Coordenação Anarquista Brasileira (CAB)
Ο Coordenação Anarquista Brasileira (CAB – Βραζιλιάνικος Αναρχικός Συντονισμός) κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού του “Socialismo Libertário” (“Ελευθεριακός σοσιαλισμός”). Παρακάτω παρατίθενται τα περιεχόμενα, μαζί με το Εκδοτικό Σημείωμα της σύνταξης του περιοδικού.
“Socialismo Libertário” Νο 1
• Εκδοτικό Σημείωμα της σύνταξης
• Η αντίληψή μας για τη Λαϊκή Εξουσία
• Οι οργανώσεις-μέλη
• Διακήρυξη Αρχών του CAB
Εκδοτικό Σημείωμα της σύνταξης
Για 150 χρόνια, οι άνδρες και οι γυναίκες του κόσμου έχουν φιλοδοξήσει να επιτύχουν την ένωση και το διεθνή συντονισμό του εργατικού κινήματος, προκειμένου -μέσω του φεντεραλισμού και της ελεύθερης ένωσης- να συγκεντρώσουν τη δύναμη που χρειάζονται για να χτυπήσουν και να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, οι αναρχικοί ήταν παρόντες και αποτέλεσαν σημαντικό μέρος αυτής της μαχητικής προσπάθειας.
Ήμασταν παρόντες στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας του 1871, στις κοινοτικές εμπειρίες των εξεγέρσεων στη Μακεδονία το 1903, στους αγώνες και τα όνειρα που δημιουργήθηκαν από τη Μεξικανική Επανάσταση του 1911, στις σφοδρές μάχες κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης του 1917. Ονειρευτήκαμε και, στη συνέχεια, πραγματοποιήσαμε τα ελευθεριακά μας όνειρα κατά την Επανάσταση στη Μαντζουρία (1929-1931), την Ισπανική Επανάσταση (1936-1939) και την Κουβανική Επανάσταση του 1959. Αργότερα, ήμασταν παρόντες στα πανεπιστήμια και τα εργοστάσια κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Μάη του '68 και στους αγώνες ενάντια στις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής. Ήμασταν μέρος της Πρώτης Διεθνούς (1864-1877), της Δεύτερης Διεθνούς (1889-1916) και της αναρχοσυνδικαλιστικής Διεθνούς του 1922. Ήμασταν η κινητήρια δύναμη των συνδικάτων με την επαναστατική έμπνευση και τις αναρχικές οργανώσεις στην Αμερική, την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και την Ωκεανία. Έχουμε πάντοτε διατηρήσει, από την εμφάνιση του αναρχισμού, την παρουσία μας στους κοινωνικούς αγώνες και στις πέντε ηπείρους.
Στη χώρα μας, από την εποχή της Πρώτης Δημοκρατίας [1889-1930] συμμετείχαμε στους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης στις γειτονιές μας, τους δρόμους και τα εργοστάσια, με την ουτοπία της ριζικής μεταμόρφωσης πάντα να διαπερνάει τις δραστηριότητές μας. Πριν από 100 χρόνια στην Πολιτεία του Σάο Πάολο, μαχητικοί εργάτες αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος στην υπάρχουσα ελιτίστικη μορφή εκπαίδευσης, η οποία περιοριζόταν στην υπηρεσία της κυρίαρχης σχολής σκέψης, με την ένωση σκέψης και δράσης, σπέρνοντας τους σπόρους του σύγχρονου σχολείου. Πέντε χρόνια αργότερα, το εργατικό κίνημα κατέβηκε σε γενική απεργία σε αρκετές Πολιτείες, όπως το Σάο Πάολο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Rio Grande do Sul. Αυτές οι κινητοποιήσεις -που έγιναν το 1917, 95 χρόνια πριν- σημαδεύτηκαν επίσης από την παρουσία των αναρχικών μαχητών, οι οποίοι βοήθησαν να δημιουργηθεί αυτό που λέμε σήμερα συνδικαλιστικός αγώνας. Οι αναρχικοί δημιούργησαν, επίσης, ειδικούς χώρους για τη συζήτηση διαφόρων θεμάτων, για να συνάψουν συμφωνίες, να αναλύσουν την τρέχουσα κατάσταση στην οποία ζούσαν, να παράγουν δημόσιες ανακοινώσεις και να σχεδιάσουν τις ενέργειές τους. Αυτή ήταν η περίπτωση των αναρχικών ομάδων που διαμορφώθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, όπως η Aliança Anarquista do Rio de Janeiro (Αναρχική Συμμαχία Ρίο ντε Τζανέιρο) το 1918 -που ήταν βραχύβια, και επλήγη περισσότερο από την καταστολή- και το ελευθεριακό Partido Comunista (Κομμουνιστικό Κόμμα) το 1919. Αυτή η επαναλαμβανόμενη δύναμη οργάνωσης δεν σβήστηκε από το χρόνο. Στο πλαίσιο του περαιτέρω εκδημοκρατισμού (μετά το «Estado Novo» της εποχής Vargas, 1930-1945) και μετά από χρόνια δικτατορίας, οι αναρχικοί της Βραζιλίας προσπάθησαν να αναδιοργανωθούν στην πανεθνικής κλίμακας Federação Anarquista (Αναρχική Ομοσπονδία), παρά τις δυσκολίες. Αυτή την περίοδο (1946-1959) αναπτύχθηκε δραστηριότητα από την União de Anarquista de São Paulo (Αναρχική Ένωση Σάο Πάολο), την União Anarquista do Rio de Janeiro (Αναρχική Ένωση Ρίο ντε Τζανέιρο), την Ácratas αναρχική ομάδα από Rio Grande do Sul και άτομα σε άλλες Πολιτείες της χώρας.
Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, ένα Αμερικανικό Αναρχικό Συνέδριο συγκλήθηκε πριν 55 χρόνια στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, με εκπροσώπους από τη Βραζιλία, την Αργεντινή, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Παραγουάη, το Μεξικό και τη χώρα υποδοχής, συνέδριο το οποίο χρησίμευσε ως η στιγμή και το βήμα να αρθρωθεί και να ενισχυθεί ο αναρχισμός.
Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες αποδεικνύουν τη βούληση των αναρχικών του παρελθόντος να οργανωθούν έτσι ώστε να είναι σε θέση να δράσουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στον τομέα της ταξικής πάλης: εάν υπάρχει ένας αγώνας, υπάρχει αντίσταση, αν υπάρχει κυριαρχία, δεν υπάρχει οργάνωση και η επιθυμία για κοινωνικό μετασχηματισμό.
Σήμερα, σε αυτό το κομμάτι γης της Λατινικής Αμερικής που ονομάζεται Βραζιλία, με την ευκαιρία της 10ης επετείου ίδρυσης του Fórum do Anarquismo Organizado (FAO - Φόρουμ Οργανωμένου Αναρχισμού), εμείς οι αναρχικές οργανώσεις που αποτελούμε μέρη του FAO επιδιώκουμε ταπεινά να δώσουμε συνέχεια στις φιλοδοξίες, τα όνειρα και τους αγώνες των χιλιάδων γυναικών και ανδρών που έχουν ζήσει πριν από μας, συμβάλλοντας με τους κόκκους της άμμου τους στην οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, μιας σοσιαλιστικής και ελευθεριακής κοινωνίας. Ήταν ένα ταξίδι 10 χρόνων που, καθότι μετριοπαθές, πιστεύουμε ότι είχε κάποια αποτελέσματα, παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που μια τέτοια πρόθεση συνεπάγεται. Επιδιώξαμε να οικοδομήσουμε μια πανεθνική οργάνωση, από τα κάτω, που χτίστηκε από τη βάση, σταθερή και ώριμη, σε αυτή την τεράστια και ποικίλη χώρα, χωρίς ποτέ να χάσουμε το βλέμμα από τον ορίζοντα – το στόχο μας που είναι η κοινωνική επανάσταση.
Στη Βραζιλία, στερούμενοι την επαφή με τους "παλαιούς" μαχητές μας, μέρος της γενιάς μας, χρειάστηκε να στηριχθούμε σε μεγάλο βαθμό στις δικές τους επιτυχίες. Είμαστε ο καρπός χρόνων συζήτησης και δραστηριότητας που στόχευε στην αναδιοργάνωση του βραζιλιάνικου αναρχισμού, έτσι ώστε να μπορέσει να επικεντρωθεί στους αγώνες της εποχής μας. Είμαστε το αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών εκείνων που επιδίωξαν ιδιαίτερες μορφές του συνεταιρίζεσθαι και ταξικής οργάνωσης, με τα πειράματα και τις εμπειρίες στην αντικουλτούρα, με όλες τις αντιφάσεις και τα όριά της. Ανάλογα με την περιοχή, είμαστε το αποτέλεσμα της άμεσης επαφής με τις παλαιότερες γενιές του αναρχισμού, τις προσπάθειες των οποίων δεν μπορούμε ποτέ να ξεχάσουμε. Είμαστε, ουσιαστικά, μια γενιά νέων ανθρώπων που ξεκίνησαν τις μαχητικές δραστηριότητές τους κατά την περίοδο μεταξύ 1980 και 1990 και τα οποία στη συνέχεια ανέλαβαν το καθήκον να ανανεώσουν τον αναρχισμό, με στόχο να καταστεί ένα μέσο αγώνα, αρχίζοντας με ειδικές αναρχικές οργανώσεις που λειτουργούν εντός των οργανώσεων ευρύτερης βάσης, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της αυτο-οργάνωσης και της χειραφέτησης των καταπιεσμένων τάξεων.
Η επαφή που έγινε αρχικά το 1994 με την Federación Anarquista Uruguaya (FAU – Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης) και, κατά συνέπεια, με όλη την ιστορία της (η FAU υπήρχε συνεχώς από το 1956, σταματώντας μόνο όταν οι περισσότεροι από τους αγωνιστές του συνελήφθησαν, σκοτώθηκαν, απήχθησαν ή εξαφανίστηκαν) ήταν θεμελιώδης σ’ αυτή τη διαδικασία. Οι πολιτικές σχέσεις με την FAU ήταν καθοριστικές στις επιλογές που κάναμε σε σχέση με το μοντέλο της ειδικής αναρχικής οργάνωσης που έχουμε υιοθετήσει σήμερα.
Χάρη σε αυτές τις σχέσεις, ιδρύθηκε τον Νοέμβρη του 1995 η Federação Anarquista Gaucha (FAG) από το Rio Grande do Sul, και από τότε ο κοινός στόχος έχει ενισχυθεί από τη μεταγενέστερη ίδρυση άλλων οργανώσεων. Το έργο της οικοδόμησης μιας αναρχικής οργάνωσης σε εθνικό επίπεδο στη Βραζιλία, με βάση το οργανωτικό μοντέλο της FAU, οδηγήθηκε από μια διαδικασία που έγινε γνωστή ως Βραζιλιάνικη Αναρχική Οικοδόμηση. Η πρώτη απόπειρα ήταν η ίδρυση το 1997 του Socialista Libertaria Organização (OSL - Ελευθεριακή Σοσιαλιστική Οργάνωση) με τμήματα στο Rio Grande do Sul, το Σάο Πάολο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Pará, το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν μια πολύ βιαστική πρωτοβουλία.
Το 2002, η νέα προσπάθεια, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε προηγούμενες εμπειρίες, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα φόρουμ, το FAO. Ήταν ένα πρώτο βήμα, το οποίο είχε ως στόχο να επιτρέψει την απαραίτητη συσσώρευση συζητήσεων, συμφωνιών, καθώς και πρακτικής εμπειρίας για την ίδρυση μιας αναρχικής οργάνωσης σε εθνικό επίπεδο. Είχαμε μάθει το μάθημα της δεκαετίας του 1990: δεν θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να "χτίσουμε ένα σπίτι χωρίς στέγη".
Από την ίδρυση του FAO, κάποιες οργανώσεις έχουν παύσει να υφίστανται, αλλά άλλες έχουν ωριμάσει και έχουν συμβάλει καθοριστικά στη συλλογική αυτή προσπάθεια: η Coletivo Anarquista Zumbi dos Palmares (CAZP) από το Αλαγκόας, η οποία γιόρτασε την 10η επέτειο της ίδρυσής της τον περασμένο Απρίλη, η Federação Anarquista του Ρίο ντε Τζανέιρο (FARJ) η οποία είναι ήδη εννέα ετών, και η Organização Anarquista Socialismo Libertário (OASL) από το Σάο Πάολο που μετρά τρία χρόνια δραστηριότητας. Άλλες οργανώσεις προστίθενται σταδιακά στη διαδικασία και τη διατήρηση της εγγύτητας με τον FAO, δημιουργώντας στενότερους δεσμούς οργανωτικά: η Coletivo Anarquista Bandeira Negra από τη Σάντα Καταρίνα, η Coletivo Anarquista Luta de Classe από το Παρανά, η Coletivo Mineiro Popular Anarquista από το Minas Gerais, η Organização Resistencia Libertaria από το Ceará, η Coletivo Anarquista Núcleo Negro από το Περναμπούκο, η Coletivo Libertário Delmirense από το Αλαγκόας, και άλλες πρωτοβουλίες που βρίσκονται στη διαδικασία συγκρότησης ή ανάπτυξης.
Η 10η επέτειος του FAO είναι ιδιαίτερη για εμάς, γιατί για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα έχουμε συζητήσει και σημειώσει την ανάγκη να κάνουμε άλλο ένα βήμα προς τα εμπρός σε πανεθνική κλίμακα. Σκοπεύουμε να το κάνουμε αυτό, ωστόσο, χωρίς τα πόδια μας να αφήσουν το έδαφος, και με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να παρέχουμε πιο ισχυρούς οργανωτικούς δεσμούς μεταξύ των οργανώσεων με βαθύτερες δεσμεύσεις και ευθύνες. Για το σκοπό αυτό, έχουμε αποφασίσει να μετασχηματιστούμε από ένα φόρουμ σε ένα συντονιστικό: ως αποτέλεσμα της αύξησης των οργανωτικών δεσμών που δημιουργήθηκαν τα τελευταία αυτά χρόνια, ο FAO, θα γίνει τώρα η Coordenação Anarquista Brasileira (CAB – Βραζιλιάνικος Αναρχικός Συντονισμός). Θα χρειαστούν έτσι μεγαλύτερες προσπάθειες, ενώ η ευθύνη που αναλαμβάνουμε γι’ αυτό το βήμα είναι επίσης μεγάλη. Ωστόσο, οι φιλοδοξίες, τα όνειρα και οι επιθυμίες μας για να οικοδομήσουμε μια άλλη κοινωνία, όπου οι καταπιεζόμενες τάξεις θα είναι κύριοι της τύχης τους, είναι τέτοιες που δεν μας πτοούν.
Γι 'αυτό, σε αυτή τη 10η επέτειο του FAO, την ημερομηνία του ιδρυτικού συνεδρίου του CAB, επαναβεβαιώνουμε τη μαχητική δέσμευσή μας για την οικοδόμηση μιας ισχυρής λαϊκής βάσης, που να ανατρέψει το σύστημα της καπιταλιστικής κυριαρχίας μέσω του άμεσου αγώνα, από τη βάση, για την ομοσπονδιακή δόμηση της αυτο-οργάνωσής μας, για αυτοδιαχειριζόμενες και αμεσοδημοκρατικές οργανώσεις. Υποστηριζόμενοι από τις ιστορικές εμπειρίες των ανθρώπων που υπήρξαν πριν από μας, γιορτάζουμε την ίδρυση του CAB ως ένα σημαντικό βήμα προς την παρουσία του αναρχισμού στους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα.
Σε αυτό το πρώτο τεύχος του « Socialismo Libertário", θα παρουσιάσει ένα κείμενο με τις ιδέες μας για την λαϊκή εξουσία, ένα θέμα που θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο. Σε επόμενα τεύχη ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να εξετάσουμε άλλα θεωρητικά, στρατηγικά και βραχυπρόθεσμα ζητήματα, προκειμένου να τονωθεί η διαδικασία αυτή σε εθνικό επίπεδο.
Στη μνήμη των χιλιάδων αναρχικών αγωνιστών που έγραψαν ιστορία!
Στη μνήμη των καταπιεσμένων του χθες, του σήμερα και του πάντα!
Ζήτω η κοινωνική επανάσταση! Ζήτω η αναρχία!
Προς μια πανεθνική οργάνωση!
Coordenação Anarquista Brasileira (CAB)
Ιούνης 2012
http://www.vermelhoenegro.net
*Αγγλική μετάφραση Γραφείο Διεθνών Σχέσεων της ιταλικής FdCA. Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 11 Ιούνη 2012.
