Οι κόφτες ζαχαροκάλαμου στο Ingham του Κουίνσλαντ (Queensland) ξεκίνησαν μια άγρια απεργία στις 20 Αυγούστου 1934, αφού οι εργοδότες αρνήθηκαν να αποτρέψουν την εξάπλωση της ασθένειας Weil καίγοντας το ζαχαροκάλαμο πριν από τη συγκομιδή. Η ασθένεια που μεταδίδεται από αρουραίους, είχε προσβάλει πάνω από 170 εργάτες κατά τη διάρκεια τριών πρόσφατων επιδημιών, με αποτέλεσμα πολλοί να νοσηλευτούν και επτά να σκοτωθούν. Δεδομένου ότι η καύση θα μείωνε την παραγωγή, οι εργοδότες έδωσαν προτεραιότητα στα κέρδη, αγνοώντας τις συμβουλές των εμπειρογνωμόνων και ισχυριζόμενοι ότι άλλες αιτίες ευθύνονταν.
Η απεργία, και μια άλλη που ακολούθησε στο Innisfail, ανάγκασε το Αυστραλιανό Συνδικάτο Εργαζομένων (AWU) να προσφύγει στα διαιτητικά δικαστήρια. Οι αρχικές αποφάσεις για την επιβολή της καύσης σύντομα ανατράπηκαν υπέρ λιγότερο αποτελεσματικών μεθόδων. Καθώς οι άνθρωποι συνέχιζαν να μολύνονται, 2000 κόφτες παρέκαμψαν την ηγεσία του AWU και προχώρησαν σε νέα απεργία σε όλες τις περιοχές του ζαχαροκάλαμου από τις αρχές Αυγούστου του 1935 και μετά.
Η δράση αυτή ένωσε τους εργάτες σε μια περιοχή γνωστή για την προκατάληψη κατά των Ιταλών και άλλων μεταναστών. Ακολούθησε το υπομονετικό έργο μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας και άλλων αγωνιστών. Αυτοί είχαν ασχοληθεί τόσο με θέματα που αφορούσαν τους χώρους εργασίας όσο και με θέματα της κοινότητας, όπως οι εξώσεις κατοικιών, τονίζοντας τα κοινά προβλήματα που αντιμετώπιζαν όλοι.
Μετά από εννέα εβδομάδες η απεργία του 1935 ηττήθηκε, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην παρέμβαση της πολιτειακής κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος (Austraian Labor Party - ALP), η οποία ψήφισε νόμους που ποινικοποιούσαν την προώθηση "παράνομων" απεργιών και έστειλε 150 ένοπλους αστυνομικούς για να εκδιώξουν τους απεργούς και να συνοδεύσουν την απεργοσπαστική εργασία. Αν και δεν κέρδισε άμεση αλλαγή, η βιομηχανική δράση έπαιξε σημαντικό ρόλο σε μια τελικά επιτυχημένη εκστρατεία. Το 1936 τα διαιτητικά δικαστήρια, μετά από ένα ακόμη ξέσπασμα, διέταξαν τελικά την καύση του ζαχαροκάλαμου και η πολιτειακή κυβέρνηση άρχισε να καταβάλλει αποζημιώσεις στους εκατοντάδες εργάτες που επλήγησαν τα τελευταία χρόνια.
*Σχετικός σύνδεσμος: https://commonslibrary.org/from-little-things-big-things-grow-events-that-changed-australia/?fbclid=IwAR2x3F6zIOC34JhrOM0_OQoy9AL61P2cad66FzCnLUsUKy60HsoAXI7hbe4
...
Η 22 Αυγούστου σηματοδοτεί την "Εθνική Ημέρα Ζημιάς στο λαό Tucumano" από το κλείσιμο της Sugar Engineers που σήμανε και το κλείσιμο της πηγής απασχόλησης στην εν λόγω επαρχία.
Με διάταγμα του 1966, επήλθε το κλείσιμο 11 από τις 27 βιομηχανίες ζάχαρης με αποτέλεσμα 50.000 απολύσεις, τη μετανάστευση 250.000 ανθρώπων και την εμφάνιση των χωριών που περιβάλλουν σήμερα μέρος της περιοχής San Miguel de Tucumán.
Ωστόσο, η διαδικασία αυτή αντί να προκαλέσει παθητικότητα, έγινε αντίσταση και αγώνας. Η δικτατορία, σε συνεργασία με την εργοδοσία συνέχισε τη σκληρή γραμμή κατά των συνδικάτων. Οι εταιρείες χωρίς να σέβονται τις συλλογικές συμβάσεις...
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
*** Η αντίληψή μας για τον φεμινισμό από την οπτική γωνία του οργανωμένου αναρχισμού
*** Ποιες είναι οι κατευθυντήριες γραμμές μας;
*** Κριτική του ευρωκεντρικού φιλελεύθερου φεμινισμού
*** Για έναν τρανσφεμινισμό
*** Απορρίπτοντας τον φεμινισμό που αφορά αποκλειστικά τις γυναίκες
*** Απορρίπτοντας τον φεμινισμό που αφορά αποκλειστικά τις γυναίκες
Το παρόν έγγραφο συντάχθηκε από τον Αναρχικό Συντονισμό της Βραζιλίας [Coordenação Anarquista Brasileira] (CAB), ένα συντονιστικό αναρχικών οργανώσεων που συνεργάζονται σε όλη τη Βραζιλία. Μεταφράζεται και αναδημοσιεύεται στα αγγλικά με την άδεια των αδελφών οργανώσεων που συμμετέχουν στο CAB.
Το έγγραφο λειτούργησε επίσης ως σημείο αναφοράς στις πρόσφατες συζητήσεις για το φεμινισμό στο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018