήματα ).
Εργάτες του μυαλού και του πνεύματος. Δεν θα σας μιλήσω θεωρητικά γιατί δεν είμαι θεωρητικός, είμαι εργάτης (το ακροατήριο ξανά χειροκροτεί). Οι γραμματικές μου γνώσεις δυστυχώς είναι λίγες, ο καπιταλισμός δεν μ’ άφησε να βγάλω ούτε το δημοτικό.
Θ’ αρχίσω απ’ την ανασκόπηση της πολιτικής κατάστασης του 1928-29 και θα μιλήσω γενικώς για την τακτική της ΚΔ (Κομμουνιστική Διεθνής), τα ζικ-ζακ τα οποία έκανε κάθε φορά για τις διαπιστώσεις για την πτώση του καπιταλισμού. Πρέπει να έχετε υπόψιν σας και πρέπει να διαβάσετε την ιστορία του εργατικού κινήματος ότι το 1928-29 η ΚΔ διαπίστωνε πως ο καπιταλισμός βρίσκεται στα ολίσθιά του και ότι από μέρα σε μέρα θα πέσει. Ήταν η λεγόμενη τρίτη περίοδος του καπιταλισμού. Τότε η ΚΔ καλούσε τον κόσμο, τους εργάτες, τους αγρότες, στους δρόμους να κάνουνε διαδηλώσεις, ένοπλες διαδηλώσεις γιατί ο καπιταλισμός από στιγμή σε στιγμή πέφτει. Αυτή η αξιοθρήνητη πολιτική σε μια κατάσταση που ακριβώς είχαμε πτώση του εργατικού κινήματος είχε σαν αποτέλεσμα να στείλει πολλούς αγωνιστές στα νησιά στις εξορίες και ακριβώς να αποδειχθεί στο τέλος ένα μεγάλο μηδενικό. Έτσι όλα τα κομμουνιστικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο είχαν τα ανάλογα θύματά τους.
Φθάνουμε στο 1930-31 με την άνοδο του Χίτλερ στη Γερμανία. Κι ενώ η ΚΔ είχε την πολιτική, είχε την προοπτική ότι ο καπιταλισμός είναι ώριμος να πέσει, ανεβαίνει ο φασισμός κρατώντας μια αξιοθρήνητη πολιτική στο Γερμανικό ζήτημα. Αντί λοιπόν να κάνει (η ΚΔ) το ενιαίο μέτωπο με την σοσιαλδημοκρατία, τους αποκαλούσε σοσιαλφασίστες. Η σοσιαλδημοκρατία ήταν τότε πανίσχυρη και έπαιρνε 10-15 εκατ. ψήφους εκλογικούς, το δε ΚΚΓ έπαιρνε 3,5 εκατ. και ο Χίτλερ μόλις 1 εκατ. Τότε η κόκκινη συνδικαλιστική διεθνής με τον Οξόλφσκυ επικεφαλής, διεπίστωνε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ενιαίο μέτωπο με τη σοσιαλδημοκρατία διότι είναι σοσιαλφασίστες, οι δε αρχειομαρξιστές αρχειοφασίστες, οι δε τροτσκιστές τροτσκιστοφασίστες. Έβλεπε, να πούμε, πανφασισμό παντού. Κι έτσι υπάρχει εκείνο το περίφημο του Τρότσκι που λέει το εξής στο βιβλίο του «και τώρα», για το ενιαίο μέτωπο;
Αυτά τα ζικ-ζακ της γραφειοκρατίας είχαν σαν αποτέλεσμα, μετά απ’ αυτή την αρνητική πολιτική για το ενιαίο μέτωπο των εργατών, να πέσουν εντελώς στην αντίθετη πολιτική, να κάνουν τα λεγόμενα λαϊκά μέτωπα τα οποία ήταν ανάλογα μ’ αυτά που το 1935-36 έκανε το ΚΚΕ μαζί με το Βενιζελικό κόμμα, το σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα. Βέβαια στην Ελλάδα το αποτέλεσμα ήταν αυτό το σύμφωνο να οδηγήσει σε μια...
Γ. ΤΑΜΤΑΚΟΥ, ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Οι απεργίες τότε ήταν συχνές και στους χώρους του πανεπιστημίου με αλλεπάλληλες συγκρούσεις φοιτητών και έφιππης αστυνομίας. Σε μια τέτοια απεργία ήταν που ρωτήθηκε ο πρύτανης Αβροτέλης Ελευθερόπουλος από τους δημοσιογράφους για τις εντυπώσεις του από την απεργία των φοιτητών και είπε: «Οι εντυπώσεις μου είναι πως είδα άλογα επί αλόγων να εφορμούν επί ανθρώπων»..
Τώρα βέβαια ο Καραμανλής εκμοντέρνισε τα μέσα διώξεως με τις αύρες και τα καπνογόνα. Κάτι διδάχτηκε στο εξωτερικό που έλλειπε). Την περίοδο που ακόμα τα άλογα της χωροφυλακής έκαναν...
Ιστορικά στοιχεία του Γ. Ταμτάκου
Από συζητήσεις με παλιούς συνδικαλιστές - Β. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, ΓΡΗΓΟΡ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Χ. ΣΤΑΥΡΟΥ, ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ - για την ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της βόρειας Ελλάδας και ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης.
Παλιά, τότε που η Θεσσαλονίκη είχε το μεγαλύτερο πληθυσμό μετά την Αθήνα και τον Πειραιά, υπήρχε στην πόλη μας μια κάπως ανεπτυγμένη βιοτεχνία και μια αναπτυσσόμενη βιομηχανία. Κατ’ επέκταση, υπήρχε κι ένα εργατικό κίνημα που άρχισε έναν αγώνα οικονομικών κυρίως διεκδικήσεων κατά της εκμετάλλευσης.
Εκείνη την εποχή, απ’ την τουρκοκρατία ακόμη, εμφανίζονται και οι πρώτες μορφές οργάνωσης - συντεχνίες, αδελφότητες, ενώσεις Σε πολλές απ’...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018