Έμμα Γκολντμαν, Γιόχαν Μοστ

Αναρχική Θεωρία

09 Ιανουαρίου 2024

Σημείωση Μεταφραστή: Ένα ιστορικό κείμενο του 1896 από την Έμμα Γκολντμαν και τον Γιόχαν Μοστ προς τους Αμερικανούς πολίτες, που εξηγούν τι επιθυμεί και αναζητά το αναδυόμενο στις ΗΠΑ Αναρχικό κίνημα. Το κείμενο πέρα της ιστορικότητάς του, παραμένει επίκαιρο, προτάσσοντας ότι μόνο ο αγώνας φέρνει την νίκη.

Για τους περισσότερους Αμερικανούς η Αναρχία είναι μια λέξη που ακούγεται κακό - ένα άλλο όνομα για την κακία, τη διαστροφή και το χάος. Οι αναρχικοί αντιμετωπίζονται ως ένα κοπάδι αχτένιστων, άπλυτων και άθλιων ρουφιάνων, αποφασισμένων να σκοτώσουν τους πλούσιους και να μοιράσουν το κεφάλαιό τους. Η αναρχία, ωστόσο, για τους οπαδούς της, σημαίνει στην πραγματικότητα μια κοινωνική θεωρία που θεωρεί την ένωση της τάξης με την απουσία κάθε κυβέρνησης ανθρώπου από άνθρωπο. Εν ολίγοις, σημαίνει τέλεια ατομική ελευθερία.

Αν η έννοια της Αναρχίας έχει μέχρι στιγμής ερμηνευθεί ως μια κατάσταση της μεγαλύτερης αταξίας, είναι επειδή οι άνθρωποι έχουν διδαχθεί ότι οι υποθέσεις τους ρυθμίζονται, ότι κυβερνώνται σοφά και ότι η εξουσία είναι μια αναγκαιότητα.

Σε περασμένους αιώνες, κάθε άτομο που ισχυριζόταν ότι η ανθρωπότητα μπορούσε να τα βγάλει πέρα χωρίς τη βοήθεια της κοσμικής και πνευματικής εξουσίας θεωρούνταν τρελός και είτε τοποθετούνταν σε φρενοκομείο είτε καιγόταν στην πυρά. ενώ σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες είναι άπιστοι που περιφρονούν την ιδέα ενός υπερφυσικού Όντος.

Οι ελεύθεροι στοχαστές του σήμερα, για παράδειγμα, εξακολουθούν να πιστεύουν στην αναγκαιότητα του κράτους, το οποίο προστατεύει την κοινωνία. Δεν επιθυμούν να μάθουν την ιστορία των βαρβαρικών θεσμών μας. Δεν καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν υπήρχε και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καταπίεση. ότι κάθε κυβέρνηση έχει διαπράξει σκοτεινές πράξεις και μεγάλα εγκλήματα κατά της κοινωνίας. Η ανάπτυξη της κυβέρνησης ήταν στην τάξη, δεσποτισμός, μοναρχία, ολιγαρχία, πλουτοκρατία. Αλλά ήταν πάντα μια τυραννία.

Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός σοφών και καλοπροαίρετων ανθρώπων που ανυπομονούν να βελτιώσουν τις παρούσες συνθήκες, αλλά δεν έχουν χειραφετηθεί επαρκώς από τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες των σκοτεινών αιώνων για να κατανοήσουν την πραγματική εσωτερικότητα του θεσμού που ονομάζεται κυβέρνηση.
«Πώς μπορούμε να τα πάμε καλά χωρίς κυβέρνηση;» ρωτούν αυτοί οι άνθρωποι. «Αν η κυβέρνησή μας είναι κακή, ας προσπαθήσουμε να έχουμε μια καλή, αλλά πρέπει να έχουμε κυβέρνηση με κάθε τρόπο!».

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καλή κυβέρνηση, επειδή η ίδια η ύπαρξή της βασίζεται στην υποταγή μιας τάξης στη δικτατορία μιας άλλης. «Αλλά οι άνθρωποι πρέπει να κυβερνώνται», παρατηρούν μερικοί. «Πρέπει να καθοδηγούνται από νόμους». Λοιπόν, αν οι άνθρωποι είναι παιδιά που πρέπει να καθοδηγούνται, ποιος τότε είναι τόσο τέλειος, τόσο σοφός, τόσο άψογος ώστε να μπορεί να κυβερνά και να καθοδηγεί τους συνανθρώπους του.

Υποστηρίζουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να κυβερνούν τον εαυτό τους ατομικά. Αν οι άνθρωποι είναι ακόμα ανώριμοι, οι κυβερνήτες είναι οι ίδιοι. Πρέπει ένας άνθρωπος, ή ένας μικρός αριθμός ανθρώπων, να οδηγήσει όλα τα τυφλά εκατομμύρια που συνθέτουν ένα έθνος;

«Αλλά πρέπει να έχουμε κάποια εξουσία, τουλάχιστον», μας είπε ένας Αμερικανός φίλος. Ασφαλώς πρέπει, και το έχουμε επίσης· Είναι η αναπόφευκτη δύναμη των φυσικών νόμων, η οποία εκδηλώνεται στον φυσικό και κοινωνικό...

Περισσότερα …