Ο Roger Caron γεννήθηκε στις 23 Οκτώβρη 1914 στο 14ο διαμέρισμα του Παρισιού. Άρχισε να εργάζεται σε ηλικία 12 χρόνων ως μαθητευόμενος και μετέπειτα ως ηλεκτρικός μηχανικός.
Έγινε μέλος της Union Anarchiste (UA – Αναρχική Ένωση), μια επαναστατική αναρχική οργάνωση, στη δεκαετία του 1930. Άρχισε να γράφει στην εβδομαδιαία εφημερίδα της UA «Le Libertaire» («Ο Ελευθεριακός»), ενώ ταυτόχρονα αυτοχαρακτηρίζεται ως αναρχοκομμουνιστής του πλατφορμιστικού ρεύματος.
Το Σεπτέμβρη του 1936 ήταν υπεύθυνος για το Τμήμα Παρισιού (τοπική Ομοσπονδία) της UA και ο ταμίας της Jeunesse Anarchiste Communiste (JAC). Δραστηριοποιήθηκε αρκετά στο κίνημα αλληλεγγύης στο Ισπανικό αναρχικό κίνημα. Ως αποτέλεσμα της δράσης του, συνελήφθη μετά από ένα μοίρασμα προκηρύξεων κατά τη διάρκεια ενός φρανκικού ισπανικού μπαλέτου στο Παρίσι, στην αίθουσα συναυλιών Mutualité.
Καλέστηκε στο στρατό από όπου κατάφερε να πάρει δύο φορές αναβολή το 1935. Αλλά καλέστηκε ξανά με την έκρηξη του πολέμου όταν οι αρχές περικύκλωσαν τα γραφεία της «Le Libertaire». Προσπάθησε να απαλλαχθεί λόγω προβλημάτων υγείας (κάτι που κατάφερε τελικά το 1946). Την εποχή αυτή, αρκετοί αναρχικοί πετούσαν τα χαρτιά στρατολογίας και περνούσαν στην παρανομία ή εγκατέλειπαν τη Γαλλία. Ο Roger έδωσε τα χαρτιά αυτά σ’ έναν άλλο αναρχικό, τον André Barzangette, ο οποίος τον Οκτώβρη του 1939 τα χρησιμοποίησε για να περάσει στα σύνορα με την Ισπανία για να πάρει κάποιο πλοίο για το Μεξικό με 4 άλλους αναρχικούς. Αλλά ο Barzangette συνελήφθη, απελάθηκε και κλείστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Miranda το 1940.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Roger Caron αρνήθηκε να πάρει το μέρος κάποιου από τους εμπολέμους και διέρρηξε τους δεσμούς του με κάθε αναρχικό που αναμείχθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον πόλεμο. Πάντως, διατήρησε επαφές με άλλους αγωνιστές, όπως τον Henri Bouyé, πρώην ταμία της Federation Anarchiste de Langue Francaise (FAF – Γαλλόφωνη Αναρχική Ομοσπονδία), με τον οποίο το Γενάρη του 1944 κατάρτισαν ένα σχέδιο ενοποίησης πρώην μελών της FAF και της UA, κάτι που οδήγησε στην αναδιοργάνωση και επανεμφάνιση του μεταπολεμικού αναρχικού κινήματος στη χώρα.
Σχετικά λίγα μέλη της προπολεμικής UA υποστήριξαν την ενοποίηση αυτή και συγκεκριμένα κανείς από εκείνους που υπήρξαν πολύ κοντά στον Caron, μερικοί επειδή είχαν αποθαρρυνθεί από τις εμπειρίες τους στον πόλεμο και δεν ήθελαν να επαναδραστηριοποιηθούν και άλλοι επειδή είχαν γίνει πασιφιστές.
Ο Roger Caron συνεργάστηκε στενά με διάφορους αναρχικούς, ανάμεσα στους οποίους οι Renée Lamberet, Henri Bouyé, André Senez, Vogue, Emile Babouot, Jean-Louis Lefevre και Giliane Berneri, στην έκδοση της μπροσούρας «Les libertaires et le problème social» («Οι ελευθεριακοί και το κοινωνικό ζήτημα») που κυκλοφόρησε το Μάρτη του 1945. Με την απελευθέρωση του Παρισιού τον Αύγουστο του 1944, πήγε στην αστυνομία για να ζητήσει άδεια να επανεκδώσει την «Le Libertaire» υπό νέα συντακτική ομάδα Η αστυνομία αρνήθηκε, αλλά η εφημερίδα επανεκδόθηκε παράνομα μέχρι το Μάρτη του 1946.
Στο Ιδρυτικό Συνέδριο της FAF το 1945, ήταν από τους 22 αγωνιστές που εκλέχτηκαν στην εκτελεστική επιτροπή...
Free Voice 6/01/2011
Μια συνέντευξη που πήρε το site www.alasbarricadas.org από το Ελευθεριακό Κουβανικό Κίνημα (MLC), μια οργάνωση αποτελούμενη από εξόριστους Κουβανούς αναρχικούς σε διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτήν την περίοδο της προφανούς πολιτικής αλλαγής, ή μετάβασης όπως την χαρακτηρίζουν τα ευρωπαϊκά και βορειοαμερικανικά μαζικά μέσα ‘ενημέρωσης’, είναι ενδιαφέρον να μάθουμε τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο νησί από πρώτο χέρι. Η απόσυρση του Φιντέλ Κάστρο αφήνει ανοιχτές διάφορες υποθέσεις για το μέλλον του κομμουνιστικού καθεστώτος, εξαιτίας των πρώτων μέτρων που προωθεί ο νέος αρχηγός, Ραούλ Κάστρο.
-Γεια σας σύντροφοι. Ας ξεκινήσουμε την συνέντευξή μας με κάποιες ιστορικές παραπομπές...
Κατά την περίοδο πριν την Κινεζική Επανάσταση, Κινέζοι αναρχικοί ήσαν επίσης δραστηριοποιημένοι και στις ΗΠΑ και, συγκεκριμένα, μέσα από τον Σύνδεσμο «Ισότητα» («Equality» Society). Στο μικρό αυτό κείμενο παρατίθεται πλήρης περιγραφή, λαμβάνοντας υπόψη δύο κείμενα του εν λόγω Συνδέσμου την εποχή αυτή.
Την περίοδο αυτή, οι Κινέζοι αναρχικοί στις ΗΠΑ ήσαν ελάχιστοι (όχι περισσότεροι από 100), αλλά ήσαν ιδιαίτερα ενεργοί στους κοινωνικούς αγώνες. Μερικοί ήσαν εργάτες, εργάζονταν σε εστιατόρια και καταστήματα ρούχων, ενώ μερικοί άλλοι ήσαν φοιτητές.
Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε αρκετά στοιχεία για τους αναρχικούς αυτούς, αφού πολύ ελάχιστα έχουν γραφτεί γι’ αυτούς, τουλάχιστον στα αγγλικά.
Τα δύο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018