Στις 28 Μάρτη 1907, στο Teatro Verdi, στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, ξεκινά το Συνέδριο Ενοποίησης των Εργατικών Οργανώσεων. Το Συμβούλιο της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Αργεντινής (FORA) είχε στείλει πριν από μήνες μια εγκύκλιο σε όλα τα συνδικάτα της χώρας, που απάντησαν ότι θα συμμετέχουν στο Κογκρέσο, 69 συνδικάτα από την OUT, 30 από την Γενική Ένωση Εργαζομένων (UGT) και 36 Αυτόνομες Κοινότητες. Άλλοι υπέβαλαν αιτήσεις μέλους τις επόμενες εβδομάδες.
Συνολικά, 182 εργατικές οργανώσεις αποδέχτηκαν την ιδέα του Κογκρέσου, πραγματοποιήθηκαν συνεδρίες (sessions) με συμμετοχή λιγότερων από 152 οργανώσεων. Είκοσι οργανώσεις δεν παρακολούθησαν καμιά συνεδρία και μόνο δέκα ήταν σε μία συνεδρία. Την 1η Απρίλη, το Κογκρέσο έκλεισε, με την αποχώρηση των συνδικάτων της UGT και ορισμένων αυτόνομων συνδικάτων, μετά την έγκριση σε ψηφοφορία υπέρ του αναρχικού κομμουνισμού, κατά τη διάρκεια της 1ης Συνεδρίας. Τη στιγμή της ψηφοφορίας υπήρχαν 109 οργανώσεις στην αίθουσα, από τις οποίες 62 ψήφισαν υπέρ, 9 κατά και 38 απείχαν. Πολλοί “συνδικαλιστές”, γνωστοί αγωνιστές της UGT, ήταν υποστηρικτές της συγχώνευσης.
Με πρότασή του ο αντιπρόσωπος του συνδικάτου ξυλεργατών της UGT του Μπουένος Άιρες, ο οποίος αργότερα θα γινόταν και βουλευτής των σοσιαλιστών, Jacinto Oddone, πρότεινε τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT). Η πρόταση συγκέντρωσε 90 ψήφους κατά, 34 υπέρ και 8 αποχές. Όσον αφορά την πρόταση, η οργάνωση θα προσποιείτο ότι είναι ουδέτερη και έξω από πολιτικά ζητήματα,
Η ψήφος για τον ελευθεριακό κομμουνισμό αποτελούσε ένα μέσο απόρριψης των προσπαθειών συγχώνευσης και επανεπιβεβαίωσης της ιδιαιτερότητας της OUT. Το αποτέλεσμα του Κογκρέσου ήταν μια αποτυχία, καθώς οι συνδικαλιστές, ενεργώντας βάσει των δικών τους συμφερόντων, δεν μπορούσαν να υποταχθούν στη συγχώνευση στην OUT, ενώ για τους αναρχοσυνδικαλιστές η συγχώνευση ήταν εφικτή μόνο στη βάση της αποδοχής του αναρχικού κομμουνισμού.
Το 1909 η UGT αυτοδιαλύθηκε για να συγχωνευθεί με άλλα συνδικάτα και να δημιουργήσει την αργεντίνικη περιφερειακή εργατική συνομοσπονδία (CORA), η οποία το 1914 θα διαλυθεί, επίσης, ως ένα προκαταρκτικό βήμα για την επαναστατική και σοσιαλιστική συνδικαλιστική ροή προς την κατεύθυνση των αναρχικών στο IX Συνέδριο του 1915.
*Πηγή: Eleuterio Perot Fernandez. Απόδοση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
