Nick Heath

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

07 Ιουνίου 2021

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• Ρωσία

Ένα σύντομο χρονοδιάγραμμα του αναρχικού κινήματος και της αναρχικής δράσης στην ΕΣΣΔ, και της καταστολή του από τις σοβιετικές αρχές μετά τη Ρωσική Επανάσταση

Nick Heath*

«Αλλά δεν φοβόμαστε εσάς ή τους δήμιους σας. Η σοβιετική “δικαιοσύνη” μπορεί να μας σκοτώσει, αλλά ποτέ δεν θα σκοτώσετε τα ιδανικά μας. Θα πεθάνουμε ως αναρχικοί και όχι ως ληστές».
Ο αναρχικός Fedor Petrovich Machanovski στη δίκη του ενώπιον του Επαναστατικού Δικαστηρίου του Petrograd, 13 και 22 Δεκεμβρίου 1922

Μετά τη συντριβή του μαχνοβίτικου κινήματος, των εξεγέρσεων της Σιβηρίας και της Κρονστάνδης, η αναρχική προπαγάνδα στην ΕΣΣΔ αποτέλεσε αντικείμενο και πρωταρχικό στόχο της μπολσεβίκικης εξουσίας από τον Μάρτη του 1921. Υπήρξε μια μικρή αναλαμπή, με μια σχετική ελευθερία λειτουργίας βιβλιοπωλείων / εκδόσεων, όπως της «Golos Truda» στη Μόσχα και το Πέτρογκραντ, της ομάδας υποστήριξης κρατουμένων του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού και το Μουσείο Κροπότκιν (που πήρε το όνομά του από τον Ρώσο αναρχικό Πιοτρ Κροπότκιν). Η «Golos Truda» δημοσίευσε τα πλήρη έργα του Μπακούνιν και ένα βιβλίο του Alexander Borovoi σχετικά με τον ρωσικό αναρχισμό.

Το Μουσείο Κροπότκιν άνοιξε το 1921 στο σπίτι στο οποίο είχε ζήσει ο Κροπότκιν στη Μόσχα και το διαχειριζόταν μια ομάδα αναρχικών και η χήρα του. Όλοι οι επισκέπτες του Μουσείου φωτογραφίζοταν από την Τσεκά. Ο Μαύρος Σταυρός ήταν επίσης ανεκτός αλλά η δραστηριότητά του ήταν χαμηλή. Πληροφοριοδότες της Τσεκά διείσδυσαν στον Μαύρο Σταυρό. Ωστόσο, έξω από τη Μόσχα και το Πέτρογκραντ, υπήρξε πλήρης καταστολή. Οι δύο μεγάλες πόλεις της Ρωσίας ήταν πάντα ανοιχτές στη Δύση, και το καθεστώς ήθελε να παρουσιάσει μια εικόνα ανοχής στους ριζοσπάστες στην Ευρώπη και την Αμερική. Αλλού, όπως στο Yaroslav, τα έργα του Κροπότκιν κατασχέθηκαν και το ίδιο έγινε με τα βιβλία της «Golos Truda» στο Χάρκοβο (Kharkhov).

1921

-Η παλιά τσαρική πολιτική εξορίας αποκαθίσταται. Τα πρώτα θύματα είναι τρεις νεαρές αναρχικές γυναίκες, φοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, οι Isayeva, Ganshina και Sturmer, που στάλθηκαν εξορία στο Arkhangelsk για ένα χρόνο, αλλά τα επόμενα χρόνια βρίσκονταν ακόμα εκεί.

-Ο Alexei Borovoi, γνωστός αναρχικός ακαδημαϊκός, απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας (ενώ του είχε επιτραπεί να διδάξει υπό το τσαρικό καθεστώς) και εισήλθε σε μια μακρά περίοδο ανεργίας. Ωστόσο, οι μαθητές της Κομμουνιστικής Ακαδημίας (που βρισκόταν στο κτίριο που κατείχε προηγουμένως η Ομοσπονδία Αναρχικών Ομάδων της Μόσχας) αποφάσισαν να συγκαλέσουν μια συζήτηση με θέμα «Αναρχισμός εναντίον Μαρξισμού» και κάλεσαν τους Borovoi και τον Bukharin να υπερασπιστούν τις ιδέες τους, αλλά η συζήτηση απαγορεύτηκε από τις αρχές των Μπολσεβίκων.

-Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου στην Zhmerinka αποκαλύφθηκε μια ομάδα 40 αναρχικών. Όλοι εκτελέστηκαν.

-Στην Οδησσό αρκετοί αναρχικοί εκτελέστηκαν για «κρατικούς λόγους».

-Τον Ιούλη άρχισαν απεργία πείνας 13 φυλακισμένοι αναρχικοί (συμπεριλαμβανομένων των Voline και Aron Baron) στη φυλακή Taganka στη Μόσχα.

-Τον Σεπτέμβρη οι Fanya Baron, Lev Tcherny, Potekhin, Tikhon Kachirin, Ivan Gavrilov και 9 άλλοι αναρχικοί που δραστηριοποιούνταν υπόγεια, εκτελέστηκαν στα λαγούμια της Τσεκά.

-Στις 17 Σεπτέμβρη, μετά από πολλές πιέσεις, το καθεστώς απελευθερώνει 10 αναρχικούς από τη φυλακή Taganka, τους Voline, Vorobiov, Mratchny, Mikhailov, Maximov, Yudin, Yartchuk, Gorelik, Feldman και Fedorov. Οι περισσότεροι από...

Περισσότερα …