Λεπτομέρειες

Golos Truda

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

27 Οκτωβρίου 2020

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη
• Ρωσία
• αναρχοσυνδικαλισμός

Η αναρχική παρουσία την περίοδο της Ρωσικής Επανάστασης (της Φεβρουαριανής και της Οκτωβριανής) έχει υποτιμηθεί πολύ από τους αστούς ιστορικούς και αποκρυφτεί επιμελώς ή διαστρεβλωθεί από τις λενινιστικές απεικονίσεις της εποχής. Ακόμη και στο κομμάτι της λογοτεχνίας, οι πληρωμένες πένες του καθεστώτος έδωσαν μια στρεβλή εικόνα για τους αναρχικούς αγωνιστές, που πάσχισαν με τις μικρές τους δυνάμεις (οι οποίες μεγάλωσαν σταδιακά) να διατηρήσουν τα αυθεντικά επαναστατικά προτάγματα στο προσκήνιο και να αναδείξουν τις μπολσεβίκικες εξουσιαστικές στρεβλώσεις.

Οι δυνάμεις των αναρχικών, πέρα από ισχνές ποσοτικά, λόγω κυρίως της τσαρικής καταστολής, αρχικά ήταν και διασπασμένες σε διάφορες μικρές ομαδοποιήσεις. Εν συνεχεία όμως και μετά την αμνηστία που δόθηκε στους αντιπάλους του παλαιού καθεστώτος, μετά την πρώτη αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, πολλοί αναρχικοί αγωνιστές βγήκαν από τις φυλακές ή επέστρεψαν από την εξορία και επάνδρωσαν τους επαναστατικούς και ριζοσπαστικούς κύκλους, αλλά και το νεαρό ακόμη προλεταριάτο.

Στην Ουκρανία ειδικά, το αναρχικό κίνημα ήταν ιδιαίτερα δυνατό. Εκεί δημιουργήθηκαν αρχικά τα σώματα των “Μαύρων Φρουρών” που οργάνωσε η Μαρία Νικιφόροβνα, έπειτα η συνομοσπονδία Ναμπάτ (Nabat = συναγερμός) στην ίδια περιοχή που έδρασε και μεγαλούργησε το κίνημα του Νέστορ Μαχνό, γνωστό και ως “Μαχνοβτσίνα”, από το 1918 μέχρι και το 1921 και την προδοσία του από τους Μπολσεβίκους.

Και στην κεντρική Ρωσία, πάντως, σχηματοποιήθηκαν διάφορες ομαδοποιήσεις αναρχοκομμουνιστών, με σημαντική παρουσία στην Κροστάνδη (από όπου προήλθε και η γνωστή αντι-μπολσεβικική εξέγερση του 1921, που κατέπνιξε στο αίμα το καθεστώς, με πρωτεργάτες τους Λένιν-Τρότσκι), την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη.

Την ίδια αυτή εποχή, στις αρχές του 1917, μια ομάδα Ρώσων αναρχικών εξόριστων στις ΗΠΑ, οι οποίοι εξέδιδαν την αναρχική εφημερίδα Γκόλος Τρούντα (Η Φωνή της Εργασίας), αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ρωσία και να εγκαταστήσουν το εγχείρημά τους στην Πετρούπολη. Η Γκόλος Τρούντα ήταν έντυπο ταξικού-εργατικού χαρακτήρα και αντηχούσε τις απόψεις της “Ένωσης Αναρχοσυνδικαλιστικής Προπαγάδας”. Τα πρώτα φύλλα της έκδοσής της συνέπεσαν με την αυγή της Οκτωβριανής Επανάστασης. Όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, οι Μπολσεβίκοι προσπάθησαν εξ αρχής να σαμποτάρουν τις απόψεις του Τύπου που δεν ήταν φίλα προσκείμενος στο νέο καθεστώς, πόσο μάλλον των αναρχικών, οι οποίοι κέρδιζαν έδαφος ανάμεσα στους εργάτες, αν και οι δυνάμεις τους ήταν σχετικά περιορισμένες, πέραν της Ουκρανίας.

Ο Ρώσος αναρχικός και μέλος της Ένωσης, Βολίν, στο τρίτομο έργο του “Η Άγνωστη Επανάσταση”, αναφέρει μεταξύ άλλων το πώς οι Μπολσεβίκοι προσπάθησαν εξ αρχής -με τεχνάσματα ή και άμεση καταστολή- να σαμποτάρουν την έκδοση και την κυκλοφορία της Γκόλος Τρούντα:

“(Η Κυβέρνηση των Μπολσεβίκων) ελέγχοντας την διανομή ηλεκτρικού ρεύματος, κάθε πρωί γύρω στις 3 προξενούσε διακοπές στη γραμμή που τροφοδοτούσε το τυπογραφείο. Οι διαμαρτυρίες δεν έφεραν κανέναν αποτέλεσμα. Το ρεύμα ξαναερχόταν κατά τις 5 ή 6 το πρωί και πολλές φορές δεν ερχόταν καθόλου. Έτσι η εφημερίδα μόλις και μετά βίας κατόρθωνε να βγει κατά τις 9 η 10 το πρωί, όταν πια οι εργάτες και οι υπάλληλοι, έχοντας πιάσει δουλειά, δεν ήταν δυνατό να την αγοράσουν. Εξ άλλου, όσοι πουλάγανε την εφημερίδα στους δρόμους δεχόντουσαν επιθέσεις, διώχνονταν με τη βία ή και συλλαμβάνονταν με γελοία προσχήματα. Στο ταχυδρομείο το 50%...

Περισσότερα …