Tom Wetzel

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

03 Μαρτίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• κοινωνικοί αγώνες
• Ισπανία,
• ιστορία
• εργατική τάξη

Έπειτα από χρόνια κακομεταχείρισης του σιδηροδρομικού δικτύου στη χώρα από τον ιδιωτικό τομέα αλλά και από το κράτος είναι αναγκαίο να δούμε άλλα παραδείγματα πέρα από τις γραφειοκρατίες.

Και η ιδιωτικοποίηση και η κρατικοποίηση είναι γραφειοκρατικά-ιεραρχικά μοντέλα αντιπαραγωγικά, αντιφατικά και ανορθολογικά. Η κοινωνικοποίηση, αντιθέτως, αναθέτει τη διαχείριση στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων, μαζί με έναν ευρύτερο κοινωνικό έλεγχο. Μία τέτοιου τύπου αυτοδιαχείριση πιθανόν να απέδιδε καλύτερα αποτελέσματα, καθώς και στην προκειμένη τραγική περίπτωση των Τεμπών οι εργαζόμενοι είχαν εντοπίσει τα προβλήματα εδώ και καιρό και κατήγγειλαν την απραξία των διευθυντικών στελεχών. Προβλήματα τα οποία όμως δυστυχώς δεν είχαν οι ίδιοι τη δύναμη να αλλάξουν. Ένα τέτοιο παράδειγμα βρίσκουμε στην κοινωνικοποίηση των σιδηροδρομικών μέσων εντός της Βαρκελώνης από τους εργαζομένους κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης μεταξύ ’36 και ’39. Η ιστορία της εργατικής διαχείρισης του συστήματος μεταφορών στη Βαρκελώνη και τα επιτεύγματά της κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου αποτελούν επιβεβαίωση της ικανότητας των εργαζομένων να διαχειριστούν άμεσα και πολύ καλύτερα τις κρίσιμες δημόσιες υποδομές στις οποίες δουλεύουν:

Κείμενο: TOM WETZEL

Στα χρόνια που προηγήθηκαν και οδήγησαν στην επανάσταση του 1936 έγιναν δριμύτατοι αγώνες των εργατών – όπως η μεγάλη αλλά ηττημένη απεργία των τραμ το 1935. Ένας αριθμός αγωνιστών που ηγούνταν της απεργίας είχε μπει στη φυλακή. Με τη νίκη των ελευθεριακών και σοσιαλδημοκρατών στις εθνικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 1936, οι φυλακισμένοι συνδικαλιστές απελευθερώθηκαν και οι εργάτες στο σύστημα μεταφορών της Βαρκελώνης άρχισαν να ξαναχτίζουν το σωματείο τους, το οποίο είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην πόλη κατά τη διάρκεια των επαναστατικών γεγονότων του ’36.

Το 1936, το κύριο μέρος του μεταφορικού συστήματος της Βαρκελώνης ήταν κομμάτι ενός μεγάλου σιδηρόδρομου τραμ, που λειτουργούσε από την εταιρεία με την επωνυμία “Τραμ Βαρκελώνης” (Tranvias de Barcelona), και ανήκε σε Βέλγους επενδυτές. Η εταιρεία λειτουργούσε 60 γραμμές, που διασταύρωναν διασχίζοντας την πόλη μέχρι και τα κοντινά προάστια. Από τους 7.000 εργάτες της εταιρείας στο ’36, οι 6.500 ανήκαν στο Σωματείο Μεταφορών της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας, γνωστής από τα ισπανικά αρχικά CNT. Η CNT ήταν μία ελευθεριακή συνδικαλιστική εργατική οργάνωση. Το Σωματείο Μεταφορών ήταν μία υψηλά δημοκρατική οργάνωση, που λειτουργούσε μέσω των συνελεύσεων των εργατών (γενικές συσκέψεις) και των συμβουλίων των εκλεγμένων εκπροσώπων τους (delegados). Για έναν συνδικαλιστή, το σωματείο αποτελούσε μέρος ενός επαναστατικού κοινωνικού κινήματος που σκόπευε οι εργαζόμενοι να πάρουν άμεσα τη συλλογική διαχείριση των εργοστασίων, αντικαθιστώντας τα αφεντικά και τους καπιταλιστές επενδυτές, για να δημιουργήσουν μία οικονομία βασισμένη στην κοινή ιδιοκτησία της βιομηχανίας από όλη την κοινωνία.

Σε απάντηση των μεγάλων κινητοποιήσεων και απεργιών των Ισπανών εργατών, οι κεφαλές του ισπανικού στρατού, με την άμεση υποστήριξη της καπιταλιστικής ελίτ, προσπάθησαν να ρίξουν την ελευθεριακή κυβέρνηση, που ξεκίνησε τις εργασίες της στις 19 Ιουλίου του ’36, για να συντρίψουν το ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα της χώρας. Συνδικαλιστικές ομάδες άμυνας με την υποστήριξη της βάσης της αστυνομίας ανταπάντησαν, νικώντας αρχικά τον στρατό στα δύο τρίτα της χώρας. Τα εργατικά σωματεία δημιούργησαν στη συνέχεια τον “Λαϊκό στρατό” για να πολεμήσουν τον φασιστικό ισπανικό στρατό. Στις μέρες που ακολούθησαν την ήττα του στρατού της...

Περισσότερα …