Απόσπασμα από το έργο του Πιοτρ Αρσινώφ "Ιστορία του Μαχνοβίτικου κινήματος"
Ο Αρσινώφ εδώ γράφει για τη σχέση της Μαχνοβτσίνα με τις αναρχικές ομάδες και οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν εκείνο τον καιρό στη Ρωσία. Η θεώρησή του περιλαμβάνει μεγάλες δόσεις αυτοκριτικής αλλά και κριτικής αλήθειας, πάνω σε ζητήματα όπως η οργάνωση, ο ταξικός προσανατολισμός και η αποτελεσματικότητα του αναρχικού κινήματος στις συνθήκες προετοιμασίας και πραγμάτωσης της αναρχικής επανάστασης, οι οποίες παραμένουν εξίσου επίκαιρες μέχρι σήμερα.
Οι αντιστοιχίες ανάμεσα στα λάθη των αναρχικών της Ρωσίας του 1917-1820 και του σημερινού αναρχικού κινήματος είναι τόσο προφανείς, ώστε δεν θεωρούμε αναγκαίο να τις επισημάνουμε, πέρα από τις υπογραμμίσεις μας.
Ολόκληρο το κείμενο «Η ΜΑΧΝΟΒΤΣΙΝΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ» βρίσκεται στο
http://www.anarkismo.net/newswire.php?story_id=696
Μια ακόμα πιο σημαντική πλευρά της αδράνειας και της αδιαφορίας των αναρχικών είναι η σύγχυση στην αναρχική θεωρία και το οργανωτικό χάος στις αναρχικές γραμμές.
Αν και το αναρχικό ιδανικό είναι γεμάτο δύναμη, θετικό και αυταπόδειχτο, περιέχει ωστόσο έναν αριθμό κενών, ασαφειών και παρεκκλίσεων σε πεδία που δεν έχουν καμιά σχέση με το κοινωνικό κίνημα των εργατών. Αυτό δημιουργεί μια βάση για κάθε είδους διαστρεβλωτικές ερμηνείες των στόχων του αναρχισμού και του πραχτικού του προγράμματος.
Έτσι πολλοί αναρχικοί αφιερώνουν την ενεργητικότητα τους στο ερώτημα αν τα πρόβλημα του αναρχισμού είναι η απελευθέρωση των τάξεων, της ανθρωπότητας ή της προσωπικότητας. Το ερώτημα Αυτό στερείται περιεχομένου, αλλά βασίζεται σε μερικές αδιευκρίνιστες αναρχικές θέσεις και προσφέρει ένα πλατύ πεδίο γιο καταχρήσεις της αναρχικής σκέψης και πρακτικής. Ένα ακόμα μεγαλύτερο πεδίο για καταχρήσεις έχει δημιουργηθεί απ’ την ασαφή αναρχική θεωρία της ατομικής ελευθερίας. Προφανώς οι άνθρωποι της δράσης, που διαθέτουν αποφασιστική θέληση κι αναπτυγμένο επαναστατικό ένστικτο, καταλαβαίνουν την αναρχική ιδέα της ατομικής ελευθερίας σαν μια ιδέα αναρχικών σχέσεων με όλα τα άλλα άτομα, σαν μια ιδέα του αδιάκοπου αγώνα για την αναρχική ελευθερία των μαζών.
Αλλά αυτοί που δεν ξέρουν το πάθος της επανάστασης, που κύρια ασχολούνται με τις διακηρύξεις του «Εγώ» τους, καταλαβαίνουν αυτή την ιδέα με τα δικό τους τρόπο. Όποτε έχει τεθεί σοβαρά τα ζήτημα της πρακτικής αναρχικής οργάνωσης ή το ζήτημα της οργάνωσης, αρπάζονται απ’ την αναρχική θεωρία της ατομικής ελευθερίας και χρησιμοποιώντας την σα βάση, απορρίπτουν κάθε οργάνωση κι έτσι ξεφεύγουν από κάθε ευθύνη. Καθένας απ’ αυτούς κλείνεται στο σπίτι του, κάνει το κέφι του και διακηρύσσει τον δικό του αναρχισμό. Έτσι οι ιδέες κι η δράση των αναρχικών εκμηδενίζονται σε σημείο παραλογισμού.
Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, βρίσκουμε ένα μεγάλο αριθμό πρακτικών συστημάτων που υποστηρίζονται από Ρώσους αναρχικούς. Απ’ τα 1904 ως τα 1907 είδαμε τα πρακτικά προγράμματα της Μπεζνατσάλτσι (Χωρίς Εξουσία) και της Τσερνοζναμέντσι (Μαύρη Σημαία), που κήρυσσαν τη μερική απαλλοτρίωση και την αναίτια τρομοκρατία σα μεθόδους της αναρχικής πάλης. Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι αυτά τα προγράμματα δεν ήταν τίποτα παραπάνω απ’ τις αυθαίρετες τάσεις ανθρώπων που έγιναν τυχαία αναρχικοί, κι ότι τέτοια προγράμματα ήταν δυνατόν να προταθούν μέσα στα πλαίσια του αναρχισμού μόνον εξαιτίας μιας υποανάπτυκτης αίσθησης ευθύνης απέναντι στο λαό και την επανάσταση του. Πιο πρόσφατα είδαμε ένα...
Η συζήτηση του αναρχικού επαναστάτη Ν. Μάχνο με τον Λένιν το 1918 στο Κρεμλίνο Η συζήτηση του κορυφαίου θεωρητικού και επαναστάτη των Μπολσεβίκων με τον σημαντικότερο αναρχικό Καπετάνιο της επανάστασης το 1918 στο Κρεμλίνο. Παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο για τους αναρχικούς και για τους λενινιστές όσο και για όσους μελετούν την ιστορία της Οκτωβριανής επανάστασης. Με τις ευχαριστίες μας σε όσους συντρόφους συγκέντρωσαν το υλικό, βοήθησαν στη μετάφραση και την τεχνική ολοκλήρωση της παρουσίασης στα ελληνικά. Το απόσπασμα είναι διαθέσιμο και βέβαια είναι ελεύθερος όποιος θέλει να το αναδημοσιεύσει, με τη θερμή μας παράκληση - όρο να μην αλλοιωθεί το...
Μια σύντομη περιγραφή των εργασιακών σχέσεων στην κοινωνία, μετά την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος
Η διέξοδος από την υπάρχουσα κοινωνική τάξη και η ανανέωση της ζωής πάνω σε νέες αρχές μπορεί να συντελεστεί μόνο με τη συγκέντρωση όλων των μέσων κοινωνικής ύπαρξης στα χέρια της επιτροπής μας και με την κήρυξη της χειρωνακτικής εργασίας ως υποχρεωτικής για όλους.
Η επιτροπή, αμέσως μόλις γίνει η ανατροπή των σημερινών θεσμών, θα ανακηρύξει τα πάντα κοινωνική ιδιοκτησία και θα προτείνει την ίδρυση εργατικών συνεταιρισμών (αρτέλ) και ταυτόχρονα θα εκδώσει στατιστικούς πίνακες, που θα καταρτίζονται από εμπειρογνώμονες...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018