ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ένα ριζωμένο στερεότυπο, που ακόμη δεν λέει να εξαλειφθεί, είναι η εικόνα της γυναίκας ως νοικοκυράς στο σπίτι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από την καθημερινότητα αποτελεί η σταθερή αναφορά στο καλάθι της νοικοκυράς από το οικονομικό ρεπορτάζ, υπό την αιτιολογία ότι είναι παγιωμένος διεθνής όρος της πολιτικής οικονομίας. Λες κι ό,τι είναι παγιωμένο δεν είναι συντηρητικό.
Δουλειά της γυναίκας είναι να φροντίζει, πιστεύουν ακόμη και σήμερα πολλοί. Μέσα στο σπίτι, τον άντρα και τα παιδιά τους. Έξω από το σπίτι, ν’ ακολουθεί επαγγέλματα που της ταιριάζουν και συνδέονται με τη φροντίδα, όπως η νοσηλευτική. Εξού κι η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών στον κλάδο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.
Μια πολύ καλή απάντηση στις στερεοτυπικές αντιλήψεις καταγράφηκε τον Οκτώβριο του 1986 από τις εργαζόμενες νοσηλεύτριες στην πολιτεία Βικτώρια, οι οποίες οργάνωσαν απεργία διαρκείας ενάντια στις περικοπές που προωθούσε η πολιτειακή κυβέρνηση στην υγεία. Με τον αγώνα τους οι γυναίκες κατάφεραν να συσπειρώσουν γύρω τους όχι μόνο τις συναδέλφισσες στον κλάδο, αλλά και κλάδους όπου κυριαρχούσαν πληθυσμιακά οι άνδρες και, βέβαια, να φτάσουν στην κατάκτηση μια ιστορικής εργατικής νίκης.
Υποστελέχωση και χαμηλές αμοιβές
Την περίοδο εκείνη τα νοσοκομεία στη Βικτώρια εμφάνιζαν πολύ σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, απόρροια των πολύ χαμηλών αμοιβών στις νοσηλεύτριες. Από το 1982 και κάθε χρόνο, η κυβέρνηση των Εργατικών με επικεφαλής τον Τζον Κέιν προχωρούσε σταθερά σε περικοπές του προϋπολογισμού για την υγεία, οι οποίες όχι μόνο δεν επέτρεπαν αυξήσεις στις απολαβές, αλλά τις περιόριζαν.
Οι χαμηλές απολαβές σε συνδυασμό με τις πιεστικές συνθήκες λόγω των μεγάλων αναγκών ώθησαν από το '85 μεγάλο τμήμα των εργαζομένων στην έξοδο από το επάγγελμα. Ειδικότερα το 1985 δέκα χιλιάδες μόνιμες νοσηλεύτριες και νοσηλευτές αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον κλάδο και το 1986 αποχώρησαν οκτώ χιλιάδες ακόμη, που δεν ήθελαν να ανανεώσουν τα πιστοποιητικά εξάσκησής τους. Από αυτούς, αναπληρώθηκαν μόλις οι τέσσερις χιλιάδες. Σημειώνεται ότι πριν την απεργία στις λίστες αναμονής ήταν πάνω από είκοσι επτά χιλιάδες ονόματα ασθενών.
Το καζάνι έβραζε από το '75
Οι αντιδράσεις για την κατάσταση στον χώρο της υγείας είχαν ξεκινήσει ήδη μια δεκαετία νωρίτερα. Το 1975 τέσσερις χιλιάδες νοσηλεύτριες/ες παρενέβησαν στη Βουλή της Βικτώρια, μπαίνοντας μέσα και ζητώντας ενίσχυση σε προσωπικό και αύξηση των αμοιβών τους. Στη συνέχεια, από το 1977 έως το 1979, οι νοσηλεύτριες στη Νέα Νότια Ουαλία και στο Κουίνσλαντ, στο βορειοανατολικό άκρο της χώρας, πραγματοποίησαν μεγάλες πορείες, διεκδικώντας προσλήψεις στον τομέα και να μην κλείσουν κλινικές. Οι δράσεις κλιμακώθηκαν το1982 με περισσότερες ακόμη απεργίες και συγκεντρώσεις, κυρίως στη Νέα Νότια Ουαλλία. Το 1982 στο Σίδνεϊ οι αντιδράσεις των νοσηλευτριών είχαν ως αποτέλεσμα να αποτραπεί το κλείσιμο ορισμένων ξενοδοχείων στην πόλη. Στις συγκεντρώσεις ενάντια στα λουκέτα σε νοσοκομεία συμμετείχαν επίσης εργάτες, όπως οικοδόμοι. Στις 19 Νοεμβρίου του 1983 οι νοσηλευτές της Νέας Νότιας Ουαλλίας προχώρησαν σε γενική και διαρκή απεργία. Το 1985 ήταν η σειρά των νοσηλευτών στη Βικτώρια να προχωρήσουν στην πρώτη πολιτειακή τους απεργία.
Το 1986 ξεκίνησε χωρίς αναταραχές. Τον Φεβρουάριο οι νοσηλεύτριες στην πόλη Τράραλγκον επιχείρησαν να αναδείξουν τις ελλείψεις σε προσωπικό, ωστόσο χωρίς να επιτύχουν...
- Commons Social Change Library
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Ως μέρος της εκτεταμένης δράσης κατά των εξώσεων κατά τη διάρκεια μιας περιόδου της μαζικής φτώχειας στην Αυστραλία (αλλά και σε όλο τον κόσμο σχεδόν) ως αποτέλεσμα της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, τα μέλη του Unemployed Workers Movement (Κίνημα Άνεργων Εργατών - μετωπική οργάνωση στην οποία δραστηριοποιούνταν κυρίως μέλη του τότε Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας, αλλά και άλλοι αριστεροί και ανεξάρτητοι αγωνιστές) κατέλαβαν το σπίτι ενός από τους συνεργάτες τους, στο προάστιο του Σίδνεϊ Bankstown.
Αυτός ήταν βετεράνος πολέμου που είχε τραυματιστεί στο Δυτικό μέτωπο, τον Μάη του 1931. Σάκοι με άμμο, συρματοπλέγματα και μεγάλες συναντήσεις στο δρόμο, εμπόδισαν την έξωση για...
Δ.Τ.
Το ιδεολογικό ρεύμα και το κίνημα του διαφωτισμού, ειδικά στη νεοελληνική του εκδοχή (νεοελληνικός διαφωτισμός), φέρεται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στη θεωρητική προετοιμασία της Επανάστασης και κυριάρχησε για μερικές εκατοντάδες χρόνια. Καταβάλλεται δε έκτοτε προσπάθεια αναθέρμανσής του ως αποτέλεσμα των ιδεολογικών και άλλων παρεμφερών διεργασιών στον ελλαδικό χώρο.
Ο διαφωτισμός εκτείνεται από το 1688, εποχή της Αγγλικής Επανάστασης, μέχρι το 1789, εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Προβάλλεται, συνήθως, ως μια ευρεία επιστημονική, κοινωνική, οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κίνηση αμφισβήτησης, μέσω της οποίας διεκδικούντο ελευθερία στοχασμού και έκφρασης, ανεξιθρησκεία, οικονομική ελευθερία, κατάργηση προνομίων, ισότητα, επαναπροσδιορισμός της σχέσης ανθρώπου-φύσης και πλήρης έκφραση...
- Η ιταλική αναρχική εφημερίδα “L’ Avanguardia Libertaria” στην Αυστραλία
- Anselmo Figueroa, δημοσιογράφος και φυσιογνωμία του PLM
- Παναγιώτης Οικονομόπουλος, “Οι Εξόριστοι” (2004) και “Σε Ξένη Χώρα” (2010) εκδόσεις “Άρδην”
- Αυστραλία: Το Seamen’s Union στις κινητοποιήσεις για την ειρήνη το 1986
- Ο αναρχικός Manuel Alves dos Reis
- Η ιστορία μιας φωτογραφίας - Η διάσωση της μνήμης του εργατικού κινήματος!
- Lyakh Militsa Fedorovna - Μετά τις συνεχείς μετακινήσεις χάνονται τα ίχνη
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
