Το άρθρο αυτό έχει γραφτεί από την Angel Beallor, και είναι μια προσθήκη στη συζήτηση που (ή θα έπρεπε να) υπάρχει γύρω από το σεξισμό μέσα στα ίδια τα κινήματα που ισχυρίζονται πως τον πολεμούν. Είναι δύσκολή διαδικασία ο διαχωρισμός μεταξύ του σεξισμού μέσα στο αναρχικό κίνημα και το σεξισμό εν γένει μέσα στη κοινωνία, μιας και η κριτική που μπορεί να ειπωθεί κατά του αναρχικού κινήματος, είναι κριτική προς την ευρύτερη κοινωνία. Υπάρχει ένα κενό εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει σοβαρή αναρχοφεμινιστική/αντισεξιστική κριτική, που έχει οδηγήσει σε απουσία διαλόγου και σοβαρής δράσης γύρω από το σεξισμό. Η κριτική αυτή θα είναι βασισμένη πάνω στις αδυναμίες του αναρχικού κινήματος, που συχνά επιδεινώνονται σε θέματα γύρω από το σεξισμό (και άλλες μορφές καταπίεσης). Υπάρχει ένα συνεχές σκέψης και δράσης, το οποίο πρέπει να απασχολήσει το αναρχικό κίνημα ώστε να καταπολεμήσει το δικό μας σεξισμό και το σεξισμό στην ευρύτερη κοινωνία.
Αμφισβητώντας Ιδέες και Συμπεριφορές
Το συνεχές ξεκινά με τις δικές μας προσωπικές σκέψεις και συμπεριφορά. Μεγαλώνοντας σε μια σεξιστική κοινωνία μας εμποτίζει με την ιδέα πως οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άνδρες. Αν αυτές οι ιδέες δεν αμφισβητηθούν σοβαρά, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, κάθε στιγμή, τότε αυτές επιτρέπουμε οι ιδέες αυτές να ανθίζουν στην συμπεριφορά μας. Πολλοί πιστεύουν πως αυτό είναι αυτονόητο, αλλά όπως έγραψε ο Kevin Powell σε πρόσφατο άρθρο στο Ms.: «Κάθε μέρα παλεύω με τον εαυτό μου να μη χρησιμοποιώ τη γλώσσα της καταπίεσης του φύλου, να βλέπω το σεξισμό έμφυτο σε κάθε πτυχή της Αμερικής, να αμφισβητώ κάθε αδικία, όχι μόνο όσες είναι βολικές για εμένα»
Ο αντισεξισμός δεν είναι μόνο η μάχη εναντίον φανερών μορφών του σεξισμού – βίαιο βιασμό, ενδοοικογενειακή βία, ιδιαίτερα σεξιστικές εκφράσεις – είναι επίσης η αμφισβήτηση των σχέσεων, των ιδεών που δημιουργούν μια κουλτούρα βιασμού, του τρόπου που οι άνθρωποι κοινωνικοποιούνται κλπ. Αυτά δεν είναι βολικά θέματα να αντιπαλέψουμε γιατί πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας, να πάμε πίσω στην εξέλιξη μας και να αφιερώσουμε χρόνο στην δύσκολη διαδικασία της προσωπικής αλλαγής. Πρέπει να αμφισβητήσουμε τις ιδέες και συμπεριφορές που προωθούν στους άλλους άνδρες και αποξενώνουν τις γυναίκες – τόσο σε προσωπικές σχέσεις όσο και σε οργανισμούς.
Η αναγνώριση του ότι ο αντισεξισμός είναι μια βαθιά, δύσκολη προσπάθεια είναι πολύ σημαντική αλλά είναι και κάτι που πολλοί αποτυγχάνουν να καταλάβουν. Πολύ συχνά άνδρες που είναι αυθεντικά κατά του σεξισμού δεν μπορούν να αναγνωρίσουν και να αμφισβητήσουν το σεξισμό που υπάρχει μέσα τους. «ΕΙΜΑΙ αντισεξιστής», δηλώνουν. Το λένε τόσο δυνατά όμως που δεν μπορούν να ακούσουν τις φωνές των γυναικών. Γίνεται μια ταμπέλα για να την επιδεικνύουν περήφανα παρά μια σοβαρή και δύσκολη διαδικασία. Μη με παρεξηγήσετε, αν ένας άνδρας είναι όντως αντισεξιστής, χρειάζεται να το δείχνει, αλλά αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τις πράξεις του και στην εξήγηση της πραγματικότητας στην οποία βρισκόμαστε – ειδικά προς τους άλλου άνδρες. Οι άνδρες πρέπει να γίνουν παράδειγμα στην αμφισβήτηση των κυρίαρχων αντιλήψεων της αρρενωπότητας και αυτό χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια απλή ταμπέλα.
Συχνά, όμως παρουσιάζονται περιπλοκές, όταν γυναίκες αμφισβητούν τους «αντισεξιστές» άνδρες, οι άνδρες γίνονται αμυντικοί όταν γυναίκες κρίνουν τις καταπιεστικές και σεξιστικές τους συμπεριφορές. Αντί να ακούσουν και ωφεληθούν από την κριτική, παίρνουν μια αμυντική στάση και η φωνή των γυναικών αγνοείται ξανά. Κανένας δεν είναι υπεράνω της αμφισβήτησης, όπως δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αχρείαστη ιεραρχία. Η απουσία ουσιώδους κριτικής και αυτοκριτικής μέσα στο αναρχικό κίνημα είναι το πρώτο πρόβλημα που όταν έρχεται σε θέματα σεξισμού και άλλων μορφών καταπίεσης επιδεινώνεται. Οι γυναίκες πρέπει να ακούγονται πραγματικά και αν η κριτική έχει βάση, οι άνδρες πρέπει να προσπαθούν να αλλάξουν τις σκέψεις και τις πράξεις τους.
Πολιτική Μελέτη
Η κατανόηση του σεξισμού είναι σημαντική για όλους μέσα στο αναρχικό κίνημα. Σαν γυναίκα όμως δεν είναι το καθήκον μου να απαντάω ερωτήσεις και να επιμορφώνω τους άνδρες πως ο σεξισμός επηρεάζει τη ζωή μου. Πολλές αναρχικές ομάδες έχουν ήδη ένα πρόγραμμα ή ένα πλαίσιο δράσης, το οποίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να αποκτήσουν μια καλύτερη αντίληψη του σεξισμού δίχως να επιβαρύνουν τις γυναίκες με το έργο της επεξήγησης των ζωών μας: αυτό είναι η ομάδα πολιτικής μελέτης. Πότε ήταν η τελευταία φορά που εσείς ή η ομάδα σας διάβασε κάτι πάνω στις γυναίκες, το σεξισμό, το φεμινισμό ή τη χειραφέτηση των γυναικών.
Πολλές φορές, και ήμουν και εγώ ένοχη σε αυτό, νοιώθουμε ότι η μελέτη πάνω στα γυναικεία θέματα δεν είναι τόσο σημαντικά όπως η μελέτη πάνω στο καπιταλισμό ή τον αναρχισμό ή τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα κλπ. Πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε την γυναικεία χειραφέτηση σαν παράπλευρο στόχο ή ζήτημα και να το δούμε ως κεντρικό κομμάτι του απελευθερωτικού αγώνα. Τα κείμενα αυτά δεν είναι ανάγκη να είναι συγκεκριμένα αναρχικά ή έστω επαναστατικά για να δώσουν μια καλή οπτική. Πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε κάτι από την Audre Lobe, την Bell Hooks, τη Barbara Smith, την Angela Davis, την Patricia Hill Collins ή την Emma Goldman; Πρέπει να πάρουμε την πρωτοβουλία να διαβάσουμε αυτά που οι γυναίκες έχουν τοποθετήσει μπροστά μας.
Ενθαρρύνοντας τις Γυναίκες
Από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι, κοινωνικοποιήθηκα για να αισθάνομαι κατώτερη από τους άνδρες. Κοινωνικοποιήθηκα ώστε να γνωρίζω που ήταν η «θέση» μου στη κοινωνία και δεν ήταν στο να συμμετέχω σε ισότιμο διάλογο με τους άνδρες, σίγουρα όχι σε κάποιο είδος πολιτικής, και φυσικά δεν ήταν σε οποιαδήποτε πρώτη γραμμή του επαναστατικού αγώνα. Κοιτάζω συχνά γύρω μου σε συναντήσεις και εκδηλώσεις (που δεν είναι γυναικοκεντρικές) και βλέπω πως είμαι μια από τις λίγες γυναίκες στο κοινό ή ακόμη χειρότερα η μοναδική γυναίκα εκεί. Επιπλέον, ακόμη και όταν υπάρχουν πολλές γυναίκες στο χώρο, βρίσκω να είμαι η μόνη γυναίκα που συμμετέχει στο διάλογο.
Όταν εξετάζουμε την συμμετοχή των γυναικών στο πολιτικό αγώνα, πρέπει να εξετάζουμε τα βασικά αίτια. Οι γυναίκες κοινωνικοποιούμαστε ώστε να βλέπουμε την πολιτική έξω από το πεδίο μας. Όταν οι πολιτικές είναι ριζοσπαστικές ή επαναστατικές, το επίπεδο του φόβου αυξάνεται. Εξαιτίας αυτής της πραγματικότητας, πρέπει να βάλουμε πολύ χρόνο κα ενέργεια στο να δημιουργήσουμε ένα πιο αντισεξιστικό, φιλικό προς τις γυναίκες κίνημα. Πρέπει να αρχίσουμε με το να περιλαμβάνουμε περισσότερες γυναίκες στις οργανώσεις και στα κινήματα μας. Αυτό προϋποθέτει να μπει πρώτα ο σεξισμός ως ένα από τα βασικά σημεία οργάνωσης μαζί με τα άλλα θέματα που επηρεάζουν τις γυναίκες (και όλους τους ανθρώπους): το ρατσισμό, τον ετεροσεξισμό, τις διακρίσεις εις βάρος των ατόμων με αναπηρία, την αποικιοκρατία και την ταξική καταπίεση. Ενώ δε μπορούμε να βάλουμε όλη μας την ενέργεια σε όλα αυτά τα προβλήματα με μιας, πρέπει να εξασφαλίσουμε πως αντιμετωπίζουμε ολιστικά όλα αυτά τα θέματα μέσα στο σκοπό μας. Δεύτερον, πρέπει να στρατολογούμε ενεργητικά γυναίκες στις οργανώσεις μας. Αυτό παίρνει διάφορες μορφές όπως η συμμετοχή σε εκδηλώσεις γυναικών, συνεχή απεύθυνση στις γυναίκες και συμμετοχή σε γυναικοκεντρικούς αγώνες.
Μόλις οι γυναίκες βρεθούν στις οργανώσεις μας, πρέπει να ασχοληθούμε με την συμμετοχή των γυναικών μέσα στις οργανώσεις. Ασχολούμαι με την πολιτική για περισσότερα από εφτά χρόνια. Μόνο το τελευταίο ανάμιση χρόνο που συμμετέχω πλήρως στη πολιτική. Αυτό γιατί έπρεπε να μάθω πως μπορούσα να μιλήσω στις συναντήσεις, πως μπορούσα να συμμετέχω με ουσιαστικούς και θετικούς τρόπους και πως είναι η θέση μου να συμμετέχω και να μιλάω. Έπρεπε να ξεπεράσω το φόβο που ένοιωθα όταν δούλευα με άνδρες που θαύμαζα και σεβόμουν. Έπρεπε να ξεπεράσω τις ψυχικές αλυσίδες που με κρατούσαν πίσω.
Μερικοί παράγοντες συνέβαλαν σε αυτή την αλλαγή. Ένας αγαπημένος σύντροφος με βοήθησε να καταλάβω πως είμαι πλήρως ικανή να συμμετέχω και πως κανένας δεν μπορούσε να πει το αντίθετο. Για εκείνον, ήταν καίριο το να συμμετέχω σε ισότιμο επίπεδο και αφιέρωσε πολύ χρόνο και ενέργεια στο να με ενθαρρύνει. Θα ήθελα να δω περισσότερους άνδρες να κάνουν το ίδιο. Έτσι το επίπεδο αφοσίωσης μου, σοβαρότητας και αίσθηση ευθύνης προς τις απελευθερωτικές πολιτικές με ανάγκασε να βάλω το επίπεδο ανάμειξής μου πάνω από την άνεση μου. Αυτό δεν ήταν εύκολο πράγμα και κάτι με το οποίο παλεύω ακόμα. Αυτό είναι με το οποίο πρέπει να παλεύουμε όλες μέσα μας, οι άνδρες μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες να το καταφέρουν με το να φέρονται στις γυναίκες ισότιμα και με σεβασμό. Πρέπει επίσης να αναλύσουμε τις οργανωτικές συμπεριφορές μας. Ενθαρρύνουμε συνεχώς τις γυναίκες να βγουν μπροστά; Είναι άνδρες ή γυναίκες που αναλαμβάνουν να μιλήσουν σε εκδηλώσεις; Ποιος μιλάει στις συναντήσεις; Ποιος οργανώνει τις συναντήσεις; Ποιος κάνει τη δουλειά της οργάνωσης και ποιος παίρνει τα εύσημα για αυτή; Πρέπει να είμαστε πολύ κριτικοί για τους άνδρες που μιλάνε πάνω από τις γυναίκες, ακυρώνοντας ή και αγνοώντας τα λόγια και τη προσφορά της γυναίκας.
Πρέπει όλοι μας να κάνουμε μια επιπλέον προσπάθεια να δούμε την δυναμική μεταξύ των φύλλων στις δράσεις και τις συναντήσεις μας. Δίχως την απευθείας ηγεσία των γυναικών σε οποιοδήποτε κίνημα, οι απαραίτητες φωνές μας μένουν εκτός του διαλόγου και της μάχης κατά του σεξισμού.
Αναρχικές Οργανωτικές Δομές
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στο αναρχικό κίνημα είναι η δημιουργία βιώσιμων αντιεξουσιαστικών δομών για τις οργανώσεις μας. Αγωνιζόμαστε να δημιουργήσουμε νέες ιδέες για την οργάνωση από τα παραδείγματα που είχαμε και μέσα από νέες ιδέες και καινοτομίες. Όχι μόνο προσπαθούμε να οργανώσουμε το κίνημά μας με αναρχικό τρόπο αλλά είναι και ένα πεδίο δοκιμών για μια μελλοντική κοινωνία.
Ο αναρχισμός προσπαθεί να δημιουργήσει μια κοινωνία βασισμένη σε μια ισχυρή αίσθηση προσωπικής ευθύνης και λογοδοσίας προς τους εαυτούς μας και τους άλλους. Θέλουμε μια κοινωνία βασισμένη στην αμοιβαία βοήθεια και το κοινοτισμό. Αυτό δε μπορεί να προκύψει από τυχαία δραστηριότητα, πρέπει να προκύψει από μια εξαιρετικά οργανωμένη κοινωνία βασισμένη σε δημοκρατικές, αποκεντρωμένες δομές. Ελπίζω το αναρχικό κίνημα να αντιληφθεί την ανάγκη να βρούμε δομικές ιδέες για τις οργανώσεις και μια νέα κοινωνία. Ξέρω πως πολλοί αισθάνονται πως η δημιουργία δομών είναι εγγενώς αντίθετο με τις ιδέες και τις αρχές του Αναρχισμού. Θα έλεγα πως το να μη κάθεσαι και να δημιουργείς δημοκρατικές δομές είναι αντίθετο με τις ιδέες και τις αρχές του Αναρχισμού.
Η Jo Freeman έγραψε στο «Η Τυραννία της Απουσίας Δομών» (ΣτΜ: η λέξη δομή εδώ έχει την έννοια του κανόνα), πως «Η ιδέα της απουσίας δομών δεν αποτρέπει τη δημιουργία ανεπίσημων δομών, μόνο των επίσημων. Ένα ελευθεριακό ιδανικό για τη δομή της ομάδας γίνεται το παραπέτασμα του καπνού για τους ισχυρούς ή τους τυχερούς να εγκαθιδρύσουν αναντίρρητη ηγεμονία πάνω στους άλλους. Έτσι η απουσία δομών γίνεται ένας τρόπος να κρυφτεί η εξουσία. Όσο η δομή της ομάδας είναι ανεπίσημη, οι κανόνες του πως παίρνονται οι αποφάσεις είναι γνωστοί μόνο στους λίγους και η επίγνωση της εξουσίας περιορίζεται σε όσους γνωρίζουν τους κανόνες».
Η απουσία δομών συχνά σημαίνει την διαιώνιση του σεξισμού, του ρατσισμού και της ταξικής διαστρωμάτωσης. Αν οι άνδρες κοινωνικοποιούνται να είναι ηγέτες και η γυναίκες όχι, τότε δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ποιοι θα εξελιχθούν σε ηγέτες σε ένα μη δομημένο οργανισμό. Η απουσία δομής δεν προσφέρει μέσα εξισορρόπησης μεταξύ εκείνων με συγκεκριμένα προνόμια και εκείνων που καταπιέζονται. Πρέπει να δημιουργήσουμε οριζόντιες δομές μέσα στις οποίες η προστασία από τέτοιες μορφές ανισορροπίας της εξουσίας είναι έμφυτη.
Στη δημιουργία Αναρχικών οργανωτικών δομών, πρέπει επίσης να δημιουργήσουμε δομές που αφορούν ειδικά με το σεξισμό στις οργανώσεις μας. Ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η σεξουαλική επίθεση (και η οικεία (Στμ: απόδοση του όρου domestic που εδώ δεν έχει την έννοια ενδοοικογενειακή) βία). Έχω ακούσει για πολλές περιπτώσεις που ένα πολιτικά ενεργό αρσενικό έχει επιτεθεί σεξουαλικά σε ακτιβισ-τρια/-η συντρόφ-ισσα/-ο. Είναι αδύνατο να σχεδιάσουμε όλα τα βήματα για την αντιμετώπιση τέτοιου τύπου κατάστασης – ειδικά επειδή το θύμα πρέπει να έχει τον έλεγχο του τι θα συμβεί – όμως πρέπει να έχουμε ένα σκαρίφημα των βημάτων που θα βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε αυτό το τύπο κατάστασης. Τα μέλη κάθε οργάνωσης πρέπει όλα να έχουν πολιτική εκπαίδευση πάνω και στο βιασμό και στη σεξουαλική επίθεση και πως να αντιμετωπίσουν όταν εσύ ή κάποιος που ξέρεις έχει βιαστεί. Οι οργανώσεις πρέπει να έχουν ένα πλαίσιο να μη πελαγοδρομούν όταν συμβαίνει η σεξουαλική επίθεση. Η έλλειψη πλαισίου μπορεί να αφήσει το θύμα με ελάχιστη ή και καμία υποστήριξη από εκείνους που θα έπρεπε να προσφέρουν όση υποστήριξη χρειάζεται αυτή ή αυτός.
Τι μπορούν να κάνουν οι αναρχικές οργανώσεις σε τέτοιες περιπτώσεις; Τι κάνουμε όταν κάποιος ανάμεσά μας πέφτει θύμα σεξουαλικής επίθεσης; Τι κάνουμε όταν κάποιος από εμάς έχει επιτεθεί σεξουαλικά σε κάποιον άλλο; Τι κάνουμε όταν και τα δυο άτομα είναι μέλη της οργάνωσής μας; Προκαλώ όλες τις οργανώσεις να σκεφτούν πως θα προλάβουν την σεξουαλική επίθεση από το να συμβεί εξ αρχής, πως να την αντιμετωπίσουν αν συμβεί, και πως να στηρίξουν τα θύματα της σεξουαλικής επίθεσης στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Συμμετέχοντας Στον Αγώνα Των Γυναικών
Ο αγώνας ενάντια στο σεξισμό είναι αγώνας όλων. Επηρεάζει τους πάντες: άνδρες, γυναίκες και τρανς ανθρώπους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό αντισεξιστές άνδρες, που ωφελούνται από το σεξισμό, να συμμετέχουν στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Όπως είναι εξίσου ιδιαίτερα σημαντικό οι λευκοί άνθρωποι να αφιερώνονται στην αντιρατσιστική πάλη, και οι ετερόφυλοι να αφοσιώνονται στην καταπολέμηση της ομοφοβίας και του ετεροσεξισμού, οι άνδρες πρέπει να αφιερώσουν ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου τους στην αντισεξιστική δράση.
Για τους άνδρες αναρχικούς το ερώτημα είναι, συμμετέχεις σε αγώνες που αναλαμβάνουν γυναίκες, καθοδηγούνται και οργανώνονται από γυναίκες και στοχεύουν πρωταρχικά προς άλλες γυναίκες; Αν όχι, γιατί; Έχω ακούσει τον ισχυρισμό πως πολλοί από τους αγώνες είναι «πολύ ρεφορμιστικοί». Σε κάποιες περιπτώσεις είναι και δική μου κριτική επίσης αλλά δεν βλέπω έναν επαναστατικό αγώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες που να μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες με το τρόπο που το κάνουν αυτά τα κινήματα. Η απάντηση είναι να μην αγνοούμε αυτά τα κινήματα αλλά να χτίσουμε νέα κινήματα μέσα σε ή χωρίς αυτά που ήδη υπάρχουν. Χτίζουν οι αναρχικοί εναλλακτικές δομές για τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης; Είμαστε ικανοί να βοηθήσουμε κακοποιημένες γυναίκες με επαναστατικό τρόπο αυτή τη χρονική στιγμή;
Άλλοι απορρίπτουν τον αντισεξιστικό αγώνα ως «γυναικεία δουλειά». Άλλοι δεν βλέπουν τον αντισεξιστικό αγώνα ως καίριο κομμάτι του αγώνα για την ελευθερία. Άλλοι πιστεύουν πως μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να πραγματοποιηθεί η επαναστατική αλλαγή. Αυτές οι αναλύσεις πρέπει να αλλάξουν. Αν θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε μια κοινωνία ισοτιμίας και ισονομίας τότε πρέπει να αρχίσουμε να κινούμαστε με πιο δίκαιο τρόπο ανάμεσα στα θέματα της φυλής, της τάξης, του φύλου και του σεξισμού. Πρέπει να κάνουμε το αναρχικό κίνημα γυναικείο κίνημα. Αν θέλουμε ένα τέλος στο σεξισμό, η δουλειά μας έπρεπε να αρχίσει χθες.
Πάντοτε Μπροστά, Ποτέ Πίσω
Οι αναρχικοί συχνά κάνουν καλές αναλύσεις πάνω στο τρόπο που ο σεξισμός είναι «ένα πλέγμα πρακτικών, θεσμών, και ιδεών που το αποτέλεσμά τους είναι δίνουν μεγαλύτερη εξουσία στους άνδρες από ότι στις γυναίκες». Ξεκινώντας με μια θεσμική ανάλυση είναι σωστό, πρέπει όμως να τη μεταφράσουμε στις δικές μας σκέψεις και πράξεις. Μόνο τότε μπορούν όλοι οι αναρχικοί να εργαστούν αποτελεσματικά όλοι μαζί (τουλάχιστον στα θέματα του φύλου αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε επίσης την ομοφοβία, το ρατσισμό και τα ταξικά ζητήματα). Η δημιουργία μιας ισόνομης και ισότιμης κοινωνίας, το κίνημά μας πρέπει να στηρίζει την ισότητα και προς το παρόν δεν είναι. Η προσπάθεια για την δημιουργία μιας επαναστατικής αλλαγής πρέπει να ξεκινήσει σήμερα με την αμφισβήτηση την σεξιστική, ρατσιστική και ετεροσεξιστική καπιταλιστική κοινωνία μας. Σημαίνει την αμφισβήτηση αυτού που υπάρχει μέσα μας, των οικογενειών μας, των γειτονιών μας, των κοινοτήτων μας και των κινημάτων μας. Όπως είπε ο Kevin Powell, «όπως αισθάνομαι πως οι λευκοί είναι που χρειάζεται να είναι πιο δυναμικοί για το ρατσισμό στις κοινότητες τους, έτσι πιστεύω πως είναι οι άνδρες που πρέπει να μιλάνε δυνατά ανάμεσά τους για το σεξισμό».
Το αναρχικό κίνημα χρειάζεται να είναι πιο δυναμικό και ενεργητικό στον αγώνα κατά του σεξισμού. Οι ζωές όλων μας εξαρτώνται από αυτό.
