Σύντομη βιογραφία του Efim Yarchuk ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο επαναστατικό κίνημα στην πόλη της Κροστάνδης.
Ο Efim Yarchuk, ή αλλιώς Khaim Zakharev και Efim Zakharovich, συναντάται επίσης και ως Yarchook, Yartchuk, Iarchuk κ.λπ.
«Ήταν άνθρωπος που είχε εξαιρετική επιρροή μεταξύ των ναυτικών και των εργαζομένων και ο ιδεαλισμός και η αφοσίωση του οποίου είναι θέματα ιστορικής καταγραφής» - Emma Goldman «Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία».
Ο Efim Yarchuk γεννήθηκε στην εβραϊκή κοινότητα Berezna στην Ουκρανία το 1882 (κατά μερικές εκδοχές το1886). Ήταν ράφτης στο επάγγελμα. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της ομάδας «Chernoe Znamia» στο Bialystok πριν από το 1905. Η αναρχική αυτή ομάδα έκανε μαζική προπαγάνδα μεταξύ των εργατών, αλλά και ένοπλες επιθέσεις εναντίον ανώτερων στελεχών της αυτοκρατορίας. Το 1905 διένειμε 2.000 φυλλάδια που απευθύνονταν σε όλους τους εργάτες των εργοστασίων. Η ομάδα διοργάνωνε μυστικά τις συνελεύσεις της σε νεκροταφεία όπου τα μέλη της προσποιούνταν ότι πενθούν νεκρούς, ή και στα δάση.
Με τη συντριβή της επανάστασης του 1905, ο Efim Yarchuk απελάθηκε στη Σιβηρία για 5 χρόνια και έπειτα, το 1913, μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Εκεί συμμετείχε στην Ένωση Ρώσων Εργατών που κυκλοφορούσε την εφημερίδα «Golos Truda» και έγινε, επίσης, μέλος του Αναρχικού Κόκκινου Σταυρού (προκατόχου της Αναρχικού Μαύρου Σταυρού) στη Νέα Υόρκη.
Επέστρεψε στη Ρωσία την άνοιξη του 1917, μετά την επανάσταση του Φλεβάρη. Πήγε στην Κροστάνδη όπου εκλέχτηκε στο σοβιέτ της εκεί ναυτικής βάσης και εξελίχθηκε σε σημαντικό και ενεργό στέλεχος του τοπικού αναρχικού κινήματος. Μαζί με τον κοινωνικό αγωνιστή Bleikhman έπαιξε σημαντικό ρόλο στις ημέρες του Ιούλη, προπομπό της επανάστασης του Οκτώβρη.
Τον Αύγουστο του 1918, κατά τη διάρκεια της πρώτης διάσκεψης των αναρχοσυνδικαλιστών, έγινε ο εκδότης της εφημερίδας «Volyni Golos Truda» (διάδοχης της «Golos Truda» που την έκλεισε το καθεστώς).
Στο 2ο Συνέδριο της Αναρχοσυνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας, στη Μόσχα, τον Νοέμβρη του 1918, έγινε ταμίας του εκτελεστικού γραφείου της. Στην ουσία, η οργάνωση αυτή υπήρχε μόνο κατ’ όνομα.
Συνελήφθη από τους μπολσεβίκους 6 φορές, στο Kharkhov (Χάρκοβο) τον Νοέμβρη του 1920 και έπειτα πάλι στη Μόσχα από την Cheka (μυστική αστυνομία). Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Κροστάνδης βρισκόταν ακόμα στη φυλακή και έτσι ήταν ανίκανος να διαδραματίσει κάποιο ρόλο σ’ αυτήν.
Ήταν ένας από 10 αναρχικούς που κρατούνταν στις φυλακές Taganka και άρχισαν απεργία πείνας κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης της Διεθνούς των Κόκκινων Συνδικάτων (Profintern). Τελικά, απελευθερώθηκε τον Γενάρη του 1922. Στη φυλακή έπασχε από σκορβούτο.
Εγκαταστάθηκε τότε στο Βερολίνο όπου μαζί με τον Gregori Maximov και τον Schapiro κυκλοφόρησαν το 1923 την εφημερίδα «Rabochii Put» («Εργατικός Δρόμος»).
Μετά, τον ίδιο χρόνο, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου έγραψε το έργο «Η Κροστάνδη στην Ρωσική Επανάσταση», που εκδόθηκε και κυκλοφόρησε αμέσως (1923) στη Νέα Υόρκη από την Ένωση Ρώσων Εργατών. Το έργο αυτό βασίστηκε σε προσωπικές καταθέσεις συντρόφων μέσα και έξω από τη Ρωσία.
Το 1925 με το «νόμο της επιστροφής», επέστρεψε στη Ρωσία με τις συστάσεις του Bukharin, με τον οποίο είχαν συναντηθεί παλαιότερα και προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα.
Συνελήφθη και εκτελέσθηκε το 1937 κατά τη διάρκεια των σταλινικών δικών και εκκαθαρίσεων.
* Η παρούσα σύντομη βιογραφία δημοσιεύτηκε στο libcom.org Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 18 Γενάρη 2008.
