Το Αρχείο της Αναρχικής Πλατφόρμας είναι ένα αρχείο κειμένων που αφορούν τη δημοσίευση της Οργανωτικής Πλατφόρμας της Γενικής Ένωσης Αναρχικών (Προσχέδιο) από την Ομάδα Ρώσων Αναρχικών στο Εξωτερικό («Delo Truda» Group) το 1926.
Φίλοι και σύντροφοι,
Θα θέλαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία για να ανακοινώσουμε τη δημιουργία του νέου Αρχείου της Αναρχικής Πλατφόρμας.
Το Αρχείο της Αναρχικής Πλατφόρμας είναι ένα αρχείο κειμένων που αφορούν τη δημοσίευση της Οργανωτικής Πλατφόρμας της Γενικής Ένωσης Αναρχικών (Προσχέδιο) από την Ομάδα Ρώσων Αναρχικών στο Εξωτερικό («Delo Truda» Group) το 1926.
Επίσης, και ίσως το πιο σημαντικό, ελπίζουμε να αρχειοθετούμε κείμενα που έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί από τότε και που αναφέρονται στην Πλατφόρμα, επεκτείνοντας αυτή την παράδοση, με την ελπίδα ότι η κίνηση αυτή μπορεί να παίξει, αν και μικρό, κάποιο ρόλο στη συνεχή ανάπτυξη του οργανωμένου αναρχικού κομμουνιστικού κινήματος της ταξικής πάλης.
Η αρχική έμπνευση για τη δημιουργία της ιστοσελίδας αυτής προήλθε από την σελίδα με τον τίτλο “Anarchism and the Platformist Tradition” (“Αναρχισμός και η Πλατφορμιστική Παράδοση”) των συντρόφων μας της Northeastern Federation of Anarchist Communists (Βορειοανατολικής Ομοσπονδίας Αναρχικών Κομμουνιστών) των ΗΠΑ-Καναδά.
Το διαδικτυακό αυτό Αρχείο θα ενημερώνεται με σχετικά κείμενα όταν αυτά έρχονται στο φως. Μπορείτε να βοηθήσετε με την υποβολή προτάσεων για δημοσίευση κειμένων στέλνοντάς μας μια σύνδεση μέσω της φόρμας επικοινωνίας που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα.
Η διεύθυνση της ιστοσελίδας είναι http://anarchistplatform.wordpress.com
Εισαγωγή
Η πλατφορμιστική παράδοση πήρε το όνομά της, από ιστορική άποψη μιλώντας, από την Οργανωτική Πλατφόρμα της Γενικής Ένωσης Αναρχικών (Προσχέδιο) (1926) (γνωστής επίσης και ως η Οργανωτική Πλατφόρμα των Ελευθεριακών Κομμουνιστών). Επίσης, μια σοβαρή θεωρητική βάση θεωρούνται και τα γραπτά της ισπανικής ομάδας «Οι Φίλοι του ομίλου Durruti», ομάδας μελών της CNT κατά την Ισπανική Επανάσταση, η οποία δημοσίευσε το ντοκουμέντο “Προς Μια Νέα Επανάσταση”.
Η Οργανωτική Πλατφόρμα ως ντοκουμέντο θεωρείται ότι αποτέλεσε μια προσέγγιση των απόψεων του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, και ήταν μια επαναδιατύπωση της κλασικής αναρχικής σκέψης. Ο Μπακούνιν και ο Κροπότκιν ήσαν υπέρ του οργανωτικού δυϊσμού: δηλαδή της άποψης ότι μια ειδική, πολιτική αναρχική οργάνωση όφειλε να συμπληρώνει τα λαϊκά κινήματα, όπως τα συνδικάτα. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ένθερμα ότι ορισμένα από τα γραπτά του Μπακούνιν για την επαναστατική οργάνωση πρέπει επίσης να περιλαμβάνονται σε κάθε συλλογή κειμένων για τον πλατφορμισμό, ιδίως το κείμενό του “Το πρόγραμμα της Διεθνούς Αδελφότητας” (1869) καθώς και το “Ο Κανονισμός και το Πρόγραμμα της Διεθνούς Συμμαχίας Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας” (1868).
Στη μεταπολεμική περίοδο αρκετοί περιλαμβάνουν στην πλατφορμιστική παράδοση ντοκουμέντα όπως το φυλλάδιο “Μανιφέστο του Ελευθεριακού Κομμουνισμού” του Georges Fontenis. Αυτό είναι κάπως αμφιλεγόμενο, μιας και οι διάφοροι πλατφορμιστές ίσως έχουν διαφορετική άποψη, άλλοι συμφωνώντας και άλλοι διαφωνώντας με το καθένα από αυτά τα ντοκουμέντα, ή έχοντας επιφυλάξεις για όλα όσα περιλαμβάνονται στο Μανιφέστο αυτό.
Η Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών Βουλγαρίας με το Μανιφέστο της του 1945, από την άλλη πλευρά, δεν είναι γνωστή, αλλά στοιχειοθετεί ένα ισχυρό παράδειγμα του να συμπεριλαμβάνεται στην πλατφορμιστική παράδοση. Επίσης, η σύλληψη του Especifismo, δηλαδή της ειδικής αναρχικής οργάνωσης, όπως επινοήθηκε από την Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης (FAU) και έχει μεγάλη σημασία για τη Λατινική Αμερική,...
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Η γνώση που παρέχεται από το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι ουδέτερη, αλλά αντίθετα, ιδεολογικά καθορισμένη, παράγοντας μια στρεβλή εικόνα για την κοινωνία και την πραγματικότητα(την ιδιώτευση ως ελευθερία, τους διαχωρισμούς και την ανισότητα ως φυσικούς, τη δημοκρατία της αλλοτρίωσης ως έκφραση του κοινωνικού συνόλου). Το εκπαιδευτικό σύστημα δημιουργεί άτομα πειθήνια, άμεσα ελεγχόμενα από τα γρανάζια της εξουσίας και καταστρέφει τη φαντασία, την εμπιστοσύνη του ατόμου στις δικές του δυνάμεις, την κριτική σκέψη και τη δυνατότητα για ελεύθερες, απεριχαράκωτες επιλογές αναπαράγοντας τον ανταγωνισμό και την ιεραρχία μέσα από σχέσεις- ρόλους (όπως δάσκαλος μαθητής) οι οποίες αναγνωρίζονται...
”Ο Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν, ο αναρχικός, ήταν πολιτικός στοχαστής. Η υπόληψή του, βασισμένη εν μέρει στη δίψα του για δράση και εν μέρει σε μια ευνοϊκή προς το πρόσωπό του ιστοριογραφία, επισκιάζεται…” λέει ο Robert Cutler, ανοίγοντας με αυτά τα λόγια την εισαγωγή στην ανθολογία του με γραπτά του Μπακούνιν. Ένας άλλος ιστορικός, ο Nunzio Pernicone, θρηνεί για τη σύγχρονη μόδα του “ραπίσματος κατά του Μπακούνιν” (“Bakunin-bashing”). Και ο Arthur Lehinng, σε μια κριτική στο πλαίσιο μιας ιστορικής λογοτεχνικής εργασίας το 1978, αναφέρεται σε συνομωσία σιωπής, ισχυριζόμενος ότι από τη μελέτη του έργου του Μπακούνιν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018