Your name

Αναρχική Θεωρία

19 Μάι 2013

«… Οι αναζητητές της ιδανικής ευτυχίας, ακριβώς έτσι όπως οι αναζητητές της φιλοσοφικής λίθου, ίσως δεν πραγματοποιήσουν ποτέ απόλυτα την ουτοπία τους, όμως η ουτοπία τους θα είναι το αίτιο για τις κοινωνικές προόδους της ανθρωπότητας …». Ντε Ζακ 1862 ( ένας από τους πρώτους αντί ντετερμινιστές ) Δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστολή από την επίκληση του ρεαλισμού. Επίσης, το να διεκδικείς αυτό που ήδη υπάρχει ή υπήρξε, δεν είναι τίποτα άλλο από το να έχεις ένα πτώμα μέσα στο μυαλό σου. Ταυτοχρόνως, το να επικαλείσαι μόνο την εξέγερση δείχνει  και την κενότητα του λόγου και της σκέψης. Πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η εξέγερση είναι σαν τη κλανιά. Όπως έρχεται έτσι και φεύγει.   Να μην μιλήσουμε, λοιπόν, πάλι για επανάσταση (άλλωστε οι επαναστάσεις σήμερα γίνονται μόνο από απορρυπαντικά).Να οπλίσουμε το σώμα μας ή το πνεύμα μας; Ιδού το αιώνιο δίλημμα. Η κότα γέννησε το αυγό ή το αυγό την κότα; Κάποτε η ανθρωπότητα και εν προκειμένω η καταπιεσμένη εκμεταλλευόμενη ανθρωπότητα, εκτός από την ενασχόλησή της με την καθημερινή επιβίωση είχε και κάπου να μεταβεί. Ο σοσιαλισμός (εδώ δεν εξετάζω ποιος) δονούσε και κινητοποιούσε εκατομμύρια καταπιεσμένους. Σήμερα, ο νεοφιλελευθερισμός παίζει μπάλα μόνος του στο γήπεδο που έχει αυτός δημιουργήσει. Οι νεοι ανατροπείς αν δεν επανεισάγουν στη σκέψη και στο λόγο τους το επαναστατικό πρόταγμα για τη μετάβαση σε μια κοινωνία προς το ανθρωπινότερο, θα μετασχηματιστούν σε νεκροθάφτες του εαυτού τους και της όποιας προοπτικής για ανατροπή και ρήξη με το υπάρχον.      

1.  Η γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση, σαν διαρκώς εξελισσόμενη κοινωνική,­­ οικονομική–οργανωτική  συνθήκη, ο αποκεντρωτισμός -κέντρο είναι παντού και περιφέρεια πουθενά- η   αλλαγή του καταστατικού χάρτη των δήμων και των κοινοτήτων και η μετατροπή τους σε κοινωνικά συμβούλια-κομμούνες, η αυτοθέσμιση, η αυτονομία, το αυτεξούσιο, οι κοινωνικές πολιτοφυλακές και η άμεση δημοκρατία σαν πολιτειακό σύστημα λήψης των αποφάσεων, η ανακλητότητα και η κυκλικότητα της εκπροσώπησης από τις γενικές συνελεύσεις των κοινοτήτων, η σύνθεση και συνεκτικότητα στην προσπάθεια λήψης των αποφάσεων, το δικαίωμα της διαφωνίας (όχι σαν αυτοσκοπός), το δικαίωμα στις μειοψηφούσες απόψεις να υλοποιούν τις προτάσεις τους, η ομοσπονδιοποίηση των κοινοτήτων, η συνομοσπονδιοποίηση των ομοσπονδιών, η αρχή της ελεύθερης συμμετοχής και  αποχώρησης από αυτές. Όλα τα προηγούμενα αποτελούν επιγραμματικά, τις συνθήκες για μια κοινωνία οργανωμένη από τα κάτω.  Με άλλα λόγια, η οργάνωση όλης της κοινωνικής ζωής από κάτω προς τα πάνω και όχι το αντίστροφο, οδηγεί στο δρόμο που περνά από το χώρο της πολιτικής και κοινωνικής αυτονομίας, για τη διευθέτηση και αυτοοργάνωση του τοπικού κοινωνικού, οικονομικού και εργασιακού περιβάλλοντος χώρου και χρόνου   στη γενικευμένη πολιτική και κοινωνική αυτοδιεύθυνση που είναι η αναγκαία συνθήκη για να περάσει η ανθρωπότητα από το “βασίλειο της αναγκαιότητας” στο “βασίλειο της ελευθερίας”. Στο τέλος του κοινωνικού κάτω και πάνο,  στην αληθινή  ελευθερία, στην πραγματική ισότητα, την αληθινή κοινωνική δικαιοσύνη και την πραγματική  οικολογική ισορροπία.

2. Κάτω από τις συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ζούμε μόνο η δημιουργία κινήματος από τη βάση, δηλαδή από τον κοινωνικό, εργασιακό και δημοτικό χώρο, σε μια κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής των θεσμών και των διαδικασιών της κεφαλαιο-κρατικής τάξης...

Περισσότερα …