Ντιμιτρώφ, 4 Μαρτίου 1920
Αγαπητέ Βλαδίμηρε Ίλιτς,
Κάποιοι υπάλληλοι από την Υπηρεσία Ταχυδρομείου και Τηλεπικοινωνιών με επισκέφτηκαν με την παράκληση να σε ενημερώσω για την Πράγματι απελπιστική κατάστασή τους. Καθώς αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Υπηρεσία Ταχυδρομείου και Τηλεπικοινωνιών. αλλά και την γενικότερη κατάσταση της καθημερινής ζωής στην Ρωσία. σπεύδω να ανταποκριθώ στην παράκλησή τους.
Ασφαλώς γνωρίζεις ότι είναι εντελώς αδύνατον να ζήσει κανείς με τον μισθό που παίρνουν αυτοί οι υπάλληλοι. Είναι αδύνατον ν’ αγοράσεις έστω κι ένα κιλό πατάτες μ’ αυτόν τον μισθό. Το ξέρω από προσωπική εμπειρία. Σε αντιστάθμισμα ζητούν σαπούνι κι αλάτι που έχουν εξαφανισθεί εντελώς. Από τότε που αυξήθηκε η τιμή του αλευριού —αν φυσικά καταφέρει Κανείς να βρει— είναι αδύνατον να αγοράσεις 8 κιλά σίκαλη και 5 κιλά σιτάρι. Κοντολογίς, αν δεν παραλάβουν προμήθειες, οι υπάλληλοι αυτοί είναι καταδικασμένοι σε αληθινή λιμοκτονία.
Εν τω μεταξύ. παράλληλα με την διαμόρφωση αυτών των τιμών. οι λιγοστές προμήθειες που έπαιρναν οι υπάλληλοι του Ταχυδρομείου και των Τηλεπικοινωνιών από τις κεντρικές αποθήκες των υπηρεσιών αυτών στην Μόσχα (σύμφωνα με τον νόμο της Ι5ης Αυγούστου 1918: 8 κιλά σιτάρι για κάθε υπάλληλο και 5 κιλά για κάθε ανίκανο προς εργασία μέλος της οικογένειας), δεν έχουν παραληφθεί εδώ και δύο μήνες. Οι τοπικές αποθήκες δεν μπορούν να μοιράσουν τα αποθέματά τους, ενώ οι εκκλήσεις των υπαλλήλων (125 υπάλληλοι στην περιοχή του Ντιμιτρώφ) Προς την Μόσχα παραμένουν αναπάντητες. Πριν από έναν μήνα Κάποιος από τους υπαλλήλους σας έγραψε προσωπικά. αλλά έως τώρα δεν έχει πάρει απάντηση. Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας δια βεβαιώσω ότι η κατάσταση αυτών των υπαλλήλων είναι πραγματικά απελπιστική. Οι περισσότεροι κυριολεκτικά λιμοκτονούν. Το βλέπει κανείς καθαρά στο πρόσωπό τους. Πολλοί ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μη ξέροντας πού να πάνε. Και. εν τω μεταξύ. το λέω ειλικρινά. συνεχίζουν την δουλειά τους ευσυνείδητα. ‘Έχουν εξοικειωθεί με αυτήν και το να χαθούν τέτοιοι εργάτες δεν Θα ήταν σε καμία περίπτωση προς όφελος της τοπικής ζωής.
Θα προσθέσω επίσης ότι ολόκληρες κατηγορίες άλλων σοβιετικών πολιτών βρίσκονται ενδεχομένως στην Ίδια απελπιστική κατάσταση
Τελειώνοντας. δεν μπορώ να μην σου αναφέρω κάτι σχετικά με την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί εδώ. Ζώντας σε ένα μεγάλο κέντρο. στην Μόσχα, είναι αδύνατον να γνωρίζεις την πραγματική κατάσταση της χώρας. Για να γνωρίζει Κανείς την αλήθεια για τα τρέχοντα προβλήματα, Θα πρέπει να ζήσει στην επαρχία και να έχει στενή επαφή με την καθημερινή ζωή, τις ανάγκες και τις κακοτυχίες, τους πεινασμένους —ενηλίκους και παιδιά— που πηγαινοέρχονται στα γραφεία για να μπορέσουν να προμηθευτούν μια άδεια για να αγοράσουν μια φθηνή λάμπα κηροζίνης κ.λπ.
Μόνο μια διέξοδος υπάρχει τώρα για μας, μέσα από αυτές τις προσπάθειες. Είναι απαραίτητο να επισπεύσεις την μετάβαση σε ομαλότερες συνθήκες ζωής. Δεν Θα κρατήσουμε πολύ βαδίζοντας αυτόν τον δρόμο· το αποτέλεσμα Θα είναι να καταλήξουμε σε μια αιματηρή καταστροφή. Οι αμαξοστοιχίες των Συμμάχων και οι εξαγωγές του ρωσικού σταριού. της κάνναβης, του λιναριού. των δερμάτων και των άλλων ειδών που τόσο ανάγκη τα έχουμε, δεν Θα βοηθήσουν τον πληθυσμό.
‘Ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: ακόμη Κι αν η δικτατορία του Κόμματος ήταν το κατάλληλο μέσον για να καταφέρουμε ένα πλήγμα στο καπιταλιστικό σύστημα (κάτι για το οποίο διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες), παρ’ όλα αυτά, είναι βλαβερή για την δημιουργία ενός σοσιαλιστικού συστήματος.
Αυτό που είναι απαραίτητο και χρειάζεται άμεσα. είναι η ύπαρξη τοπικών θεσμών, τοπικών δυνάμεων. Αλλά δεν υπάρχουν πουθενά. Αντί γι’ αυτούς, όπου κι αν στραφεί κανείς. υπάρχουν άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ τι είναι πραγματική ζωή, που διαπράττουν τα σοβαρότερα λάθη τα οποία πληρώνονται με χιλιάδες ζωές και την ερήμωση ολόκληρων περιφερειών. Σου υπενθυμίζω την περίπτωση της προμήθειας των καυσόξυλων ή εκείνη της τελευταίας ανοιξιάτικης σοδειάς.
Χωρίς την συμμετοχή των τοπικών δυνάμεων, χωρίς μια Οργάνωση εκ των κάτω που να διευθύνεται από τους ίδιους Τους αγρότες και τους εργάτες, είναι αδύνατον να οικοδομηθεί μια νέα ζωή.
Είχε φανεί ότι τα Σοβιέτ εξυπηρετούσαν απολύτως την λειτουργία της δημιουργίας μιας οργάνωσης από την βάση. Ωστόσο η Ρωσία έχει καταστεί μία μόνο κατ’ όνομα Σοβιετική Δημοκρατία. Ο παραμερισμός και η αντικατάσταση του λαού από το «Κόμμα». δηλαδή βασικά από τα νέα μέλη οι ιδεολόγοι κομμουνιστές βρίσκονται περισσότερο στα αστικά κέντρα). έχουν ήδη καταστρέψει την δημιουργική ενέργεια αυτού του πολλά υποσχόμενου θεσμού των Σοβιέτ. Προς το παρόν. οι κομματικές επιτροπές είναι εκείνες που κυβερνούν την Ρωσία και όχι τα Σοβιέτ, η δε οργάνωσή τους πάσχει από τα μειονεκτήματα που χαρακτηρίζουν κάθε γραφειοκρατική οργάνωση. Για να μπορέσει η Ρωσία να ξεφύγει από την σημερινή αταξία. Θα πρέπει να στραφεί στο δημιουργικό πνεύμα των τοπικών δυνάμεων, το οποίο, όπως πιστεύω, μπορεί να αποτελέσει βασικό συντελεστή της δημιουργίας μιας νέας ζωής. Όσο συντομότερα γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα αυτού του τρόπου. τόσο το καλύτερο. Τότε Θα υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να δεχθεί ο λαός νέες μορφές κοινωνικής ζωής. Αν όμως συνεχισθεί η σημερινή κατάσταση, η ίδια ακριβώς η λέξη «σοσιαλισμός» Θα μετατραπεί σε κατάρα. Αυτό ακριβώς συνέβη και με την ιδέα της «ισότητας» στην Γαλλία, 40 χρόνια μετά την επικράτηση των Ιακωβίνων.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς.
Πέτρος Κροπότκιν
Ντμιτρώφ, 21 Δεκεμβρίου 1920
Αγαπητέ Βλαδίμηρε Ίλιτς,
Διάβασα μια ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην Ιζβέστια και την Πράβδα, η οποία γνωστοποιεί την απόφαση της Σοβιετικής Κυβέρνησης πως Θα κρατήσει ως ομήρους κάποιους σοσιαλεπαναστάτες από τις ομάδες του Σάβινκωφ και του Τσέρνωφ, Λευκοφρουρούς από το εθνικιστικό και τακτικό κέντρο, και αξιωματικούς του Βράνγκελ, και πως, σε περίπτωση δολοφονικής απόπειρας κατά των ηγετών των Σοβιέτ, Θα «εξοντώσει αμείλικτα τους ομήρους αυτούς».
Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια κανείς γύρω σου που να θυμίσει στους συντρόφους σου —και να μπορέσει να τους πείσει— ότι τέτοιου είδους μέτρα δείχνουν μια επιστροφή στην χειρότερη περίοδο του Μεσαίωνα και των θρησκευτικών πολέμων. και ότι αυτά είναι ανάξια για ανθρώπους που έχουν αναλάβει να δημιουργήσουν μια μελλοντική Κοινωνία που θα Βασίζεται σε κομμουνιστικές αρχές; Όποιος αποβλέπει στο μέλλον του κομμουνισμού, δεν μπορεί να βασίζεται σε τέτοια μέτρα.
Είναι δυνατόν Κανείς να μην τους έχει εξηγήσει το τι πραγματικά είναι ένας όμηρος; ‘Ένας όμηρος δεν φυλακίζεται επειδή τιμωρείται για κάποιο έγκλημα, κρατείται για να εκβιαστεί ο εχθρός με τον θάνατό του: «Αν σκοτώσετε κάποιον απ’ τους δικούς μας, Θα σκοτώσουμε έναν απ’ τους εσάς». Αλλά. δεν είναι το ίδιο σαν να οδηγείς κάθε μέρα κάποιον στην κρεμάλα και μετά να τον τραβάς από αυτήν λέγοντάς του «‘Όχι σήμερα, Θα περιμένεις λίγο»Και δεν καταλαβαίνουν οι σύντροφοί σου ότι αυτό ισοδυναμεί με την επαναφορά των βασανιστηρίων για τους ομήρους και Τις οικογένειές τους;
Ελπίζω να μην μου πει κανείς ότι και οι άνθρωποι που κατέχουν την εξουσία, δεν περνούν ανέμελα την ζωή τους. ακόμη Κι ανάμεσα στους βασιλιάδες, υπάρχουν ι οποίοι θεωρούν την πιθανότητα να δολοφονηθούν επαγγελματικό κίνδυνο».
Κι οι επαναστάτες αναλαμβάνουν την ευθύνη να υπερασπίσουν τον εαυτό τους ενώπιον ενός δικαστηρίου που απειλεί τη ζωή τους —η Λουΐζ Μισέλ επέλεξε αυτόν τον δρόμο— ή αρνούνται να δικαστούν όπως ο Μαλατέστα και η Βολτερίν ντε Κλαιρ. Ακόμη κι οι βασιλιάδες και οι πάπες έχουν ι τέτοια βάρβαρα μέσα αυτοάμυνας, όπως η σύλληψη ομήρων. Πώς μπορούν οι απόστολοι μίας νέας κοινωνικής τάξης πραγμάτων να καταφεύγουν σε τέτοια μέσα άμυνας ενάντια στους εχθρούς; Δεν Θα εκληφθεί αυτό ως δείγμα πως Θεωρείτε το κομμουνιστικό σας πείραμα αποτυχημένο και πως προσπαθείτε να περισώσετε το σύστημα που ο πολύτιμο για σας:
Δεν αντιλαμβάνονται οι σύντροφοι σου ότι εσείς οι κομμουνιστές (παρ’ όλα τα λάθη που έχετε διαπράξει) εργάζεστε για το μέλλον; Κι ότι, επομένως, δεν πρέπει σε Καμία περίπτωση να λερώνετε το έργο σας με πράξεις που μοιάζουν τόσο πολύ με την πρωτόγονη τρομοκρατία; Πρέπει να ξέρετε ότι αυτές ακριβώς οι πράξεις που διαπράχθηκαν στο παρελθόν από επαναστάτες, κάνουν τόσο δύσκολες τις νέες κομμουνιστικές προσπάθειες. Πιστεύω ότι για τους καλύτερους από σας, το μέλλον του κομμουνισμού είναι πιο πολύτιμο κι από την ίδια σας τη ζωή, και ότι σι σκέψεις γι’ αυτό το μέλλον Θα Πρέπει να σας υποχρεώσουν να απαρνηθείτε είδους μέτρα.
Παρόλα τα σοβαρά μειονεκτήματά της (τα οποία εγώ. ξέρεις, βλέπω καλά), η Ρωσική Επανάσταση επέφερε μια τεράστια πρόοδο. ‘Έχει δείξει πως η κοινωνική επανάσταση δεν είναι αδύνατη, όπως είχαν αρχίσει να πιστεύουν οι άνθρωποι στην Δυτική Ευρώπη. Και παρ’ όλες τις ατέλειές κατευθύνει την πρόοδο προς την κατεύθυνση της ισότητας που δεν Θα διαβρωθεί από καμιά απόπειρα επιστροφής στο παρελθόν.
Γιατί λοιπόν. στρέφετε την Επανάσταση σ’ ένα μονοπάτι που οδηγεί στην καταστροφή της, κυρίως λόγω ατελειών οι οποίες σε Καμία περίπτωση δεν είναι εγγενείς στον σοσιαλισμό τον κομμουνισμό. αλλά αντιπροσωπεύουν την αναβίωση της παλαιάς τάξης πραγμάτων και των παλιών ανωμαλιών μιας πανίσχυρης και παμφάγας εξουσίας;
Πέτρος Κροπότκιν
