Felipe Corrêa*
Ο Φελίπε Κορέα είναι Βραζιλιάνος αναρχικός. Στο κείμενο που ακολουθεί και το οποίο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Paul Sharkey, υποστηρίζει ότι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση στη συμβατική κομματική πολιτική είναι μια αναρχική πολιτική άμεσης δράσης που βασίζεται στις αρχές της αυτοδιεύθυνσης, του φεντεραλισμού και της ελευθεριακής ηθικής. Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά με τον τίτλο “Μια αναρχική απάντηση για την πολιτική κρίση στη χώρα", στην εφημερίδα Protesta! Αριθ. 1, VIII του 2005, σε απάντηση στο σκάνδαλο δωροδοκίας Mauricio Marinho που συγκλόνισε τη Βραζιλία. Μετεφράστηκε και δημοσιεύεται θεωρώντας ότι τα γραφόμενα του συντρόφου εξακολουθούν να ισχύουν.
Είναι καιρός να συμφωνήσουμε ότι οι θεσμικές κομματικές πολιτικές δεν έχουν τύχει απαντήσεων που να προσφέρουν μια απτή άποψη ή μια λύση στα πιο πιεστικά προβλήματα της κοινωνίας, αυτά που περιστρέφονται γύρω από την ευημερία, την ευτυχία, την ελευθερία και την ισότητα για όλους μας. Γι’ αυτό μπορούμε να δούμε ότι η ελευθεριακή σοσιαλιστική εναλλακτική λύση μπορεί να είναι στο σωστό δρόμο. Το συμπέρασμά μας είναι ότι η πολιτική πρέπει να διεξάγεται εκτός του κοινοβουλευτικού πεδίου, από τους ίδιους τους ανθρώπους, στους δρόμους, μέσω της άμεσης δράσης. Με αυτό τον τρόπο, ως κίνημα, θα πρέπει να αποτελέσουμε κάτι που να προσφέρει μια πραγματική εναλλακτική λύση στη θεσμική πολιτική που έχει ήδη κουρελιαστεί.
Τρεις βασικές αρχές, οι οποίες εκτίθενται ως ακολούθως, μπορούν να σχηματίσουν ένα πλαίσιο δράσης σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική πολιτική:
1. Αυτοδιεύθυνση. Η αυτοδιεύθυνση είναι μια κατάσταση που επιδιώκει να εξαλείψει την ιεραρχία από τον χώρο εργασίας και την ίδια την κοινότητα, εξασφαλίζοντας ότι όλοι λαμβάνουν τους καρπούς των προσπαθειών τους και μπορούν να έχουν λόγο σε θέματα που τους επηρεάζουν. Είναι αυτο-οργάνωση, μια εναλλακτική λύση στην μισθωτή εργασία και την πολιτική των πολιτικών. Οι αποφάσεις παίρνονται από όσους θίγονται από κάθε θέμα, μέσω οριζόντιων συνελεύσεων που διευκολύνουν την πλήρη συμμετοχή (στις πραγματικές συζητήσεις) από όλους. Η αυτοδιεύθυνση επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν αυτοί τον έλεγχο της ζωής τους, να οργανώνουν και να συζητούν για την πολιτική, με στόχο να απομακρύνουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων από μερικούς πολιτικούς και να τη δώσουν πίσω στον λαό. Αυτό ισοδυναμεί με την ανάκτηση της αυτοεξουσίας χάραξης πολιτικής που μας την είχαν κλέψει μέσω του είδους της κοινοβουλευτισμής πολιτικής.
2. Φεντεραλισμός. Δεδομένων των πολλαπλώνελλείψεων των δομών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας το σύστημα που πρέπει να πάρει τη θέση του είναι ο φεντεραλισμός. Ο φεντεραλισμός είναι μια πολιτική ρύθμιση που αποσκοπεί στην αντικατάσταση της πολιτικής εκπροσώπησης του κόμματος από κάτι διαφορετικό, χτισμένη από τη βάση και ριζωμένη στις πραγματικές ανάγκες του λαού. Με βάση αυτή τη ρύθμιση, τα άτομα ομοσπονδιοποιούνται σε κοινότητες, οι κοινότητες σε ευρύτερες οργανώσεις και ούτω καθεξής. Στο εσωτερικό αυτών των ομοσπονδιών δεν υπάρχει ιεραρχία, οι αποφάσεις λαμβάνονται σε μη ιεραρχικές συνελεύσεις και οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι -εκ περιτροπής και με ανακλητότητα- μεταφέρουν απλώς τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε αυτές τις συνελεύσεις σε πιο ευρείες ομάδες. Ο φεντεραλισμός είναι, σε αυτή τη βάση μιλώντας, αυτοδιεύθυνση στην πολιτική. Δεν αναγνωρίζει κανένα όριο και παρέχει πλήρη αυτονομία στα μέλη, δημιουργώντας ένα πολιτικό πλαίσιο στο οποίο ο...
Σύντομη βιογραφία της δεύτερης κόρης του Ιταλού αναρχικού Camillo Berneri που ήταν αρκετά δραστήρια στο αναρχικό κίνημα του Παρισιού
Η Giliana Berneri (Γκιλιάνα Μπερνέρι) ήταν η δεύτερη κόρη του Camillo Berneri και της Giovanna Caleffi και γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 5 Οκτωβρίου 1919. Σπούδασε Ιατρική στο Παρίσι και ειδικεύτηκε στην Παιδιατρική και την Ψυχανάλυση.
Φαίνεται ότι ήταν ενεργή τη δεκαετία του 1930 στην Γαλλόφωνη Αναρχική Ομοσπονδία (Fédération Anarchiste de langue française - FAF).
Έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα στις 17 Οκτωβρίου 1947. Συμμετείχε έντονα στο γαλλικό αναρχικό κίνημα όπως και ο σύντροφός της (με τον οποίο είχαν παντρευτεί το 1945), Jean...
Οι αναρχικοί της Κούβας συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία του Batista. Κάποιοι είχαν πολεμήσει ως αντάρτες στα βουνά της ανατολικής πλευράς του νησιού καθώς και στις οροσειρές Escambray στο κέντρο του νησιού. Άλλοι είχαν λάβει μέρος στον αγώνα στις πόλεις. Ο στόχος τους ήταν ο ίδιος με εκείνον της πλειοψηφίας του λαού της Κούβας: να εκδιώξουν την στρατιωτική δικτατορία και να τερματίσουν την πολιτική διαφθορά. Εκτός από το να κάνουν αυτούς τους στόχους επιθυμητούς, οι ίδιοι οι αναρχικοί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να παρέχουν έναν ευρύτερο χώρο στον οποίο να εργαστούν στον ιδεολογικό, τον κοινωνικό και τον...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018