Μερικοί σύντροφοι μού έχουν θέσει το ερώτημα: Πώς αντιλαμβάνεσαι την επαναστατική πειθαρχία;
Στην επαναστατική πειθαρχία δίνω τη σημασία της αυτοπειθαρχίας του μεμονωμένου ατόμου στα πλαίσια μιας αυστηρά καθορισμένης συλλογικής δραστηριότητας εξίσου κατανεμημένης σε όλους, καθώς και τη σημασία της υπεύθυνης πολιτικής γραμμής των μελών εκείνης της συλλογικότητας που οδηγεί στην απόλυτη συμφωνία μεταξύ θεωρίας και πράξης.
Χωρίς πειθαρχία στην οργάνωση - την εμπροσθοφυλακή της επανάστασης - δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί για την ανάληψη οποιασδήποτε σοβαρής δραστηριότητας για την υπόθεση της Επανάστασης. Χωρίς πειθαρχία, η επαναστατική εμπροσθοφυλακή δεν μπορεί να είναι επαναστατική εμπροσθοφυλακή, εφόσον - εάν βρισκόταν σε μια κατάσταση αταξίας και αποδιοργάνωσης - θα ήταν ανίκανη να αναλύσει και να παρέχει την καθοδήγηση όσον αφορά τα σημαντικά θέματα του παρόντος, κάτι που ως εμπροσθοφυλακή θα απαιτούσαν οι μάζες από αυτήν. Βασίζω αυτές μου τις θέσεις στην παρατήρηση και την εμπειρία των ακόλουθων προϋποθέσεων:
Η Ρωσική επανάσταση ανέχτηκε στο εσωτερικό της ένα πρόταγμα που ήταν ουσιαστικά αναρχικό από πολλές απόψεις. Αν οι αναρχικοί είχαν οργανωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό και αν με τις ενέργειές τους είχαν τηρήσει αυστηρά μια καθορισμένη και σαφή πειθαρχία, δεν θα είχαν υποστεί ποτέ την συντριπτική ήττα που υπέστησαν.
Αλλά επειδή οι αναρχικοί «όλων των πεποιθήσεων και τάσεων» δεν αντιπροσώπευαν (ούτε καν στις συγκεκριμένες ομάδες τους) μια ομοιογενή συλλογικότητα με μια πειθαρχημένη γραμμή δράσης, ήταν ανίκανοι να αντισταθούν στην πολιτική και στρατηγική διερεύνηση που τους επέβαλαν οι επαναστατικές περιστάσεις. Η αποδιοργάνωσή τους τούς καθήλωσε σε μια πολιτική ανικανότητα, με αποτέλεσμα τη γέννηση δύο κατηγοριών αναρχικού.
Η μια κατηγορία αποτελέστηκε από εκείνους που επιδόθηκαν στη συστηματική κατάληψη σπιτιών αστών, όπου αναδιοργάνωσαν αυτά τα σπίτια και έζησαν με ανέσεις. Αυτοί είναι εκείνοι που τους έχω ονομάσει «αναρχοτουρίστες», οι οποίοι αφού περιπλανήθηκαν από πόλη σε πόλη, με την ελπίδα να βρουν κάποιο μέρος να ζήσουν εκεί για ένα χρονικό διάστημα, ξόδευαν τον ελεύθερο χρόνο τους χαζεύοντας τριγύρω όσο το δυνατόν περισσότερο με σκοπό να ζουν με άνεση και ευκολία.
Η άλλη κατηγορία αποτελείται από εκείνους που έκοψαν όλες τις πραγματικές σχέσεις με τον αναρχισμό (αν και μερικοί απ’ αυτούς περνιούνται τώρα στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ ως οι μόνοι αντιπρόσωποι του ρωσικού αναρχισμού) και οι οποίοι εφόρμησαν για να καθίσουν στις θέσεις που τους προσφέρθηκαν από τους μπολσεβίκους, ακόμα και όταν η εξουσία εκτελούσε αναρχικούς που παρέμειναν πιστοί στα επαναστατικά τους πιστεύω καταγγέλλοντας την προδοσία των μπολσεβίκων.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα αξιοθρήνητα γεγονότα, γίνεται εύκολα κατανοητό το γιατί δεν μπορώ να παραμείνω αδιάφορος στην αδιαφορία και την αμέλεια που επικρατούν αυτή την περίοδο στους αναρχικούς κύκλους. Τους αποτρέπει (η κατάσταση αυτή) από τη δημιουργία μιας συλλογικότητας, γιατί είναι αντιμέτωποι με όλους αυτούς τους ανθρώπους που αρπάζονται από τον αναρχισμό ή που η υπόθεση του αναρχισμού είναι εδώ και πολύ καιρό νεκρή μέσα τους ή που χαρακτηρίζονται ακριβώς από μια πολυλογία για τον αναρχισμό και των οποίων την ενότητα και τις ενέργειές τους ενάντια στον εχθρό (αλλά που, όταν ερχόμαστε στη δράση, τορπιλίζουν αυτήν την ενότητα), θα την έβλεπαν με ένα διαφορετικό φως και θα εξοβελίζονταν στη θέση...
Μια συνοπτική παγκόσμια ιστορία της επαναστατικής αναρχικής κομμουνιστικής μαζικής οργανωτικής θεωρίας και πρακτικής
Του Michael Schmidt
Τρίτο Κύμα - Η «επαναστατική χούντα» πιέζει για μια φρέσκια επανάσταση
Η συντηρητική αντεπανάσταση της δεκαετίας του '20 είχε ως αποτέλεσμα μια μέγιστη πρόκληση για τον αναρχισμό από τον μαύρο και κόκκινο φασισμό ο οποίος επί δεκαετίες είχε στόχο τη συντριβή της αυτόνομης, στρατευμένης εργατικής τάξης. Ο μπολσεβικισμός δεν ήταν από πολλές απόψεις λιγότερο δόλιος από το φασισμό, μέσω της οικοδόμησης ενός παρόμοιου στυλ ολοκληρωτισμού, χρωματίζοντάς τον όμως με κόκκινο χρώμα και προβάλλοντας ως απελευθερωτής της εργατικής τάξης.
Αποπροσανατολισμένος από την επιτυχή προπαγάνδα του...
Μια συνοπτική παγκόσμια ιστορία της επαναστατικής αναρχικής κομμουνιστικής μαζικής οργανωτικής θεωρίας και πρακτικής
Του Michael Schmidt
Εισαγωγή
Ο αναρχικός κομμουνισμός αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 140 ετών ως μια μαχητική παράδοση της εργατικής τάξης καθώς και ως επαναστατικός πόλεμος ενάντια σε όλες τις μορφές εκμετάλλευσης. Ο στόχος του ήταν και είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας όσο πιο ελεύθερης και πιο ισότιμης γίνεται, όσον αφορά και τα μεμονωμένα και τα συλλογικά ενδιαφέροντα των ανθρώπων, με έναν όσο το δυνατόν δικαιότερο τρόπο. Αλλά οι δυσφημιστές μας – και της αριστεράς και της δεξιάς – αναρωτιούνται εάν ο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018