Μετά τας γυμνασιακάς αυτού σπουδάς, καθ’ ας ανήλθεν ο κ. Αρνέλλος εις Αθήνας και ενεγράφη εις την εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω σχολήν των φυσικομαθηματικών. Εκεί σπουδάζων αντελήφθη ότι πολλοί εκ των καθηγητών του ήσαν υλισταί και διά του υλισμού εδηλητηρίαζον τους φοιτητάς. Ήκουσε τον καθηγητήν της φυσικής Ζωχιόν να διδάσκη καθαρά τους φοιτητάς πε΄ρι εξελίξεως υλιστικήν Δαρβίνειον θεωρίαν, δι’ ής υπεστήριζεν, ότι θεός δεν υπάρχει και ότι τα πάντα εκ της ύλης απέρρευσαν, του ανθρώπου καταγομένου εκ του ουρακοτάγκου. Ταύτα ακκούων ο Αρνέλλος παρεξύνετο το πνεύμα αυτού, ως του πάλαι του αποστόλου παύλου έλθοντος εις Αθήνας και ιδόντος «κατείδωλον ούσαν την πόλιν», και ώμοσε καθ’ εαυτόν όρκον εις τον θεόν, ότι την ζωήν του, και τας επιστημονικάς αυτού γνώσεις θα αφιέρου καθ’ ολοκληρίαν εις την εξυπηρέτησιν της Χριστιανικής ιδεολογίας και των εθνικών ιδανικών.
Πιστός λοιπόν εις τον όρκον του, ήρξατο αμέσως του αγώνος κατά του υλισμού, ως εξής. τότε ενεφανίσθη εις τον πνευματικόν του Έθνους ορίζοντα προερχόμενος εξ Αγγλίας ο Πλάτων Δρακούλης. Ενεφανίσθη δε διά της εκδόσεως συγγράμματος υπό τον τίτλον «Φως εκ των ένδυν» διά του οποίοι υπεστήριζε και υποστηρίζει έτι, την διά της εξελίξεως της ύλης γενέσεως των πάντων. Και ιδού τι λέγει, και εις τι συγκεφαλαιούτο· το όλον του συγγράμματος τούτου: «Η επιστήμη, λέγει, ο κ. Δρακούλης εις το σημείον εις ο σήμερον έφθασεν εγκατέλειψε σχεδόν την περί τυφλότητος της ύλης υπόθεσιν, ως ασυμβίβαστον προς την περί εξελίξεως ανακάλυψιν. Κράτιστοι επιστήμονες ήδη αποφαίνονται ότι άνευ της υποθέσεως ότι η ύλη αισθάνεται και νοεί, τα γεγονότα της υπάρξεως και της ζωής εν γένει θα μείνουν εσαεί ανεξήγητα». Και προχωρών λαλών προσβάλλει τον χριστιανισμόν εκτοξεύων κατ’ αυτού τας εξής βλασφημίας, επιστημονικάς δε κατ’ αυτόν γνώσεις. «Οι αρχαίοι, λέγει, ψευδοθεοί των ειδωλολατρών, Όσιρις, Μίθρας, Διόνυσος είνε διάφορα ονόματα του θεού. Η Αθηνά, η Αφροδίτη είναι ίσαι με την Αειπάρθενον Μαρίαν την γεννήσασαν τον Χριστόν, όστις δεν είνε άλλος, λέγει ο Δρακούλης η αυτός ο Σωκράτης προβιβασθείς δια της μετεμψυχώσεως από τον βαθμόν του προφήτου εις τον βαθμόν της θεότητος».
Κατά των βλασφημιών τούτων δι’ ων ο Δρακούλης προσέβαλε τον Χριστιανισμόν ουδείς εκ των Εκκλησιαστικών αρχόντων ή των Θεολόγων και των εν γένει διανοουμένων ετόλμησε να αντιταχθή, αλλά πάντες εσιώπησαν ου μην αλλά, και πλείστοι εκ των διανοουμένων απεθαύμασαν και ασπάσθησαν ως επιστημονικάς αληθείας τας κενολογίας του Δρακούλη. Η δε δημοσιογραφία και δη η «Ακρόπολις» του Γαβριηλίδη διεφήμισε το βλάσφημον τούτο σύγγραμμα, ως το νέον Ευαγγέλιον. Πάντες λέγω εσιώπησσα, ο Αρνέλλος όμως δεν εσιώπησεν. Αλλά αμέσως αντεπεξήλθε κατά του Δρακούλη, συγγράψας περισπούδαστον σύγγραμμα, δι’ ου αποδεικνύει επιστημονικώτατα, ως τεθρείας ανεμωλίους, τας κατά του Χριστιανισμού βλασφημίας του Δρακούλη. Το θείον τούτο σύγγραμμα φέρον τον τίτλον: Επιστημονική Παραφροσύνη», ήτοι κεραυνοβολισμός της υπό Πλάτωνος Ε. Δρακούλη εσωτερικής φιλοσοφίας» εξετυπώθη εν Πάτραις κατά το 1896 και το περιεχόμενον αυτού ανελύθη διά κηρύγματος επιστημονικωτάτου εν τη πλατεία του Αγίου Γεωργίου, το οποίον διήρκεσεν επί τρείς κατά συνέχειαν μήνας. Διά του συγγράμματος τούτου αποδεικνύονται ως επιστημονικαί αναντίλεκτοι αλήθειαι άπαντα τα δόγματα της Ορθοδοξίας και στεφανούται δι’ αυτού το πολύμοχθον έργον των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και...
Κατά την ολιγοήμερον διαμονήν μου εν Πάτραις, είχα την ευκαιρίαν να εξετάσω εκ του πλησίον τα εργατικά πράγματα της πόλεως, τα οποία προδίδουν –θα μας επιτρέψουν οι εργάται Πατρών την φράσιν- μιαν ολλόκοτον σαλάταν. Εργατικόν Κέντρον εδώ, συνεργασία σωματείων απέναντι, σύνδεσμος εδώ, αντισύνδεσμος εκέι, παρασύνδεσμος παρέκει! Πρωτοφανής οργανωτική σαλάτα και γενική σύγχυσις ιδεών και αρχών, που καθένας μπερδεύεται και νομίζει ότι πρόκειται μάλλον περί γλωσσικού ή εργατικού ζητήματος. Ουδεμία γενική αρχή ή κατεύθυνσις διέπει την κίνησιν αυτήν! Πρόσωπα, μιροφιλοδοξίες, ταπεινοί πόθοι, επίτιμες μεγαλειότητες, ακαθόριστες αρχές και μεταφυσικές αφηρημάδες ανακατεύονται και συγκρούονται και δημιουργούν μίαν αξιοθρήνητον κατάστασιν, που κρατεί το εργατικόν...
Κατά την 14 Φεβρουαρίου του 1898, περί την 6 μ.μ. ώραν, εις την οδόν του Παλαιού Φαλήρου εγίνετο η κατά του βασιλέως Γεωργίου Α απόπειρα υπό του Γεωργίου Καρδίτση και ενός συντρόφυ του. Ο βασιλεύς επιστρέφον εκ του συνήθους περιπάτου ου μετά της θυγατρός του πριγγηπίσσης Μαρίας, εδέχθη πέντε σφαίρας όπλου γκρά, εκ των οποίων ετραυματίσθη μόνον ένα άλογο της αμάξης του και αυτό ελαφρώς. Η είδησις προεκάλεσεσχετικήν συγκίνησιν. Είχαν παρέλθει αι πρώται εντυπώσεις εκ του ατυχούς πολέμου του 1897 και ο βασιλεύς Γεώργιος, όστις εγνώριζε να χειρίζεται την βασιλικήν εξουσίαν, είχεν αρχίσει ν’ ανακτά τας συμπαθείας του λαού. την...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018