Ως ιδρυτικό μέλος της Anarchist Communist Federation of North America (ACF - Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Βόρειας Αμερικής) θυμάμαι τον Steve Ellams πολύ καλά. Συνεργάστηκα μαζί του και στην ACF και μετά τη διάλυσή της. Λυπάμαι από την απώλειά του. Ήταν κόσμια φυσιογνωμία και ευθύς χαρακτήρας.
Για εκείνους οι οποίοι ίσως δεν ξέρουν για την ACF, ήταν η πρώτη μεταπολεμική καναδική και βορειο-αμερικανική αναρχική κομμουνιστική ομοσπονδία με μια πολύ ισχυρή αναρχοσυνδικαλιστική προδιάθεση. Η ACF ήταν υπέρ της οργάνωσης και προσανατολισμένη στην ταξική πάλη. Εάν τα λεγόμενά μου αυτά είναι σωστά, η ACF ήταν πιθανώς η πρώτη ομοσπονδία της αμερικανικής ηπείρου που δεν οργανώθηκε με βάση «γλωσσικές ομάδες», όπως έλεγαν τότε τις ομάδες μεταναστών. Αποτελείτο δηλαδή από εργαζομένους από μια υπερπόντια χώρα που διεύθυναν την όλη τους εργασία στη μητρική τους γλώσσα.
Σήμερα ο όρος αναρχοκομμουνισμός προσδιορίζεται περισσότερο με τον «πλατφορμισμό» («platformism»), τον «ειδικό αναρχισμό» («especifico anarquismo» - κυρίως στις λατινοαμερικανικές χώρες) ή άλλες παρόμοιες ιδέες. Η ACF δεν ήταν πλατφορμιστική οργάνωση. Θα έλεγα ότι προσδιοριζόταν περισσότερο με τις κομμουνιστικές αναρχικές ιδέες του Κροπότκιν και τις συνδικαλιστικές ιδέες της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (IWA). Μετά από χρόνια κυριαρχίας της τάσης «κάνε το δικό σου» («do your own thing») μέσα στο βορειοαμερικανικό αναρχικό κίνημα, η ACF ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, φέροντας μαζί αναρχικούς που υποστήριζαν την οργάνωση και την ταξική πάλη. Μπήκαμε σε νέα και άγνωστα ύδατα όταν αρχίσαμε αυτήν την ηπειρωτική ομοσπονδία.
Αν και αυτό το σύντομο σημείωμα δεν είναι για την ACF, είναι δύσκολο για μένα να χωρίσω δύο αναπόσπαστα μέρη μεταξύ τους. Και ήταν σε αυτή την σφαίρα δράσης στην οποία γνώρισα τον Steve και συνεργάστηκα μαζί του. Μπορώ σίγουρα να πω ότι ο Steve συμμετείχε πάντα σε κάθε αγώνα Ήταν πάντα ενεργητικός. Εργαζόταν σκληρά και έδωσε το είναι του για να βοηθήσει στην κυκλοφορία μιας ποιοτικής (αναρχικής) εφημερίδας. Θα μπορούσε να μιλάει ατέλειωτα, αλλά είχε και αίσθηση του χιούμορ και αυτό ήταν ένα από τα προσφιλή γνωρίσματά του. Δεν εκπλήσσομαι που ο Steve συνέχισε να εξασκεί την αγάπη του για το γράψιμο. Αν και δεν συμφωνούσα πάντα με τις απόψεις ή με το ύφος του, πιστεύω ότι ήξερε πώς να εκφραστεί. Λυπάμαι για το ότι χάσαμε την επαφή μας κατά τη διάρκεια των χρόνων που πέρασαν, αλλά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Παρά την απώλεια αυτή, ήμουν ευτυχής για το ότι ο Steve ανέμιζε τη μαύρη σημαία της αναρχίας μέχρι το τέλος.
Mitch Miller
Workers Solidarity Alliance (WSA - Συμμαχία Εργατικής Αλληλεγγύης. Αμερικανική αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση, πρώην αμερικάνικο τμήμα της αναρχοσυνδικαλιστικής διεθνούς – IWA)
Stephen Ellams: αναρχικός, συγγραφέας, φιλόσοφος 1950-2005
Με μεγάλη θλίψη μάθαμε τον πρόσφατο θάνατο ενός ενεργού αναρχικού, συγγραφέα και φιλοσόφου, του Stephen (Steve) Ellams. Πέθανε ξαφνικά από καρδιακό επεισόδιο, στο Τορόντο, σε ηλικία 54 χρόνων, στις 15 Ιανουαρίου 2005.
Γεννημένος στο Λίβερπουλ της Αγγλίας. Η οικογένειά του μετανάστευσε στο Τορόντο όταν ήταν έφηβος. Η αγάπη του για το διάβασμα τον οδήγησε στην ανακάλυψη της αναρχικής σκέψης. Αυτοπροσδιορίστηκε ως αναρχοκομμουνιστής και ήταν ένας από τους ιδρυτές και συντάκτες του περιοδικού «The
Ό,τι ακολουθεί είναι μια ελαφρώς αναθεωρημένη έκδοση του Έκτου Κεφαλαίου του βιβλίο του ιστορικού Paul Avrich «Anarchist Portraits» («Πορτραίτα Αναρχικών») εκδ. Princeton University Press, 1988.
«Η φρουρά είναι κουρασμένη». Μ’ αυτές τις λέξεις ένας νεαρός Ρώσος αναρχικός, ο Anatoli Zhelezniakov, πέρασε στην ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης και του ρωσικού επαναστατικού κινήματος, διαλύοντας την Συνταγματική Συνέλευση στις 5 Γενάρη 1918, αφού προηγουμένως, ο ίδιος, σε συνεργασία με μπολσεβίκους και άλλους επαναστάτες, νίκησε την προσωρινή κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 1917.
Όταν το τσαρικό καθεστώς κατέρρευσε τον Φλεβάρη του 1917, ο Zhelezniakov, οπαδός των ιδεών των Kropotkin και Bakunin
Ήδη από το 1870 υπήρχαν αγωνιστές που φώναζαν ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο στο Περού, αλλά δεν ήταν πριν το 1904 που εμφανίστηκαν οι πρώτες οργανωμένες αναρχικές ομάδες. Το χρόνο αυτό συγκροτήθηκε η συνδικαλιστική Ένωση Panaderos (Ένωση Αρτοποιών) με σαφή αναρχική επιρροή και κάλεσε στην πρώτη απεργία στο πάντα μαχητικό λιμάνι El Callao.
Το 1906 κυκλοφόρησε στη Λίμα η εφημερίδα «Humanidad» («Ανθρωπότητα») και το 1910 το Francisco Ferrer Racionalist Center (Ρασιοναλιστικό Κέντρο «Φραντίσκο Φερρέρ») κυκλοφόρησε το έντυπο «Paginas Libres» («Ελεύθερες Σελίδες»). Τρία χρόνια αργότερα ξέσπασε μια γενική απεργία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για την οκτάωρη ημέρα εργασίας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018