Μετά από ένα μήνα αυθόρμητης λαϊκής εξέγερσης, ο τύραννος έχει πέσει. Ο Ben Ali και η συμμορία του επέλεξαν το δρόμο προς την εξορία. Είναι μια τεράστια νίκη για το λαό της Τυνησίας, μια νίκη που δεν μπορεί παρά να χαιρετιστεί από όλους όσους αγαπούν την ελευθερία. Είναι επίσης ένα παράδειγμα και μια μεγάλη ελπίδα για όλους τους λαούς της περιοχής που ζουν σε αστυνομικά κράτη.
Αλλά η επανάσταση δεν έχει τελειώσει, αφού ο Συνταγματικός Δημοκρατικός Συναγερμός (RCD) εξακολουθεί να κατέχει εξουσία με 161 από τις 214 έδρες στο κοινοβούλιο, και τόσο ο προσωρινός πρόεδρος Fouad Mebazaa και ο πρωθυπουργός Mohamed Ghannouchi είναι οι πυλώνες της δικτατορίας. Αντί για πραγματική αλλαγή, τα πρώτα βήματα σύμφωνα με το σχέδιο έκτακτης ανάγκης δείχνουν κυρίως την επιθυμία όσων βρίσκονται στην εξουσία να υπάρξει ηρεμία στους δρόμους. Θα γίνουν εκλογές σε εξήντα ημέρες, αλλά θα πραγματοποιηθούν σύμφωνα με τους κανόνες του ισχύοντος Συντάγματος, που είαι προσαρμοσμένο στο RCD. Επίσης, διαβουλεύσεις για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας έχουν αρχίσει, αλλά το RCD είναι αυτό που επιλέγει ποια κόμματα μπορούν να συμμετάσχουν.
Ο στόχος της επιχείρησης είναι σαφής: να υπονομευθεί η νίκη του λαού διοχετεύοντας την επανάσταση στο πολιτικό και μόνο επίπεδο. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ότι το κυβερνών κόμμα θα νουθετήσει τη δουλοπρεπή αντιπολίτευση και θα καθιερώσει μια εικονική δημοκρατία όταν οι φωτιές της εξέγερσης θα έχουν πια σβήσει. Ούτε μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο της ανόδου ενός νέου δικτάτορα, ο οποίος, όπως ο Ben Ali, θα έχει την υποστήριξη του Μεγάρου των Ηλυσίων και του Λευκού Οίκου.
Οι Τυνήσιοι γνωρίζουν τις παγίδες που θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία που μόλις κατέκτησαν με κόστος δεκάδες θανάτους. Σε ολόκληρη τη χώρα, αυτο-οργανώνονται σε επιτροπές αυτοάμυνας, προκειμένου να καταπολεμήσουν τις παραστρατιωτικές ομάδες των Ben Ali-Trabelsi που εξακολουθούν να λυμαίνονται τη χώρα. Δεν ξεγελιούνται από τους ελιγμούς ώστε να διατηρηθεί το RCD στην εξουσία. Αψηφώντας την κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, οι διαδηλωτές βγήκαν και πάλι στους δρόμους στις 16 Γενάρη απαιτώντας πραγματική αλλαγή, φωνάζοντας: "Δεν κάναμε επανάσταση, για να έρθει μια νέα κυβέρνηση ενότητας που θα μπορούσε να σχηματιστεί με τα ψευτοκόμματα της αντιπολίτευσης».
Η επανάσταση δεν έχει τελειώσει, γιατί κανένα από τα σημαντικά ζητήματα δεν έχουν επιλυθεί: φτώχεια, μαζική ανεργία, διαφθορά, ευνοιοκρατία, ανισότητα, και πάει λέγοντας. Παράλληλα με τη δημιουργία ενός δημοκρατικού καθεστώτος, το κοινωνικό ζήτημα παραμένει το βασικό μέλημα των Τυνήσιων. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μπορούν να επιλυθεί άμεσα από μια ενεργό πολιτική ανακατανομής του πλούτου, σπάζοντας με τη δικτατορία των αγορών.
Οι οργανώσεις μας επιβεβαιώνουν την πλήρη αλληλεγγύη τους στον αγώνα του λαού της Τυνησίας για την ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη και την υποστήριξή μας στους αντικαπιταλιστές Τυνήσιους αγωνιστές. Καταδικάζουμε τη στάση των δυτικών κρατών και γενικότερα των πολιτικών τους τομέων, δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές, που ανέκαθεν υποστήριξαν ενεργά την απολυταρχική εξουσία του Ben Ali.
19 January 2011
Alternative Libertaire (Γαλλία)
Federazione dei Comunisti Anarchici (Ιταλία)
Organisation Socialiste Libertaire (Ελβετία)
Union Communiste Libertaire (Κεμπέκ-Καναδάς)
Libertäre Aktion Winterthur (Ελβετία)
Zabalaza Anarchist Communist Front (Νότια Αφρική)
* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης” 19 Γενάρη 2011.
