Κάθε Νοέμβρη δεν γίνεται να μην θυμηθώ αυτά που έζησα 16 και 17 αυτού του μήνα το 1973. Μαθητής Νυκτερινού Γυμνασίου μαζί με άλλους 2 συμμαθητές μου 17-18 χρονών, αφού τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες ήμασταν όλη την ημέρα στην Πατησίων και την Στουρνάρα, το βράδυ έπρεπε να πάμε να δούμε αν θα λειτουργούσε το γυμνάσιο μας. Έτσι αφού είδαμε πως υπολειτούργησε φεύγουμε για το κέντρο, μόλις προλάβαμε την δεύτερη πορεία προς το Σύνταγμα που η κεφαλή της ήδη ήταν στο ύψος των Χαυτείων και δεχόμαστε σφοδρή επίθεση από τις δυνάμεις Χωροφυλακής της Χούντας. Τόσο εμείς οι μαθητές όσο και το φοιτηταριό υποχωρούμε και μπαίνουν μπροστά οι οικοδόμοι, όπου οι χωροφύλακες είπαν τον Δεσπότη Παναγιώτη. Στην Ομόνοια όπως ήμασταν και ενώ οι οικοδόμοι έχουν πάρει στο κυνήγι την χωροφυλακή, δεχόμαστε επίθεση από την αστυνομία από την Αγίου Κωνσταντίνου, τρέχουμε όσοι ήμασταν εκεί μέσα στην 3η Σεπτεμβρίου και οι τρεις είμαστε δίπλα δίπλα τρέχοντας και ξαφνικά ακούω το έναν από τους συμμαθητές μου να λέει "καίει καίει καίει". Σταματάμε και τον ρωτάμε τι καίει ρε μαλάκα, βάζει το χέρι του στον γλουτό του κώλου του, μας δείχνει και ήταν γεμάτο αίματα. Είχε φάει εκεί την σφαίρα. Κοιταζόμαστε μεταξύ μας και είμαστε ακριβώς έξω από τον Ερυθρό Σταυρό (3η Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου) λέω στον άλλον πιάσε τον να τον πάμε μέσα. Τον πάμε μέσα και εκεί τα είδα όλα, ένας πανικός, γιατροί μέσα στα αίματα να τρέχουν πάνω κάτω, τραυματίες οι περισσότεροι από σφαίρες, αίματα στο πάτωμα, βλέπω ένα άδειο φορείο το βουτάω τον ρίχνουμε επάνω μπρούμητα και προσπαθούμε να βρούμε γιατρό, μάλλον να σταματήσουμε κάποιον που έτρεχε πάνω κάτω. Βλέπω έναν που κράταγε κάτι ακτινογραφίες με τα χέρια του γεμάτα αίματα, τον βουτάω από το μανίκι, με ρωτάει τι είναι και του δείχνω τον συμμαθητή μου λέγοντας του, να αυτό είναι, δίνει εντολή τότε και τον πάνε στα χειρουργεία. Εκεί λοιπόν ήταν που είπα πως εντέλει τα μπαμ μπουμ που ακούγαμε δεν ήταν πέτρες και ξύλα που σπάνε αλλά πυροβολισμοί, καταλάβαμε πως αυτοί οι μπάτσοι ήθελαν να μας καθαρίσουν και από τύχη δεν είχαμε φάει και εμείς σφαίρα.
Αφού λοιπόν τον έβαλαν τον συμμαθητή μου στο χειρουργείο βγαίνει ένας γιατρός και τον ρωτάμε τι έγινε, μας είπε του την βγάλαμε την σφαίρα, να τον πάρουμε να φύγουμε, μας λέει όχι πρέπει να μείνει, όσοι έχουν τραύματα από σφαίρες θα μείνουν τουλάχιστον για απόψε. Τι να κάνουμε, κατεβαίνουμε στο υπόγειο που από την μεριά της Καποδιστρίου ήταν τότε και η είσοδος για τα ασθενοφόρα και βλέπουμε πάλι χωροφύλακες να φυλάνε την είσοδο και να μην αφήνουν τα ασθενοφόρα να μπουν. Κρυβόμαστε πίσω από δύο παροπλισμένα ασθενοφόρα και του λέω του συμμαθητή μου, πρέπει να πάμε να ειδοποιήσουμε τους γιατρούς επάνω, δεν αφήνουν οι πούστηδες τα ασθενοφόρα να μπουν. Πάω επάνω, πιάνω έναν γιατρό που ήταν μέσα στα αίματα και του το λέω. Αυτός μαζεύει κάμποσους ακόμη και κατεβαίνουν κάτω, βγαίνει έξω ένας γιατρός ασπρομάλλης και λέει στον αξιωματικό….. "καλά δεν ντρέπεστε για αυτό που κάνετε; Αυτόν τον σταυρό" και του δείχνει την...
Όλοι οι φασισμοί σφυρηλατούν την εσωτερική τους ενότητα στρέφοντας τη στραπατσαρισμένη τους επιθετικότητα, που βαφτίζεται «εθνική αξιοπρέπεια», σε κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο.
Ο φασισμός αποτελεί μια σύγχυση, μια αλληλοδιείσδυση επανάστασης και αντεπανάστασης: «της γης οι κολασμένοι» στρέφονται και μπήγουν το μαχαίρι στο σώμα του συντρόφου τους ή στο ίδιο τους το σώμα, πνίγουνε την απόγνωσή τους σε ένα όργιο θριάμβου που μεταμορφώνει την ιδεολογική κουρελαρία σε μυθώδη λαμπρότητα· «της γης οι κολασμένοι» σπάνε τον καθρέφτη που δείχνει την κόλασή τους, θρυμματίζοντας έτσι τη συνείδηση της κακομοιριάς τους, αλλά όχι την ίδια την κακομοιριά τους.
Ο υπαρκτός φασισμός είναι η κυριαρχία...
Στις 12 Νοέμβρη 1946 πέθανε στην Πόλη του Μεξικού, η Elisa Acuña Rosseti, από τις κύριες και εξέχουσες αγωνίστριες του PLM (Μεξικανικό Φιλελεύθερο Κόμμα), το οποίο υπήρξε το κύριο εργαλείο του οργανωμένου αναρχισμού στο Μεξικό.
Με καταγωγή από μια μικρή πόλη στην Πολιτεία του Hidalgo, ήδη πολύ νέα αρχίζει να εκπαιδεύεται ως αγροτική δασκάλα. Εξαιτίας της δράσης της ενάντια στη δικτατορία του Porfirio Diaz, φυλακίστηκε το 1904 στο Penal de Belén (στην Πόλη του Μεξικού), ένα μέρος όπου συνεργάστηκε με τους Juana Belén Gutiérrez, Ricardo Flores Magón και άλλα στελέχη του PLM.
Μαζί με τη Juana Gutiérrez ίδρυσαν την ομάδα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018