Η Julia Hermosilla Sagredo γεννήθηκε πριν από 105 χρόνια. Κόρη του Juan και της Carmen, της ταπεινής οικογένειας από το Sestao που είχε ολόκληρη δοθεί στον αναρχισμό. Πριν από την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων, η Julia ήταν ήδη μαχητική αγωνίστρια της CNT και της Ελευθεριακής Νεολαίας, διανέμοντας την έντυπη προπαγάνδα στις γειτονιές και τα εργοστάσια της ευρύτερης περιοχής του Μπιλμπάο. Η Julia Hermosilla θα γίνει συντρόφισσα του Julian Angel Aransáez Caicedo, ενός άλλου αναρχικού από το Sestao από την εποχή της δικτατορίας του Primo de Rivera. Αγαπούσαν ο ένας τον άλλον όλα αυτά τα χρόνια, ανεξάρτητα από τις αντίξοες καθημερινές συνθήκες.
Μετά την αποτυχία της αναρχικής εξέγερσης του 1933, η Julia Hermosilla διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο πέρασμα των συντρόφων της από τα βουνά La Rioja. Είναι επίσης παρούσα στις πρώτες γραμμές της Επανάστασης του Οκτώβρη του 1934 και όταν ο στρατός έκανε το πραξικόπημα τον Ιούλη του 1936, ήταν από αυτούς που πήραν το τουφέκι και πήγαν εθελοντικά στο μέτωπο. Την έστειλαν να υπερασπιστεί με άλλους τα στρατηγικά περάσματα Otxandio και Ubidea.
Στο Otxandio εκδηλώθηκε ο πρώτος φασιστικός βομβαρδισμός στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Στις 22 Ιούλη 1936, στη διάρκεια μιας τοπικής γιορτής στην Santa Marina, δύο αεροπλάνα Breguet XIX, καμουφλαρισμένα με διακριτικά της Δημοκρατίας, πετούν πάνω από την πλατεία Andikona που ήταν γεμάτη παιδιά και γυναίκες. Οι δύο πιλότοι χαιρετούν τους ανθρώπους, οι οποίοι απαντούν με ενθουσιασμό. Αλλά αμέσως μετά ρίχνουν τις βόμβες τους, σκοτώνοντας 61 άτομα. Κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού, η Julia τραυματίστηκε στ΄ αυτιά. Είναι τυχερή, αλλά 18 μέλη της οικογένειάς της σκοτώθηκαν από τους φασίστες στην Treviana της La Rioja.
Οι δύο αυτοί πιλότοι ήταν ο Angel Salas Larrazabal και ο Jose Muñoz Jimenez-Miles. Ο Muñoz Jimenez θα σκοτωθεί το 1941 όταν το αεροπλάνο του στη Σοβιετική Ένωση χτυπήθηκε, ο ίδιος πήδηξε, αλλά δεν υπήρχε χρόνος να ανοίξει το αλεξίπτωτό του. Ο Larrazábal Salas διορίστηκε στρατηγός της Αεροπορίας το 1991 για τα «ανδραγαθήματά» του, και μάλιστα με το Βασιλικό Διάταγμα 657/1991 της 26ης Απρίλη, υπογραμμένο από τον Juan Carlos I και τον Felipe Gonzalez.
Η Julia Hermosilla διείσδυσε πίσω από τις γραμμές των φρανκιστών με την ομάδα της, σε μια προσπάθεια να διασώσει τον Δρ Isaac Puente, ο οποίος εκτελέστηκε την 1η Σεπτέμβρη 1936. Καθώς έπεφτε το Βόρειο Μέτωπο, η Julia, υπό τον βομβαρδισμό του λιμανιού του Μπιλμπάο, κατάφερε να διαφύγει, για να πάει στην Καταλωνία, όπου συνέχισε να αντιστέκεται. Στη Βαρκελώνη θα γεννηθεί η κόρη τους, την οποία ονομάζει Ζωή. Τον Φεβρουάριο του 1939, διέσχισε τα σύνορα με τον Julian Angel στο δρόμο προς τα γαλλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αποφασίζουν να μην λάβουν πάρα πολύ υπόψη αυτή την παράξενη αίσθηση φιλοξενίας και εντάσσονται στην Αντίσταση κατά του φασισμού, βοηθώντας στην απελευθέρωση αρκετών τοποθεσιών στο Aveyron.
Μετέπειτα η Julia και ο Angel εντάσσονται στον αγώνα κατά του Φράνκο, αγωνιζόμενοι στην παρανομία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Julia θα περάσει ανθρώπους και υλικά κάθε είδους μέσα από τα βουνά που γνωρίζει τόσο καλά. Δεν θα αποτύχει ποτέ. Προετοιμάζονταν ακόμη και για επίθεση κατά του Φράνκο στον Κόλπο της Concha και στο Παλάτι της Aiete, θερινή κατοικία του δικτάτορα.
Μετά το θάνατο του Φράνκο, η Julia επικεντρώνει τις δυνάμεις της στην ανοικοδόμηση της CNT στην περιοχή Euskal Herria, δίπλα-δίπλα με τον σύντροφό της. Ο Angel Aransáez πέθανε το 2001 και η Julia γίνεται ζωντανή μάρτυρας του αγώνα κατά του φασισμού μιλώντας εξ ονόματος του δικού της και του συντρόφου της. Δεν σταμάτησε μέχρι που έφυγε στις 10 Γενάρη 2009.
Η μνήμη της ζει στις σελίδες του βιβλίου του Aitor Azurki, Maizales bajo la luvia, Ediciones Alberdania, 2011.
Toni Alvaro
*Πηγή: Periódico CNT. Απόδοση-επιμέλεια: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
