Πολιτισμός

: Dimitri (tr.); Πολιτισμός - Τέχνη; 07 Δεκεμβρίου 2022

Ο Henry Poulaille γεννήθηκε στις 5 Δεκέμβρη στο Παρίσι και ήταν γιος ενός αναρχικού ξυλουργού. Έμεινε ορφανός στα 14 του.

Αυτοδίδακτος, παθιασμένος με τα βιβλία, σύχναζε σε ελευθεριακές κοινότητες. Το 1923 προσλήφθηκε στον εκδοτικό οίκο Grasset, του οποίου έμελλε να γίνει ο διευθυντής.

Αφιερώθηκε στην προλεταριακή λογοτεχνία, παρουσιάζοντας πολλούς συγγραφείς από τον κόσμο της εργατικής τάξης. Κυκλοφόρησε τη «Νέα Λογοτεχνική Εποχή» όπου δημοσίευσε πολλές κριτικές προσεγγίσεις για θέματα, συμπεριλαμβανομένου του «προλεταριάτου».

Προκλήθηκε μια εχθρότητα από το Κομμουνιστικό Κόμμα εναντίον του για την άρνησή του να κάνει οποιαδήποτε συνεργασία μαζί του. Το 1935 δημιούργησε τον «Le Musée du Soir», έναν προλεταριακό κύκλο, βιβλιοθήκη και χώρο συζήτησης. Το 1939, συνελήφθη και κρατήθηκε για μια στιγμή επειδή υπέγραψε το Μνημόνιο περί «Άμεσης Ειρήνης» του Γάλλου αναρχικού Louis Lecoin. Με την απελευθέρωση κυκλοφόρησε το προλεταριακό περιοδικό «Τώρα».

Είναι επίσης συγγραφέας πολλών μυθιστορημάτων, συχνά αυτοβιογραφικών. «Καθημερινό Ψωμί» (1931); «Ανάθεμα της Γης» (1935); «Το Ψωμί του Στρατιώτη» (1937); «Μόνος στα 14» (1980) κ.ά.

Ο Henry Poulaille πέθανε στις 30 Μάρτη 1980.

*Πηγή: Pierre Mattei.

...

: ...; Πολιτισμός - Τέχνη; 21 Σεπτεμβρίου 2022

Στις 21 Σεπτέμβρη 1926 γεννήθηκε στη Ρώμη ο αναρχικός Flavio Costantini, ζωγράφος, συγγραφέας, σκηνογράφος. Υπήρξε ζωγράφος του ελευθεριακού πολιτισμού.
Πέθανε στις 20 Μάη 2013 στο Rapallo της Γένοβας.

...

: Κωστής Τριανταφύλλου; Πολιτισμός - Τέχνη; 28 Ιουλίου 2022

…στον αδερφό μου Στέλιο Βασιλειάδη

Αφήνει τα όνειρά του στον πρώτο καφέ πνιγμένα.
Ποιοι κατεβαίνουνε στο δρόμο να ξεπεράσουν το αδιέξοδο;
Βάζει το ατσαλάκωτο κουστούμι του και σβήνει
χάνει την ύπαρξή του εγκλωβισμένος. Χάθηκε!
Ξέρουμε τον ήχο της σιωπής που φέρνει καταιγίδα!
Ποιοι ξεφεύγουν απ’ τον μικρόκοσμό τους;
Στραγγαλισμός κι ελαφρότητα!
Κάθε μέρα μια απ’ τα ίδια αποκεφαλισμένα!
Ήμουνα κι εγώ εκεί, λένε όλοι τώρα και γράφουνε και μιλάνε πολύ
και μας λένε κι ιστορίες!
Τρείς κι ο κούκος πάντα εδώ!

Ξέρουμε τον ήχο της ασημαντότητας, της εγωπάθειας, της αδιαφορίας αλλά και τον ήχο της έκρηξης ξέρουμε!

Στο δρόμο φοιτητές, ανένταχτοι πολίτες
και άλλοι
τρελοί και μαγεμένοι
αγανακτισμένες μάνες μ’ έναν καλό...

Περισσότερα …