Στις 30 Μάη 1924 γεννήθηκε ο Fernando Carballo, αγωνιστής της ισπανικής αναρχοσυνδικαλιστικής συνομοσπονδίας CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας), αναρχικός και ιστορικό μέλος της αντίστασης κατά της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία. Καταγόμενος από το Valladolid, ο Fernando ήταν γιος του Aniceto Carballo, αγωνιστή της CNT, ο οποίος θα εκτελεσθεί κατά τη διάρκεια του φρανκικού πραξικοπήματος το 1936.
Ο Fernando θα φυλακιστεί το 1939 επειδή ισχυρίστηκε δημόσια ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους φρανκικούς κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος. Μόλις αποφυλακισθεί, θα εγκατασταθεί στη Βαλένθια όπου θα εργαστεί ως ξυλουργός. Θα συλληφθεί για κλοπή. Στη φυλακή θα συνεργαστεί με μέλη της CNT, φέρνοντάς τον πιο κοντά στην αναρχική μαχητικότητα και τη συνδικαλιστική ζωή.
Το 1942 εργάζεται σε φυτείες ρυζιού μέχρι το 1948, όταν θα συλληφθεί και πάλι ως κατηγορούμενος για κλοπή και συμμετοχή στο Socorro Rojo. Καταδικάζεται σε 13 χρόνια φυλάκισης. Το 1949 στέλνεται στις φυλακές Santa Maria Port και στη συνέχεια στο Penal de Ocaña, από όπου θα αποφυλακισθεί το 1955. Τότε θα σχετισθεί με την Juana Rodriguez Olivar. Θα ενταχθεί στη CNT, όπου θα συνεργαστεί με την Εσωτερική Άμυνα, το ένοπλο σκέλος της οργάνωσης στην αντίσταση κατά του καθεστώτος Φράνκο.
Θα συλληφθεί τον Αύγουστο του 1964 -μαζί με τον μυθικό Σκωτσέζο αναρχικό μαχητή Stuart Christie- κατηγορούμενη για απόπειρα επίθεσης στον Φράνκο, εκμεταλλευόμενοι τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ισπανίας-ΕΣΣΔ στο Στάδιο “Σαντιάγο Μπερναμπέου” στη Μαδρίτη. Αυτή θα είναι μια από τις τελευταίες επιθέσεις κατά του δικτάτορα.
Μέχρι το 1970 και όντας υπό κράτηση στις Φυλακές Burgos, ο Φερνάντο θα ξεκινήσει απεργία πείνας, πρώτα για να αναγνωριστεί ως πολιτικός κρατούμενος και έπειτα σε αλληλεγγύη προς τους κρατουμένους της ΕΤΑ. Στα επόμενα χρόνια θα εκτίσει την ποινή του στις Φυλακές Alicante, Cordoba, Valladolid, Alcalá de Henares, Jaén, El Puerto και Carabanchel.
Εκείνη την εποχή, ο Φερνάντο είχε ήδη περάσει περισσότερα από 26 χρόνια υπό κράτηση, καθώς ήταν ο πολιτικός κρατούμενος που παρέμεινε στη φυλακή το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Φράνκο. Τότε ξεκίνησε μια παγκόσμια εκστρατεία για την απελευθέρωσή του, επιτυγχάνοντας την αμνήστευσή του τον Γενάρη του 1977.
Πάθεν στις 5 Νοέμβρη 1993, στη Denia, σε ηλικία 69 χρόνων, αφήνοντας πίσω του σημαντικά επεισόδια της αντίστασης κατά του Φράνκο στη λαϊκή μνήμη.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
