Kate Sharpley Library

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

16 Αυγούστου 2019

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη
• καταστολή
• αναρχοσυνδικαλισμός
• αντιφασισμός

Απολογισμός της πτώσης και της συντριβής του αναρχικού συνδικάτου FAUD στη ναζιστική Γερμανία

Αναρχικοί εναντίον του Χίτλερ: Η παράνομη FAUD στη Ρηνανία

Στις 5 Νοέμβρη 1937, ο Julius Nolden, εργαζόμενος στο εργοστάσιο αυτοκινήτων του Duisburg, καταδικάστηκε από "Λαϊκό Δικαστήριο" του Βερολίνου σε ποινή φυλάκισης δέκα ετών για "την προετοιμασία μιας μεγάλης προδοσίας με επιβαρυντικές περιστάσεις”. Ο Nolden ήταν ένα από τα σημαντικά στελέχη της FAUD (της αναρχοσυνδικαλιστικής Ελεύθερης Ένωσης Γερμανών Εργαζομένων, μέλους της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων), στη Ρηνανία, όταν η υπόγεια αυτή οργάνωση διαλύθηκε από τη Γκεστάπο τον Γενάρη του 1937. Μαζί του συνελήφθησαν 88 άλλοι αναρχοσυνδικαλιστές, άντρες και γυναίκες, που οδηγήθηκαν σε δίκη στη Ρηνανία στις αρχές του 1938.

Το 1921 η FAUD στο Duisburg είχε περίπου 5.000 μέλη. Από τότε και μετά ο αριθμός έπεσε και από τη στιγμή που ο Αδόλφος Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία το 1933, παρέμεναν μόνο λίγες μικροσκοπικές ομάδες. Για παράδειγμα, υπήρχαν περίπου 25 αγωνιστές στην περιοχή Duisburg και η Περιφερειακή Ένωση Ρηνανίας της FAUD που είχε περίπου 180-200 ταμειακά εντάξει μέλη.

Στο τελευταίο περιφερειακό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Ερφούρτη τον Μάρτη του 1932, η FAUD αποφάσισε ότι, σε περίπτωση που οι Ναζί ανελάμβαναν την εξουσία, το ομοσπονδιακό γραφείο της οργάνωσης στο Βερολίνο θα έκλεινε και θα αντικαθίστατο από μια υπόγεια “καθοδήγηση” με έδρα την Ερφούρτη. Επίσης, ότι θα έπρεπε να κηρυχθεί γενική απεργία ως απάντηση. Η τελευταία αυτή απόφαση αποδείχθηκε ανέφικτη εξαιτίας ενός και μόνο γεγονότος: η FAUD σε όλη τη Γερμανία  είχε ήδη αποδεκατιστεί από τα αλλεπάλληλα κύματα συλλήψεων.

Τον Απρίλη-Μάη του 1933, ο Δρ. Gerhardt Wartenburg, πριν υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τη χώρα, κατόρθωσε να βρει αντικαταστάτη για τον εαυτό του ως γραμματέα της FAUD στο πρόσωπο του Emil Zehner, ενός σιδηρουργού από την Ερφούρτη. Ο Wartenburg κατέφυγε στην Ολλανδία, στο Άμστερνταμ, όπου τον καλωσόρισε μαζί με άλλους Γερμανούς μετανάστες ο Ολλανδός αναρχοσυνδικαλιστής Albert de Jong. Ομοίως, η Διεθνής Ένωση Εργαζομένων (IWA, η διεθνής συνδικαλιστική συνομοσπονδία, ελευθεριακής και επαναστατικής κατεύθυνσης) αποφάσισε η γραμματεία της να μεταφερθεί στις Κάτω Χώρες, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τα αρχεία της να πέσουν στα χέρια των Ναζί.

Το φθινόπωρο του 1933, ο Emil Zehner αντικαταστάθηκε από τον Ferdinand Gotze, μέλος του Επιμελητηρίου Εργασίας Σαξονίας, το οποίο διηύθυνε τώρα ο Richard Thiede από τη Λειψία. Εν τω μεταξύ, το φθινόπωρο του 1934, ο Gotze, ο οποίος ήταν καταδιωκόμενος από την Γκεστάπο, εμφανίστηκε και πάλι στα δυτικά της Γερμανίας, όπου με την υποστήριξη που παρείχε το ολλανδικό τμήμα της IWA (NSV) κατέστη δυνατή τη δημιουργία μιας υπόγειας ομάδας της FAUD. Ταυτόχρονα και πολύ βιαστικά, συγκροτήθηκε μια γραμματεία της FAUD στην εξορία στο Άμστερνταμ.

Το Duisburg κέντρο ανασυγκρότησης και δράσης στα δυτικά της Γερμανίας

Μέχρις ότου οι Ναζί αναλάβουν την εξουσία, ο εργάτης Franz Bunged είχε τεθεί επικεφαλής της τοπικής ομοσπονδίας του Duisburg. Συνελήφθη, όμως, και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Bogermoor χωρίς να παραπεμφθεί σε κάποια δίκη, το 1933. Ο Bungert απελευθερώθηκε μέσα σε ένα χρόνο, αλλά έκρινε ότι είναι απολύτως αδύνατο να ασχοληθεί καν με την ελάχιστη παράνομη δραστηριότητα εξαιτίας της αυστηρής παρακολούθησής του.

Τη θέση του ανέλαβε ο...

Περισσότερα …