Ο πρόσφατος θάνατος του Léandre Valero στις 21 Αυγούστου 2011 ανάβει ένα φως στις δραστηριότητες της Fédération Communiste Libertaire (Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ομοσπονδία) στη Γαλλία στη δεκαετία του 1950 και τη στάση της στο κίνημα ανεξαρτησίας της Αλγερίας.
Γιος ενός αναρχικού από την Ανδαλουσία, ο οποίος πολέμησε με την FAI στην Επανάσταση και τον ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο Valero γεννήθηκε στο Oran της Αλγερίας στις 12 Οκτώβρη 1923. Αυτό σημαίνει ότι ήξερε πολύ καλά ισπανικά, γαλλικά και αραβικά.
Κατατάχθηκε στις Forces Françaises Libres (Γαλλικές Ελεύθερες Δυνάμεις), ομάδες που ιδρύθηκαν από τον De Gaulle και οι οποίες αρνήθηκαν να δεχθούν την κατοχή της Γαλλίας κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πήρε μέρος σε αρκετές πολεμικές επιχειρήσεις και αναμείχθηκε στην απελευθέρωση αρκετών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στη συνέχεια και, προφανώς, παρά τη θέλησή του, στάλθηκε να πολεμήσει στην Ινδοκίνα το Γενάρη του 1946. Εκεί ανέπτυξε επαφές και σχέσεις με τους Vietminh, τους οποίους προμήθευε πετρέλαιο από τις γαλλικές βάσεις. Αναφέρθηκε ως «ανήθικο στοιχείο» και στάλθηκε πίσω στη Γαλλία τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου.
Πήγε στο Παρίσι. Αποφάσισε να γίνει μέλος της Fédération Anarchiste (FA - Αναρχική Ομοσπονδία). Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε από την Ομοσπονδία στα γραφεία της δεν ήταν άλλος από τον Georges Brassens, ο οποίος αργότερα έγινε ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς της Γαλλίας. Μετακόμισε τότε στην Auxerre εργαζόμενος ως τορναδόρος. Στο εργοστάσιο Gardy –όπου συγκρότησε ένα μεγάλο τμήμα της CNT– ο Valero συμμάχησε και συνεργάστηκε με τον Georges Fontenis μέσα στη FA, και παρέμεινε στην οργάνωση μέχρι που αυτή μετασχηματίστηκε στην Fédération Communiste Libertaire (FCL).
Δέχθηκε την απόφαση της FCL να σταλθεί στην Αλγερία το 1954 για να βοηθήσει το Mouvement Libertaire Nord-Africain (MLNA – Ελευθεριακό Κίνημα Βόρειας Αφρικής) που είχε στενές σχέσεις με την FCL. Τα κύρια στελέχη ήσαν ο λιμενεργάτης Duteuil, ο Idir Amazit, ο Derbal Salah, και οι δάσκαλοι Fernand Doukhan, Jean Decharriene και Guy Martin. Βρήκε εργασία σε ένα εργοστάσιο στο Αλγέρι.
Το MNLA βοήθησε το κίνημα ανεξαρτησίας του Messali Hadj (που ήταν διαφορετικό από το FLN). Η FCL παρείχε κριτική υποστήριξη σε ομάδες που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία και ο Valero τους είπε: «Υποφέρετε από διπλή καταπίεση. Θα σας βοηθήσουμε να απαλλαχθείτε από την αποικιοκρατική καταπίεση. Μετά από αυτό είναι στο χέρι σας να απαλλαγείτε από τους εγχώριους καπιταλιστές». Μετά την εξέγερση του 1954 η κύρια δραστηριότητα του MNLA ήταν η υποστήριξη της οργάνωσης του Hadj. Ο Valero ήταν το «γραμματοκιβώτιο» και μερικές φορές έκανε και τον οδηγό των ηγετών του κινήματος ανεξαρτησίας. Την ίδια εποχή ο Valero προπαγάνδιζε τις αναρχικές ιδέες πουλώντας την εφημερίδα της FCL «Le Libertaire» («Ο Ελευθεριακός») στους δρόμους. Είχε πάντα πάνω τους ένα ρεβόλβερ για κάθε ενδεχόμενο.
Τον Αύγουστο του 1955 βρήκε δουλειά ως θυρωρός-πορτιέρης σε μια φάρμα στην περιοχή Constantine. Εδώ ήρθε σε επαφή με αντάρτικες ομάδες του FLN (Front de Libération Nationale – Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) της Αλγερίας και τους προμήθευσε όπλα. Το καλοκαίρι του 1956, για να αποφύγει στρατολόγησή του στην Αλγερία, αποφάσισε να επιστρέψει στη Γαλλία και να δραστηριοποιηθεί στην παρανομία. Το MNLA, όλο και περισσότερο υπό απειλές, αποφάσισε...
Ο Piotr Andrievich Marin (Arshinov) γεννήθηκε το 1887 στο χωριό Andreivka της επαρχίας Nisnelomov, από εργατική οικογένεια.
Μπήκε στο επαναστατικό κίνημα το 1904. Το 1905 εργαζόταν ως κλειδαράς σε ένα σιδηροδρομικό εργαστήριο στην πόλη Kizilarbat, του Turkestan κοντά στα ιρανικά σύνορα.
Ήταν μέλος του μπολσεβίκικου τμήματος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και εξέδωσε την εφημερίδα «Molot» («Το Σφυρί») που διακινείτο ανάμεσα στους εργαζομένους των σιδηροδρόμων. Το 1906, για να παραπλανήσει την αστυνομία, εγκαταστάθηκε στο Ekaterinoslav. Εκεί ήρθε σε επαφή με τον αναρχισμό και μπήκε στο αναρχικό κίνημα. Εργάστηκε στο εργοστάσιο Shoduar.
Οργάνωσε ένοπλες επιθέσεις ενάντια σε αντιπροσώπους των τοπικών αρχών και...
Κριτική/παρουσίαση της άριστης νέας βιογραφίας του Mark Leier, με τίτλο «Bakunin.: The Creative Passion», Thomas Dunne Books.
Επιτέλους! Μια βιογραφία του Μπακούνιν από κάποιον που ξέρει για πιο πράγμα γράφει. Έχω απελπιστεί από καιρό από την παντελή άγνοια και την έλλειψη κοινής λογικής όταν ακαδημαϊκοί και διάφοροι άλλοι προσεγγίζουν τον αναρχισμό, ιδιαίτερα τον Μπακούνιν. Είτε πρόκειται για άγνοια είτε για κακοβουλία, φαίνεται ότι όλοι αυτοί σκοπεύουν να παραποιήσουν τις ιδέες και τη ζωή του Μπακούνιν. Ο Leier αντικρούει τέτοιες απόπειρες και θέτει ευθέως το όλο αντικείμενό του. Και το κάνει αυτό με μια φυσική κλίση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018