Οι κοινωνικές σχέσεις και ομαδοποιήσεις αντικατοπτρίζουν μόνο τις μηχανικές και βιομηχανικές συνθήκες. Τα σπουδαία γεγονότα της σημερινής βιομηχανίας είναι η μετατόπιση της ανθρώπινης ικανότητας από μηχανές και η αύξηση της καπιταλιστικής εξουσίας μέσω συγκέντρωσης στην κατοχή των εργαλείων με τα οποία παράγεται και διανέμεται ο πλούτος.
Λόγω αυτών των γεγονότων, οι εμπορικές διαιρέσεις μεταξύ των εργατών και ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών είναι εξίσου εξαφανισμένοι. Οι ταξικές αντιθέσεις γίνονται όλο και πιο σταθερές και οι ταξικοί ανταγωνισμοί πιο έντονοι. Όλες οι γραμμές του εμπορίου έχουν μετατραπεί σε μια κοινή δουλεία όλων των εργαζομένων στις μηχανές που τείνουν. Νέες μηχανές, αντικαθιστώντας πάντα λιγότερο παραγωγικές, σβήνουν ολόκληρα επαγγέλματα και βυθίζουν νέα σώματα εργαζομένων στον συνεχώς αυξανόμενο στρατό των ανήμπορων, απελπισμένων ανέργων. Καθώς τα ανθρώπινα όντα και η ανθρώπινη ικανότητα μετατοπίζονται στη μηχανική πρόοδο, οι καπιταλιστές χρειάζονται να χρησιμοποιούν τους εργάτες μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης περιόδου, όταν οι μύες και τα νεύρα ανταποκρίνονται πιο έντονα. Την στιγμή που ο εργάτης δεν αποφέρει πλέον τα μέγιστα κέρδη, πέφτει πάνω στο παλιό σωρό, για να λιμοκτονήσει δίπλα στο απορριπτόμενο μηχάνημα. Ένα αδιέξοδο έχει καταρτιστεί και έχει καθοριστεί ως ένα όριο ηλικίας, το οποίο, σε αυτόν τον κόσμο των μονοπωλιακών ευκαιριών, σημαίνει καταδίκη σε βιομηχανικό θάνατο.
Ο εργαζόμενος, απόλυτα χωρισμένος πλέον από τη γη και τα εργαλεία, με την τεχνική του δεξιοτεχνία καθίσταται άχρηστος, να βυθίζεται στην ομοιόμορφη μάζα των μισθωτών σκλάβων. Θεωρεί ότι η δύναμή της αντίστασης του κατακερματισμένη από τα διάφορα συντεχνιακά τμήματα, να διαιωνίζεται στις αναπτυσσόμενες βιομηχανικές φάσεις. Οι μισθοί του συνεχώς μειώνονται καθώς οι εργατώρες του μεγαλώνουν και οι μονοπωλιακές τιμές αντιστοιχα αυξάνουν. Σε αυτή την αβοήθητη κατάσταση αναγκάζεται να δεχτεί οποιεσδήποτε ταπεινωτικές συνθήκες που μπορεί να επιβάλει ο κύριος του. Υποβάλλεται σε σωματική και πνευματική εξέταση περισσότερο από ό,τι ήταν ο σκλάβος όταν πωλείται σε δημοπρασία. Οι εργαζόμενοι δεν ταξινομούνται πλέον από τις διαφορές στις δεξιότητες του εμπορίου, αλλά ο εργοδότης τις αναθέτει σύμφωνα με τις μηχανές στις οποίες συνδέονται. Αυτά τα τμήματα,
Ενθαρρύνοντας αυτές τις ξεπερασμένες διαιρέσεις μεταξύ των εργαζομένων, οι καπιταλιστές προσεκτικά προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες. Εξαλείφουν όλες τις διαφορές μεταξύ τους και παρουσιάζουν ένα ενωμένο μέτωπο στον πόλεμο τους στην εργασία. Μέσω των εργοδοτικών ενώσεων, επιδιώκουν να συντρίψουν, με βίαιη δύναμη, τις εντολές της δικαστικής εξουσίας και τη χρήση στρατιωτικής δύναμης, όλες τις προσπάθειες αντίστασης. Ή όταν η άλλη πολιτική φαίνεται πιο κερδοφόρα, κρύβουν τα μαχαίρια κάτω από την Ομοσπονδία των Πολιτών και διασκεδάζουν και προδίδουν εκείνους τους οποίους θα κυβερνούσαν και θα εκμεταλλεύονταν. Και οι δύο μέθοδοι εξαρτώνται από την επιτυχία της τύφλωσης και των εσωτερικών διαφωνιών της εργατικής τάξης. Η γραμμή μάχης των εργοδοτών και οι μέθοδοι πολέμου αντιστοιχούν στην αλληλεγγύη της μηχανικής και βιομηχανικής συγκέντρωσης, ενώ οι εργάτες εξακολουθούν να αποτελούν τις οργανώσεις μάχης τους σε γραμμές παλαιών εμπορικών τμημάτων. Οι μάχες του παρελθόντος τονίζουν αυτό το μάθημα. Οι κλωστοϋφαντουργοί εργαζομένοι τωνLowell, Philadelphia και Fall River, οι κρεοπώλες του Σικάγου, αποδυναμωμένοι από τις επιπτώσεις την αποσύνθεσης της συντεχνιακής διαίρεσης, οι μηχανικοί της Santa Fe, που δεν υποστηρίζονται από τους συναδέλφους τους που υπόκεινται στα ίδια αφεντικά, οι ανθρακωρύχοι του Κολοράντο, που εμποδίζονται από την έλλειψη ενότητας και αλληλεγγύης στο πεδίο της βιομηχανικής μάχης, μαρτυρούν την ανικανότητα και την ανικανότητα της εργασίας όπως αυτή...
Ακόμα και αν μερικοί αναρχικοί -είτε εμπλέκονταν είτε όχι σε βίαιες αντιπολιτευτικές ενέργειες- είχαν πάει στην εξορία ήδη από τα μέσα του 1960, μέχρι το καλοκαίρι του 1961, όταν άρχισε η μαζική φυγή προς τις ΗΠΑ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι αναρχικοί της Κούβας είχαν βρει καταφύγιο στη χώρα αυτή. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το Key West, η Tampa και η Νέα Υόρκη ήταν τα μέρη που επιλέχθηκαν από διωκόμενους Κουβανούς ελευθεριακούς επειδή προσέφεραν τις καλύτερες ευκαιρίες για να κερδίσουν τα προς το ζην, και επειδή οι πόλεις της Φλόριντα ήταν αρκετά κοντά στην
Μια σύντομη ιστορία του Victor Garcia για την καταλάνικη εφημερίδα της Ελευθεριακής Νεολαίας από την ίδρυσή της στον εμφύλιο πόλεμο μέχρι το τελευταίο της τεύχος
Στο εσωτερικό της Ισπανίας, η Ελευθεριακή Νεολαία διέθετε πάντα μια σειρά από έντυπα όργανα, μεταξύ των οποίων το πανιβηρικό όργανο «Juventud Libre» («Ελεύθερη Νεολαία») και το όργανο της περιοχής της Καταλωνίας «Ruta» («Δρόμος)». Διαπιστώνουμε, επίσης, στις τάξις της Νεολαίας την ίδια αύξηση της κυκλοφορίας των ελευθεριακών βιβλίων όπως και στους ενήλικες. Στο έργο του «La Ciudad de la Niebla», ο μεγάλος παρατηρητής του ισπανικού χαρακτήρα, Pio Baroja, επεσήμανε ότι όπου υπήρχαν τρεις αναρχικοί θα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018