Julia Doherty - Workers Solidarity 93
Το κείμενο αυτό είναι βασικά ομιλία της συντρόφισσας στον τόπο όπου ζει. Αρχικά δημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Η σπουδαιότητα της Ισπανίας».
Μια κοινωνική επανάσταση που ξέσπασε εβδομήντα χρόνια πριν και που την θυμούνται σήμερα οι ελευθεριακοί σοσιαλιστές ως ένα παράδειγμα του πώς μπορούν να μπουν σε εφαρμογή οι ιδέες μας. Η Ισπανική Επανάσταση ήρθε πολύ κοντά στην πραγματοποίηση των πιθανοτήτων για μια ελεύθερη α-κρατική κοινωνία σε πολύ πιο μεγάλη κλίμακα απ’ ό,τι κάθε άλλη επανάσταση στη ιστορία.
Ήταν μια αρκετά επιτυχημένη προσπάθεια των εργατών να ανοικοδομήσουν την κοινωνία σε νέες επαναστατικές βάσεις. Η μοναδική άλλη επανάσταση που είναι ευρύτατα γνωστή είναι η Ρωσική, η οποία τερματίστηκε με λουτρό αίματος σε βάρος των αθώων εργατών όταν οι Μπολσεβίκοι, με ηγέτη τον Λένιν, εγκαθίδρυσαν ένα μονοκομματικό κράτος σε βάρος των εκλεγμένων εργατικών συμβουλίων (σοβιέτ).
Η σπουδαιότητα της Ισπανικής Επανάστασης για τους αναρχικούς και τους σοσιαλιστές σήμερα είναι ότι αποτέλεσε ένα παράδειγμα εργατικής αυτο-διεύθυνσης και κολλεκτιβοποίησης που σε μεγάλο βαθμό ήταν επιτυχές. Αρκετά εργοστάσια, στην επαρχία και στις πόλεις, αναλήφθηκαν από τους εργάτες και λειτούργησαν χωρίς καμιά ανάγκη ύπαρξης οποιουδήποτε ιεραρχικού συστήματος. Με την εργατική αυτο-διεύθυνση αυτή μπήκε σε εφαρμογή το ιδανικό «από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Σε μερικές κολλεκτίβες σε μικρά χωριά καταργήθηκε το χρήμα και τα πάντα ήσαν υπό κοινή ιδιοκτησία από το λαό.
Σήμερα στην καθημερινή μας ζωή και την εργασία μας απολαμβάνουμε λίγη ή και καθόλου ελευθερία και πρέπει να εργαστούμε για να υποστηρίξουμε τους εαυτούς και τις οικογένειές μας σε ένα σύστημα στο οποίο στηρίζουμε συνεχώς μια τάξη παρασιτικών εργοδοτών. Και ακόμα, εάν ήταν να κάνουμε κάτι πέρα από αφεντικά, διευθυντές, μεσολαβητές και όλους εκείνους που δεν κάνουν καμιά χρήσιμη εργασία αλλά χοντραίνουν περισσότερο από τον ιδρώτα μας, μπορούμε να εργαζόμαστε μόνο τις μισές από τις ώρες που δουλεύουμε τώρα και πάλι θα μπορέσουμε να υποστηρίζουμε τους εαυτούς και τις οικογένειές μας.
Επιβάλλεται να βγάλουμε από το μυαλό μας ότι πρέπει να έχουμε ανάγκη από αφεντικά, ότι χρειαζόμαστε κάποιον να μας επιβλέπει αν κάνουμε την πιο πολύ δουλειά και μετά να μας περικόπτει το μισθό. Όλοι αυτοί μας λένε ότι τους χρειαζόμαστε, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να μας εξηγήσουν το γιατί.
Με την Ισπανική Επανάσταση και την ιδέα ότι δεν υπάρχει ανάγκη για αφεντικά, έρχεται στο μυαλό μας και το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό των κατειλημμένων εργοστασίων στην Αργεντινή. Ως αποτέλεσμα της τραγικής κατάρρευσης της οικονομίας της χώρας αυτής στις αρχές του 21ου αιώνα και με τη ζωή τους να απειλείται από τα αφεντικά, κλείνοντας τα εργοστάσια οι εργάτες αποφάσισαν ότι όλα αυτά τα ανέχονταν ώς εδώ. Έτσι, άνοιξαν ξανά τα εργοστάσια και άρχισαν να παράγουν εκ νέου, αλλά αυτή τη φορά χωρίς κανένα αφεντικό.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες τέτοιων επιτυχιών στην Αργεντινή, όπως το εργοστάσιο κεραμικών Zanon, όπου όλοι οι εργάτες είναι ίσοι και μετά από νομικές διαμάχες για να κρατήσουν την παραγωγή τους επιτράπηκε να κρατήσουν το ελεγχόμενο από αυτούς εργοστάσιο. Εάν δεν μπορούμε να εργαστούμε χωρίς αφεντικά τότε πώς μπορούμε...
Σύντομη βιογραφία από τον Ramon Liarte και εισαγωγή από την Kate Sharpley Library. Μετάφραση από τον Paul Sharkey. Η μπροσούρα είναι 36σέλιδη και το εξώφυλλο είναι του Josh MacPhee
Ο Elias Manzanera βοήθησε στη συγκρότηση των αναρχικών πολιτοφυλακών της Βαλένθια, γνωστές με το όνομα Σιδερένια Φάλαγγα, με κύριο αντικείμενο την κοινωνική επανάσταση εναντίον της στρατιωτικής και φασιστικής εξέγερσης τον Ιούλη του 1936 με την οποία άρχισε ο ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος. Η Σιδερένια Φάλαγγα ήταν η περισσότερο αδιάλλακτη και περισσότερο επίφοβη από τις αναρχικές πολιτοφυλακές. Ο Manzanera υπηρέτησε στην Πολεμική της Επιτροπή και στην μπροσούρα αυτή ενθυμείτε και τα...
Το πλήρες όνομά του ήταν Αngel Pestana Nunez (και μερικές φορές το συναντάμε ως Αngel Pestanya στην καταλάνικη γλώσσα).
Γεννήθηκε στις 15 Φλεβάρη 1886, στην Ponferrada της Leon Καταλωνίας.
Προερχόμενος από αρκετά φτωχή οικογένεια, αναγκάστηκε να εργασθεί από πολύ μικρός για να κερδίζει τα προς το ζην και εκπαιδεύτηκε ως ωρολογοποιός.
Φυλακίστηκε για 15 χρόνια στο Sestao για τη συμμετοχή του σε μια πολιτική διαδήλωση. Μετά από ταξίδια στη Βόρεια Αφρική και τη Γαλλία, ο Pestana επέστρεψε στην Καταλωνία και δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο αναρχικό κίνημα. Έγινε μέλος της CNT και...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018