Τα στοιχεία και γεγονότα που συνοπτικά έχουν παρατεθεί δεν αφήνουν κανενός είδους αμφιβολία για μια μεθόδευση, που στόχευε τόσο στην φυσική εξόντωση, αλλά κύρια στην καταρράκωση των διαθέσεων και των επιθυμιών, για ένα ελεύθερο και δημιουργικό μέλλον, που είχε ένα μεγάλο τμήμα του ελλαδικού πληθυσμού. Πρόκειται για μία από τις συνήθεις συνταγές και διαδικασίες που εφαρμόζονται από τους πολιτικούς διεκπεραιωτές των διαφόρων εξουσιαστικών ιδεολογιών, ώστε να επιτευχθεί η υποταγή όσων από τους ανθρώπους κινούνται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προς κατευθύνσεις αντίθετες από αυτές που έχουν ορίσει οι κυρίαρχοι. Εννοείται πως ο κομμουνισμός και η αριστερά δεν εξαιρούνται από αυτό που προσδιορίζεται ως εξουσία και κυριαρχία........
ΒΑΡΚΙΖΑ: Από τη μεθοδευμένη σφαγή στη Συμφωνία
Σε κείμενό μας στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.78, Δεκέμβριος 2008, είχαμε αναφερθεί στα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944, που ήταν ένας από τους λεγόμενους γύρους αναμέτρησης του ΚΚΕ με το καθεστώς. Τα στοιχεία και γεγονότα που συνοπτικά έχουν παρατεθεί δεν αφήνουν κανενός είδους αμφιβολία για μια μεθόδευση, που στόχευε τόσο στην φυσική εξόντωση, αλλά κύρια στην καταρράκωση των διαθέσεων και των επιθυμιών, για ένα ελεύθερο και δημιουργικό μέλλον, που είχε ένα μεγάλο τμήμα του ελλαδικού πληθυσμού. Πρόκειται για μία από τις συνήθεις συνταγές και διαδικασίες που εφαρμόζονται από τους πολιτικούς διεκπεραιωτές των διαφόρων εξουσιαστικών ιδεολογιών, ώστε να επιτευχθεί η υποταγή όσων από τους ανθρώπους κινούνται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προς κατευθύνσεις αντίθετες από αυτές που έχουν ορίσει οι κυρίαρχοι. Εννοείται πως ο κομμουνισμός και η αριστερά δεν εξαιρούνται από αυτό που προσδιορίζεται ως εξουσία και κυριαρχία.
Είναι ωφέλιμο να εντείνουμε την προσοχή μας τόσο στα γεγονότα των ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ όσο και στα όσα προηγήθηκαν ή επακολούθησαν και να εμβαθύνουμε στη σημασία τους, αλλά και στις επιπτώσεις που υπήρξαν στην ζωή των ανθρώπων τα μετέπειτα χρόνια.
Καθώς συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από τη Συμφωνία της Βάρκιζας (υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945) είναι καιρός να γίνουν κάποιες απαραίτητες επισημάνσεις.
Η συμφωνία αυτή αποτέλεσε την ολοκλήρωση των προηγούμενων συμφωνιών του Λιβάνου και της Καζέρτας και υπήρξε αποκαλυπτική για τις πραγματικές προθέσεις των κομμουνιστών και των αριστερών του ελλαδικού χώρου. Ήταν συνακόλουθη της κατάρρευσης του ΕΛΑΣ κατά τη διαβόητη «μάχη της Αθήνας». Μία κατάρρευση που συμπορεύτηκε από την απερίγραπτη σφαγή του πληθυσμού της Αττικής και του Πειραιά, κυρίως.
Θα πρέπει να ειπωθεί πως οι διάφορες τοποθετήσεις και στάσεις απέναντι στη Συμφωνία αφορούν κατά βάση όσους προσπαθούν να αποκόψουν κάποια γεγονότα και να τα εξετάσουν μεμονωμένα, χωρίς δηλαδή να τα συνδέουν με τις παραμέτρους, οι οποίες έχουν ουσιαστική σχέση με αυτά.
Αυτό που χρειάζεται να επισημάνουμε είναι πως η Συμφωνία, αλλά και τα όσα προηγήθηκαν αυτής δεν αποτελούν μέρος της αναρχικής απελευθερωτικής δράσης και εννοείται πως δεν συνιστούν μέρος της ιστορίας των αναρχικών αγώνων.
Αυτό είναι καθοριστικό στοιχείο για μια σειρά από καταστάσεις που έχουν προκύψει στο απώτερο και κοντινό παρελθόν, αλλά και για όσες εμφανίζονται στις μέρες μας. Εάν ασχολούμαστε με τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ, τη Βάρκιζα και άλλα γεγονότα ανάλογου περιεχομένου είναι επειδή μέσα από αυτά αναδεικνύεται η εξουσιαστική βαρβαρότητα τόσο του κομμουνισμού, όσο και της αριστεράς ευρύτερα.
Σ’ αυτά τα γεγονότα οι αναρχικοί δεν είχαν και δεν έχουν κανένα λόγο να...
Mακρόνησος, 29 Φλεβάρη – 1η Μάρτη 1948
Πολλά έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για τη Μακρόνησο. Το γεγονός της σφαγής 300 περίπου άοπλων ανθρώπων, το επίσημο κράτος μέχρι σήμερα το αποκρύπτει. Δεν τολμά να δώσει τα επίσημα στοιχεία από τα αρχεία του για τη Μακρόνησο, για το έγκλημα της σφαγής και τον τόπο ταφής των νεκρών .
Η πολιτεία και η Δικαιοσύνη συνεχίζουν επί 70 κοντά χρόνια να μην τολμούν και να μη θέλουν, έστω και για την ιστορική αλήθεια, να φωτίσουν το φάκελο Μακρόνησος. Για το έγκλημα αυτό οι πάντες σιώπησαν και σιωπούν.
Η δημιουργία του στρατοπέδου
Η Μακρόνησος, το άγονο αυτό νησί των...
του Άρη Δ. Τσιούμα
Εισαγωγή
Το Μακεδονικό αποτελεί αρχικά ένα μεγάλο κομμάτι του ανατολικού ζητήματος.[1] Με την χρήση του όρου «ανατολικό ζήτημα» μπορούμε να περιγράψουμε τα προβλήματα που προέκυψαν με την «αναδίπλωση» του «Μεγάλου ασθενούς», - της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας- από τα Ευρωπαϊκά εδάφη που κατείχε, και την συνακόλουθη ανάδειξη των εθνικών ανταγωνισμών των νέων κρατών της Βαλκανικής, οι οποίοι επίδικο είχαν την αναδιανομή των εδαφών της. Το Μακεδονικό ζήτημα προκύπτει ως κομμάτι του Ανατολικού Ζητήματος με την ταυτόχρονη αφύπνιση του Βουλγάρικου εθνικισμού στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα.[2]
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018