Στις 17 Ιούνη 1937, η Αυστριακή αντιφασίστρια Katia Landau, η οποία είχε ταξιδέψει στην Ισπανία με τον σύζυγό της για να πολεμήσει κατά των εθνικιστών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, συνελήφθη από τη σοβιετική μυστική αστυνομία, τη NKVD. Συνελήφθη μαζί με συντρόφισσές της όπως η Else Honberger, που είχε πάει στην Ισπανία από τη Γερμανία.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής τους, τους στέρησαν το φαγητό και τον ύπνο και ανακρίθηκαν επανειλημμένα σε μια προσπάθεια να τους αναγκάσουν να ομολογήσουν ψευδώς ότι είναι φασίστες ή αντεπαναστάτες πράκτορες. Η Honberger απειλήθηκε με εκτέλεση εάν δεν ενέπλεκε τη Landau. Ωστόσο, οι δύο γυναίκες αρνήθηκαν τα πάντα και τελικά απελευθερώθηκαν.
Όμως, η Landau συνελήφθη ξανά αργότερακαι όταν έμαθε ότι ο σύζυγός της Kurt Landau είχε εξαφανιστεί, έκανε απεργία πείνας, μαζί με πεντακόσιες άλλες γυναίκες κρατούμενες των σταλινικών στο πλευρό της. Όταν επισκέφθηκαν τη φυλακή ξένοι, εκπρόσωποι εργατικών οργανώσεων, οι κρατούμενες -που ήταν εκεί ως κατηγορούμενες ότι ήταν «φασίστες»- τους υποδέχτηκαν τραγουδώντας την «Διεθνή» και άλλα επαναστατικά τραγούδια…
Ενώ ο σύζυγος της Katia Landau είχε εξαφανιστεί -είχε πιθανότατα δολοφονηθεί από ή για λογαριασμό της NKVD- η Katia επέζησε του πολέμου και εγκαταστάθηκε στο Μεξικό, όπου έζησε τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του '90.
*Από την ιστοσελίδα http://workingclasshistory.com Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...Νίκος Ιωάννου
Η Αιτωλία και η Ακαρνανία, το Κάρλελι δηλαδή όπως λεγόταν κάποτε, άργησε να κινηθεί σε σχέση με την εξέγερση του 1821.
Πρώτη εξεγερσιακή ενέργεια θεωρήθηκε η επίθεση του οπλαρχηγού Μακρή στην τουρκική συνοδεία που μετέφερε τον ετήσιο φόρο από το Μεσολόγγι στη Ναύπακτο και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μακρής σκότωσε τους Τούρκους και άρπαξε τα χρήματα, βάζοντας έτσι το σπίρτο για τη φωτιά που λίγο μετά θα ακολουθούσε.[1]
Από τη μέρα της 5ης Μαρτίου του 1821 αρχίζει να φυσά ο αέρας της εξέγερσης στο Κάρλελι. Ακολούθησαν πολλά γεγονότα με προεξάρχοντα αυτά της κατάληψης του Βραχωρίου στις 11...
Lorenzo Pezzica*
Η ταυτότητά της, που ανανεώθηκε στις 18 Ιούνη 2002, την έφερε ως Agostina Farvo, γεννημένη στο Μιλάνο στις 24 Μάρτη 1912. Ωστόσο, για όλους εμάς και για πολλούς άλλους, δεν ήταν η Agostina, αλλά η Augusta, η κόρη αναρχικών του Μιλάνου, μια αντάρτισσα και κάτοχος περιπτέρου στη Via Orefici, στην καρδιά της πόλης, πρώην σύζυγος του Erminio Pricchi (ο γάμος δεν κράτησε πολύ). Το περίπτερό της έμελλε να χρησιμεύσει ως τόπος συνάντησης για τους αναρχικούς του Μιλάνου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα υγιές, ασφαλές μέρος για επαφές, ραντεβού και συναντήσεις.
Ακόμα κι αν είχε πτυχίο δασκάλας, επέλεξε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018