Λεπτομέρειες

Costantino Paonessa

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

19 Οκτωβρίου 2020

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη
• Ιταλία
• Αίγυπτος

Costantino Paonessa

Τον 20ό αιώνα μεγάλο μέρος του ιταλόφωνου αναρχικού κινήματος, οι αγωνιστές και οι ομάδες του μετανάστευσαν στις πέντε ηπείρους. Από τα μέσα του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα, ο ιταλικός αναρχισμός είχε σημαντική παρουσία στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο.

Γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα, η ροή Ευρωπαίων μεταναστών, ανδρών και γυναικών εργαζομένων στις χώρες του Μαγκρέμπ και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βοήθησε στη διάδοση του διεθνισμού και του αντι-αυταρχικού σοσιαλισμού, παράλληλα με άλλες πολιτικές πεποιθήσεις. Ωστόσο, για διάφορους λόγους που εντοπίζονται σε θέματα όπως η «μη αποικιοκρατία του αναρχισμού» ή ο ανατολισμός οριενταλισμός (Orientalism) καθώς και η ηγεμονία που ασκείται από ορισμένες σχολές ιστοριογραφίας, η ιστορία τους απασχολεί τους ιστορικούς και τους ακτιβιστές και έχει περάσει στη λήθη όπως μαρτυρά η υπόθεση της Αιγύπτου, περισσοτερα για την οποία ακολουθούν πιο κάτω.

Αναρχική ζύμωση, 1860-1882

Ενώ η παρουσία ευρωπαϊκών αποικιών στο αιγυπτιακό έδαφος χρονολογείται από τον Μεσαίωνα, μόνο μετά την άνοδο στην εξουσία του Muhammad Ali, η πλημμυρίδα μεταναστών από την Ευρώπη (και από πιο μακριά) υπήρξε εντυπωσιακή. Οι ηγέτες της Αιγύπτου ξεκίνησαν μια έντονη διαδικασία για τον εκσυγχρονισμό ορισμένων θεσμών και οργανισμών στην αιγυπτιακή κοινωνία. Στην πραγματικότητα, αυτή η διαδικασία, άνοιξε τις πόρτες στη μετανάστευση Ευρωπαίων τεχνικών και ενός ευρωπαϊκού εργατικού δυναμικού. Επιπλέον, μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου παραχώρησε εύκολα φιλοξενία σε Ευρωπαίους πολιτικούς εξόριστους, οι οποίοι αλλού θα κινδύνευαν να φυλακιστούν ή να απελαθούν. Ταυτόχρονα, το σύστημα της «παραχώρησης» (το δικαίωμα των αλλοδαπών να είναι υπόλογοι στους νόμους της χώρας τους και να κρίνονται από προξενικούς δικαστές) χρησιμοποιείτο συχνά από τα κράτη της Ευρώπης για να διατηρηθούν τα άτομα κατηγοριοποιημένα ως «σοβαρά επικίνδυνα» αν και μακριά από τις πατρίδες τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, στις αρχές της δεκαετίας του 1860 είχαμε τη δημιουργία ομάδων καρμπονάρων, δημοκρατών και οπαδών του Mazzini μεταξύ του μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού και των πολιτικών εξόριστων, κυρίως στην Αλεξάνδρεια -τη βασική πόλη και λιμάνι επικοινωνιών στη Μεσόγειο- και στη συνέχεια στο Κάιρο. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, αυτές οι ομάδες ενισχύθηκαν από τον διεθνισμό με την άφιξη επιζώντων της Κομμούνας του Παρισιού και είναι περίπου αυτή τη στιγμή που ένας Ugo Icilio Parrini (πέθανε το 1906) γνωστός και ως «L'Orso» («Η Αρκούδα») είχε ήδη από το 1870 ταξινομηθεί από την αστυνομία του Καΐρου ως διεθνιστής. Το όνομά του θα συνδεθεί με τριάντα χρόνια αναρχικού επαναστατικού ακτιβισμού. Ο ίδιος ο Parrini τη δεκαετία του 1880, έγινε η κινητήρια δύναμη πίσω από την ενοποίηση των ιταλόφωνων αναρχικών ομάδων που είχαν παρουσία σε κάθε μεγάλη αιγυπτιακή πόλη και είχαν πολλά τμήματα, συμπεριλαμβανομένου και τμήματος γυναικών. Ως εκ τούτου, η Αίγυπτος προσχώρησε στον παγκόσμιο διεθνιστικό ιστό, «εμπορευόμενη» ακτιβιστές, ιδέες και εκδόσεις.

Το 1878 αρκετοί διεθνιστές που διέφυγαν από την καταστολή μετά την εξέγερση του Benevento, έφτασαν στην Αλεξάνδρεια: ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο νεαρός τότε Ερρίκο Μαλατέστα, που επανενώθηκε εκεί με τον αδελφό του, Aniello. Ο Errico Malatesta παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια για λίγο, αλλά επέστρεψε στην Αίγυπτο το 1882 όταν οι αναρχικοί προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να υποστηρίξουν την εθνικοαπελευθερωτική αναταραχή...

Περισσότερα …