Το WSM είναι 25
Kevin Doyle - WSM
Το φθινόπωρο αυτό το WSM (Workers Solidarity Movement – Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης) γίνεται 25 χρόνων. Ένα τέταρτο του αιώνα πριν αναρχικοί στην Ιρλανδία συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν μια οργάνωση που να προωθήσει και να αγωνιστεί για τις ιδέες μας.
Ποιος είναι ακριβώς ο στόχος μας; Λοιπόν, για να το θέσουμε κατευθείαν, θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο έτσι ώστε να μπορούμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία που βασίζεται στις αρχές της συμμετοχικής δημοκρατίας, της πραγματικής ισότητας και της πλήρους ανθρώπινης ελευθερίας. Με άλλα λόγια, θέλουμε να οικοδομήσουμε μια αταξική κοινωνία όπου να μην υπάρχει διαίρεση σε εντολοδόχους και εκτελούντες - δηλαδή αυτό για το οποίο μιλάει και ο αναρχισμός.
Μάς λένε μερικές φορές ότι αυτός είναι ένας πολύ υψηλός στόχος, ίσως ακόμα και μη πραγματοποιήσιμος. Δεν συμφωνούμε. Τον τελευταίο αιώνα το εργατικό κίνημα ήρθε πολύ κοντά στην επίτευξη αυτού που θέλουν οι αναρχικοί σε πολλές περιπτώσεις. Ένα πολύ ξεκάθαρο παράδειγμα ήταν η Ισπανία του 1936-1937 αλλά υπάρχουν και άλλα.
Το πώς θα φτάσουμε στην αναρχική κοινωνία, το πώς θα γίνει αυτό δυνατό, εξαρτάται ολοκληρωτικά μόνο από το πώς αγωνιζόμαστε σε ζητήματα τα οποία μάς επηρεάζουν άμεσα. Και αυτό ήταν που αποτελούσε πάντα τη δυναμική του αναρχικού κινήματος. Είμαστε ένα κίνημα που αποτελείται από ανθρώπους σαν και σένα, επηρεασμένοι και οργισμένοι από τα ίδια ζητήματα. Πολύ απλά θέλουμε αυτό: να οργανωθούμε για να νικήσουμε.
Εικοσιπέντε χρόνια πριν στην Ιρλανδία ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς αρκετές πληροφορίες για τον αναρχισμό ή να συναντήσει αναρχικούς. Η “αριστερά” εκείνη την εποχή ήταν υπό την κυριαρχία των μετριοπαθών του Εργατικού Κόμματος και όλοι εκείνων που δέχονταν την άποψη οτι η Σοβιετική Ένωση ήταν το είδος της κοινωνίας που έπρεπε να δημιουργήσουμε! Ναι, ακούτε σωστά, ήταν τόσο παράξενα εκείνη την εποχή. Το WSM δημιουργήθηκε για να διασπάσει αυτή την κατάσταση.
Αρνηθήκαμε την άποψη ότι ο σοσιαλισμός έχει κάθε σχέση με την διαπόμπευση των ελευθεριών των λαών (όπως συνέβαινε ξακάθαρα με την παλιά Σοβιετική Ένωση). Αισθανθήκαμε ότι ήταν σημαντικό για την ιρλανδική αριστερά να συνειδητοποιήσει ότι υπήρχε μια πολύ πιο μεγάλη παράδοση εξέγερσης και σοσιαλισμού. Και αυτή είναι η “ελευθεριακή” ή αναρχική παράδοση – ένα κίνημα της εργατικής τάξης που δίνει αξία στην ατομικότητα, την ποικιλία και την ελεύθερη έκφραση καθώς και τον αγώνα για αλλαγή.
Από την ίδρυση του σοσιαλιστικού κινήματος έχουμε πάντα αντιταχθεί στην ιδέα ότι η οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή θα έρθει από την οποιαδήποτε μειοψηφία. Θέλουμε φυσικά δημοκρατία – και ποιος δεν θέλει; – αλλά το Dáil ή το Stormont ελάχιστη σχέση έχουν με τη δημοκρατία, απλώς διαλέγεται μια μικρή ομάδα κυρίαρχων. Ποτέ δεν πρόκειται να συναντήσετε αναρχικούς να συμμετέχουν στις εκλογές αυτές.
Ως αναρχικοί, εμείς στο WSM πιστεύουμε ότι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος για να κερδηθεί κάθε αγώνας είναι διαμέσου της αυτοεξουσίας μας, χρησιμοποιώντας “άμεση δράση”. Τι είναι αυτό ακριβώς; Λοιπόν, άμεση δράση είναι η άποψη αυτή σύμφωνα με την οποία είμαστε συλλογικά δυνατοί και είναι αρκετό για μας να δρούμε από κοινού ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε...
Το βιβλίο “BlackFlame: TheRevolutionaryClassPoliticsofAnarchismandSyndicalism” (“Μαύρη Φλόγα: Η Επαναστατική Ταξική Πολιτική του Αναρχισμού και του Συνδικαλισμού”) αναμένεται προς διάθεση από τις αμερικανικέ ελευθεριακές εκδόσειςAKPress από τα μέσα του επόμενου μήνα.
Είναι ο 1ος Τόμος του δίτομου έργου με τον τίτλο “Counter-Power” (“Αντι-Εξουσία”) που επιχειρεί μια νέα έρευνα και μελέτη της δημοκρατικής ταξικής πολιτικής παράδοσης του αναρχισμού, του οράματός του για μια αποκεντρωμένη σχεδιασμένη οικονομία και την επίδρασή του στους λαϊκούς αγώνες σε πέντε ηπείρους κατά τα τελευταία 150 χρόνια. Από τον 19ο αιώνα στα σημερινά αντικαπιταλιστικά κινήματα, το έργο ανιχνεύει τη συνεισφορά...
Μια εισαγωγή
James Pendlebury (ZACF)
Επί δεκαετίες, ο εθνικισμός – των Αφρικανών ή των Αφρικάνερ – ήταν η κυρίαρχη ιδεολογία στη Νότια Αφρική. Παρέσυρε την εργατική τάξη σε μια “ενότητα” με τα αφεντικά και διαίρεσε τους εργάτες από τους συντρόφους τους εργάτες. Υποσχέθηκε ελευθερία, αλλά έφερε καταστολή. Υποσχέθηκε ψωμί και έφερε πείνα. Ο εθνικισμός μπορεί να παίξει έναν “προοδευτικό” ρόλο όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση ενός καταπιεστικού καθεστώτος, αλλά όταν βρίσκεται στην εξουσία γίνεται συνεχώς ένα όπλο ενάντια στην εργατική τάξη. Τα πογκρόμ του Μάη του 2008 αποτελούν την πιο πρόσφατη καταστροφή που έχει άμεση σχέση με τον...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018