Ντιμιτρώφ, 4 Μαρτίου 1920
Αγαπητέ Βλαδίμηρε Ίλιτς,
Κάποιοι υπάλληλοι από την Υπηρεσία Ταχυδρομείου και Τηλεπικοινωνιών με επισκέφτηκαν με την παράκληση να σε ενημερώσω για την Πράγματι απελπιστική κατάστασή τους. Καθώς αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Υπηρεσία Ταχυδρομείου και Τηλεπικοινωνιών. αλλά και την γενικότερη κατάσταση της καθημερινής ζωής στην Ρωσία. σπεύδω να ανταποκριθώ στην παράκλησή τους.
Ασφαλώς γνωρίζεις ότι είναι εντελώς αδύνατον να ζήσει κανείς με τον μισθό που παίρνουν αυτοί οι υπάλληλοι. Είναι αδύνατον ν’ αγοράσεις έστω κι ένα κιλό πατάτες μ’ αυτόν τον μισθό. Το ξέρω από προσωπική εμπειρία. Σε αντιστάθμισμα ζητούν σαπούνι κι αλάτι που έχουν εξαφανισθεί εντελώς. Από τότε που αυξήθηκε η τιμή του αλευριού —αν φυσικά καταφέρει Κανείς να βρει— είναι αδύνατον να αγοράσεις 8 κιλά σίκαλη και 5 κιλά σιτάρι. Κοντολογίς, αν δεν παραλάβουν προμήθειες, οι υπάλληλοι αυτοί είναι καταδικασμένοι σε αληθινή λιμοκτονία.
Εν τω μεταξύ. παράλληλα με την διαμόρφωση αυτών των τιμών. οι λιγοστές προμήθειες που έπαιρναν οι υπάλληλοι του Ταχυδρομείου και των Τηλεπικοινωνιών από τις κεντρικές αποθήκες των υπηρεσιών αυτών στην Μόσχα (σύμφωνα με τον νόμο της Ι5ης Αυγούστου 1918: 8 κιλά σιτάρι για κάθε υπάλληλο και 5 κιλά για κάθε ανίκανο προς εργασία μέλος της οικογένειας), δεν έχουν παραληφθεί εδώ και δύο μήνες. Οι τοπικές αποθήκες δεν μπορούν να μοιράσουν τα αποθέματά τους, ενώ οι εκκλήσεις των υπαλλήλων (125 υπάλληλοι στην περιοχή του Ντιμιτρώφ) Προς την Μόσχα παραμένουν αναπάντητες. Πριν από έναν μήνα Κάποιος από τους υπαλλήλους σας έγραψε προσωπικά. αλλά έως τώρα δεν έχει πάρει απάντηση. Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας δια βεβαιώσω ότι η κατάσταση αυτών των υπαλλήλων είναι πραγματικά απελπιστική. Οι περισσότεροι κυριολεκτικά λιμοκτονούν. Το βλέπει κανείς καθαρά στο πρόσωπό τους. Πολλοί ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μη ξέροντας πού να πάνε. Και. εν τω μεταξύ. το λέω ειλικρινά. συνεχίζουν την δουλειά τους ευσυνείδητα. ‘Έχουν εξοικειωθεί με αυτήν και το να χαθούν τέτοιοι εργάτες δεν Θα ήταν σε καμία περίπτωση προς όφελος της τοπικής ζωής.
Θα προσθέσω επίσης ότι ολόκληρες κατηγορίες άλλων σοβιετικών πολιτών βρίσκονται ενδεχομένως στην Ίδια απελπιστική κατάσταση
Τελειώνοντας. δεν μπορώ να μην σου αναφέρω κάτι σχετικά με την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί εδώ. Ζώντας σε ένα μεγάλο κέντρο. στην Μόσχα, είναι αδύνατον να γνωρίζεις την πραγματική κατάσταση της χώρας. Για να γνωρίζει Κανείς την αλήθεια για τα τρέχοντα προβλήματα, Θα πρέπει να ζήσει στην επαρχία και να έχει στενή επαφή με την καθημερινή ζωή, τις ανάγκες και τις κακοτυχίες, τους πεινασμένους —ενηλίκους και παιδιά— που πηγαινοέρχονται στα γραφεία για να μπορέσουν να προμηθευτούν μια άδεια για να αγοράσουν μια φθηνή λάμπα κηροζίνης κ.λπ.
Μόνο μια διέξοδος υπάρχει τώρα για μας, μέσα από αυτές τις προσπάθειες. Είναι απαραίτητο να επισπεύσεις την μετάβαση σε ομαλότερες συνθήκες ζωής. Δεν Θα κρατήσουμε πολύ βαδίζοντας αυτόν τον δρόμο· το αποτέλεσμα Θα είναι να καταλήξουμε σε μια αιματηρή καταστροφή. Οι αμαξοστοιχίες των Συμμάχων και οι εξαγωγές του ρωσικού σταριού. της κάνναβης, του λιναριού. των δερμάτων και των άλλων ειδών που τόσο ανάγκη τα έχουμε, δεν Θα βοηθήσουν τον πληθυσμό.
‘Ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: ακόμη Κι αν...
Στη φωτογραφία η Έμμα Γκόλντμαν εκφωνεί τον επικήδειο του Κροπότκιν. Απέναντί της ο σύντροφός της Αλέξανδρος Μπέρκμαν (βλ και φωτ. 2). Η κηδεία ήταν η τελευταία νόμιμη διαδήλωση των αναρχικών στη Ρωσία. Δεκάδες χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους για να τιμήσουν τον αναρχικό πρίγκηπα
Το που θα κατέληγε το καθεστώς των Μπολσεβίκων στη Ρωσία είχε προδιαγραφεί ήδη από τα πρώτα βήματα της Επανάστασης. Ο αναρχικός Ρώσος πρίγκηπας Πέτρος Κροπότκιν (1842-1921) και η αναρχοκομμουνίστρια Έμα Γκόλντμαν (1869-1940), Εβραία προερχόμενη από τη Λιθουανία και από την Αμερική, δυο πολυσχιδείς και ηθικά ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που αφοσιώθηκαν στις πιο αγνές ιδέες της Επανάστασης,...
Οι αναρχικοί, μ’ όλη τη σημασία της λέξης, δηλ. όλοι εκείνοι που μάχονται την τριπλή εκδήλωση της καταναγκαστικής εξουσίας το πρόσωπο του αφεντικού, του καραμπινιέρου και του παπά, βρίσκουν συμμάχους δίπλα τους, άτομα που παρ’ όλο δεν εγκρίνουν όλες τις αρνητικές όψεις του αναρχισμού, βρίσκουν στον αναρχισμό ένα πολύ καλό όπλο για ν’ αμυνθούν, ενώ αργότερα η άμυνα γίνεται επίθεση ενάντια σ’ εκείνη τη μορφή εξουσίας που τους καταπιέζει περισσότερο.
Έτσι, στη Γαλλία, κατά τη περίοδο της υπόθεσης Ντρέιφους, οι αντικληρικοί πήραν απ’ τους αναρχικούς μια καταπληκτική βοήθεια που στάθηκε αποφασιστική για τη νίκη ενάντια στο κλήρο, έτσι όπως...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018